24 Σεπ 2010

Η Ελένη Πορτάλιου μαζί με τους εφοπλιστές της ξηράς

Η Ελένη Πορτάλιου Αρχιτέκτων - Καθηγήτρια του του ΕΜΠ - Δημοτική Σύμβουλος στον Δήμο Αθηνών με την "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" είναι ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΔΗΜΑΡΧΟΣ για τον δήμο Αθηνών, στηριζόμενη από τον ΣΥΝ και άλλες δυνάμεις του Σύριζα.

Με το παρακάτω άρθρο της, στην εβδομαδιαία πολιτική εφημερίδα "δρόμος ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ", της 7 Αυγούστου 2010,που εκφράζει τις απόψεις του "Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής" στήριγμα του π. προέδρου του ΣΥΝ Αλέκου Αλαβάνου συμπαρίσταται στον "ΑΓΩΝΑ";! των ΦΟΡΤΗΓΑΤΖΗΔΩΝ, θεωρώντας μπροστάρηδες μελλοντικών λαϊκών αγώνων στην πορεία για ανατροπή του μνημονίου.

ΠΟΙΟΥΣ;

Τους εφοπλιστές της ξηράς (Τζωρτζάτος με 17 άδειες Δ.Χ., Τσάμος με 8 άδειες βυτιοφόρων), τους κατόχους 30.000 αδειών Δ.Χ. που χορηγήθηκαν από την ΧΟΥΝΤΑ, εν είδει τίτλων ευγενείας και εμπορεύονται στην μαύρη αγορά όπως τα ναρκωτικά και τα όπλα.



21 Σεπ 2010

Όταν ο Σαμαράς "μηδενίζει" τον Σαμαρά!

ΠΛΗΡΗΣ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ

Στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ ο Αντώνης Σαμαράς κατηγόρησε τον Γιώργο Παπανδρέου για το περίφημα "λεφτά υπάρχουν" το οποίο κατά τη γνώμη του ήταν μια "πολιτική εξαπάτηση" που έφερε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.

Σεβαστή η γνώμη του. Πάμε παρακάτω...

Σε ερώτηση που του έγινε σχετικά με το έλλειμμα ο κ.Σαμαράς δήλωσε:

Να πάμε στο συνολικό έλλειμμα. Το δικό μας το πρόγραμμα μηδενίζει το συνολικό έλλειμμα στο τέλος του ΄11. Με το Μνημόνιο στο τέλος του '14 θα έχουμε ακόμα έλλειμμα 2,6%.

Σε μια πιο σύνθετη διατύπωση του "λεφτά υπάρχουν", ο κ.Σαμαράς υπόσχεται αυτό που για τους πάντες φαίνεται αδύνατο. Δηλαδή τη μείωση του ελλείμματος σε 1,5 χρόνο από σήμερα και...

...μάλιστα επικαλείται το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας. Για να δούμε όμως τι προβλέπει το σχέδιο της Νέας Δημοκρατίας όπως παρουσιάστηκε το καλοκαίρι στο Ζάππειο:


Το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας προβλέπει ότι κατά τη διάρκεια του 2011 το έλλειμμα θα βρίσκεται περίπου στο 5%, σίγουρα πάντως δεν θα έχει μηδενιστεί όπως ανέφερε ο Σαμαράς στη ΔΕΘ! Ο ίδιος αναιρεί αυτά που παρουσιάζει ως "Στρατηγική Ελπίδας για την Έξοδο από την Κρίση" !

Για κάποιο περίεργο λόγο, κανένα ΜΜΕ δεν πρόσεξε τη συγκεκριμένη ανακολουθία. Τα συμπεράσματα δικά σας...

από Παραπολιτική
ΝΔ

Πώς έχουν τα πράγματα

Πώς όμως έχουν τα πράγματα; Ή μάλλον, είναι η σημερινή κατάσταση χειρότερη απ’ αυτή του περασμένου Μαϊου ή του Ιουνίου; Ορθά υποχωρεί η χρηματιστηριακή αγορά; Σωστά προβάλλεται από -αρκετούς- αναλυτές και ακαδημαϊκούς, ότι τελικά η χώρα δε θα αποφύγει την πτώχευση;

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η κατάσταση της χώρας σήμερα είναι σημαντικά βελτιωμένη σε σχέση με αυτή της περασμένης άνοιξης. Και την άποψη αυτή στηρίζω στα παρακάτω στοιχεία:

- Την άνοιξη, η χώρα αναζητούσε διέξοδο στο πρόβλημα της άμεσης χρεοκοπίας, καθώς αδυνατούσε να πληρώσει υποχρεώσεις ύψους 18 περίπου δισεκ. ευρώ, που γίνονταν απαιτητές γύρω στις 20 Μαϊου 2010.
- Πέραν από την αδυναμία της εκπλήρωσης των υποχρεώσεων του Μαϊου, κανείς δε μπορούσε να φαντασθεί τους τρόπους με την οποία η χώρα θα εξασφάλιζε κεφάλαια, τόσο για την πληρωμή των υπόλοιπων υποχρεώσεων που θα γίνονταν απαιτητές εντός του έτους, όσο επίσης και εξεύρεσης κεφαλαίων για την τρέχουσα λειτουργία του Κράτους.
- Το κλίμα στο εξωτερικό ήταν ιδιαίτερα αρνητικό και κάθε εξέλιξη προβαλλόταν ως πρωτοσέλιδη και πάντα με μία αρνητική χροιά.
- Η ρευστότητα στην οικονομία βρίσκονταν στο ναδίρ, τόσο σε επίπεδο τρέχουσας καθημερινότητας, όσο και σε επίπεδο μεσομακροχρόνιας προοπτικής.
- Δεν υπήρχε καμία πολιτική και κανένα πρόγραμμα που θα μπορούσε να εφαρμοσθεί για τον περιορισμό των ελλειμμάτων, πέραν των “σπασμωδικών” που είχαν ληφθεί, χωρίς κάποιο προγραμματισμό και χωρίς αυτά να μπορούν να έχουν συνέχεια μέσα στο χρόνο.
- Η χρηματιστηριακή αγορά και κυρίως το τραπεζικό σύστημα φαίνονταν να έχουν καταδικασθεί σε μία καταστροφή και μακροχρόνια απαξίωση.

Σήμερα, μετά την (αναγκαστική) ένταξη της χώρας στο μηχανισμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (και με τη σύμπραξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας), η χώρα, έχει τουλάχιστον επιλύσει το πρόβλημα της εξυπηρέτησης των υποχρεωτικών εξοφλήσεων παλαιότερων δανείων, αλλά και του δανεισμού για την κάλυψη των νέων αναγκών που προκύπτουν. Δηλαδή, η χώρα έχει αποφύγει την χρεοκοπία στην οποία -εν μέσω πανικού- με βεβαιότητα θα κατέληγε το Μάιο, έχει διασφαλίσει χρηματοδότηση ύψους 110 δισεκ. ευρώ (ενδεχόμενα και περισσότερα) έως και το 2012 και έχει πάρει μία παράταση και μία “ανάσα” ζωής, ενώ παράλληλα έχει εισέλθει σε ένα (σκληρό μεν, αλλά απαραίτητο μετά την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει) “πρόγραμμα εξυγίανσης.
Παράλληλα όμως, από το Μάιο έως σήμερα, έχουν συμβεί και οι παρακάτω εξελίξεις:
- Έχει υπάρξει μία πρώτη προσπάθεια αναδιοργάνωσης της λειτουργίας του Κράτους. Μία προσπάθεια που μπορεί να μην έχει τελεσφορήσει, αλλά η οποία όμως έχει ξεκινήσει και έχει αρχίσει να αποδίδει κάποιους πρώτους καρπούς.
- Έχει μειώσει σημαντικά το έλλειμμά της και -κατά τα φαινόμενα- θα επιτευχθεί ο στόχος του 8,1% επί του ΑΕΠ για το τρέχον έτος.
- Έχει βελτιώσει σημαντικά την εικόνα της στο εξωτερικό, κάτι το οποίο είναι εμφανές από το πλήθος θετικών άρθρων που -πλέον- δημοσιεύονται.
- Πέραν του “μηχανισμού στήριξης” της χώρας μας, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δημιουργήσει έναν ευρύτερο μηχανισμό στήριξης για τα κράτη μέλη της Ένωσης (μεγέθους 750 δισεκ. ευρώ), μέσα από τον οποίον η ΕΚΤ παρεμβαίνει στις αγορές ομολόγων και αγοράζει ομόλογα των “αδύναμων” κρατών μελών. Εκτιμάται ότι, μέχρι σήμερα, η ΕΚΤ έχει αγοράσει ελληνικά ομόλογα ονομαστικής αξίας άνω των 60 δισεκ. ευρώ, σε τιμή περίπου στο 70% έως 73% της ονομαστικής τους, τα οποία -κατά την εκτίμησή μας- θα αναδιαρθώσει στο προσεχές μέλλον, μετά από συμφωνία με την ελληνική Κυβέρνηση.
- Η γενικότερη εικόνα των “αδύναμων” κρατών της Ευρωζώνης έχει βελτιωθεί σημαντικά και οι κίνδυνοι για προσφυγή και άλλης χώρας στους μηχανισμούς στήριξης της Ε.Ε., έχουν μειωθεί. Αλλά ακόμη και εάν υπάρξει κάποια νέα προσφυγή, δεν είναι απαραίτητα αρνητικό για την Ευρωζώνη, ή ακόμη και για το ευρώ.

17 Σεπ 2010

"Σε έκτακτη ανάγκη η Αθήνα"


«Μια πόλη σε έκτακτη ανάγκη, μια πόλη ανυπεράσπιστη». Με την έκφραση αυτή ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων κ. Γιώργος Καμίνης περιέγραψε την κατάσταση της πρωτεύουσας κατά την πρώτη συνάντηση που είχε χθες βράδυ με τους κατοίκους του μεγαλύτερου δήμου της χώρας, στο αίθριο της Βαρβακείου Αγοράς.

Ο υποψήφιος δήμαρχος ανακοίνωσε το όνομα του συνδυασμού του, το οποίο είναι «Δικαίωμα στην Πόλη», αναφερόμενος ταυτόχρονα στην υπερκομματική του ταυτότητα, καθώς στηρίζεται από το ΠΑΣΟΚ, τη Δημοκρατική Αριστερά και τους Οικολόγους Πράσινους. Ακολούθως ο κ. Καμίνης έδωσε το στίγμα των στόχων του για τον Δήμο Αθηναίων, ασκώντας ταυτόχρονα σκληρή κριτική στους εκάστοτε δημάρχους που τον διοίκησαν.

«Επί ένα τέταρτο του αιώνα, με αποκορύφωμα τη σημερινή δημοτική αρχή» η Αθήνα, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, έγινε ένα «παλαιοκομματικό απολίθωμα». Χαρακτήρισε «κραυγαλέα αποτυχία» τον τομέα καθαριότητας, ενώ έδωσε έμφαση στην κρίση του ιστορικού και εμπορικού κέντρου, η οποία «συμπυκνώνει με τρόπο εκρηκτικό όλα τα προβλήματα» της πόλης. Πρότεινε την καταγραφή των μεταναστών και την εγκατάστασή τους σε χώρους υποδοχής εκτός της Αθήνας, χωρίς αυτό να σημαίνει, όπως διευκρίνισε, μαζική νομιμοποίηση.

13 Σεπ 2010

Ντανιέλ Κον Μπεντίτ Στο έλεος των βιομηχανιών όπλων η Ελλάδα

Στις 7 Σεπτεμβρίου 2010, ο βουλευτής των Πρασίνων, Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, κατηγόρησε τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο ότι στέκει απαθής μπροστά στις πιέσεις που -εν μέσω κρίσης- ασκούνται στην Ελλάδα για αγορές όπλων. «Τον Αύγουστο εκπρόσωποι της γαλλικής και της γερμανικής αμυντικής βιομηχανίας είχαν διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση για να συνεχιστεί η πώληση οπλικών συστημάτων στην Ελλάδα», είπε ο Κον Μπεντίτ



Πράγματι, αυτή την εβδομάδα στο υπουργείο Αμυνας μονογραφούσαν τα συμβόλαια για την αγορά δύο επιπλέον υποβρυχίων «τύπου 214», κόστους ενός δισ. ευρώ, εκτός των τεσσάρων που έχουμε παραγγείλει και ακόμη δεν έχουν παραληφθεί. Το συμβόλαιο, μάλιστα, υποχρεώνει την ελληνική πλευρά στην άμεση καταβολή 300 εκατ. ευρώ ως προκαταβολή στους νέους ιδιοκτήτες των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, την Abu Dhabi Mar και την Thyssen, και τους Γερμανούς σε ρόλο συνεταίρου. Και να σκεφτεί κανείς, ότι προ 2-3 ετών οι Γερμανοί προσέφεραν στην Ελλάδα σχεδόν τζάμπα δυο υποβρύχια «τύπου 209». Παράλληλα, συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις -αν και σε πιο χαλαρούς ρυθμούς σε σχέση με τα υποβρύχια ντιλ- για έξι γαλλικές φρεγάτες μέσω διακρατικής συμφωνίας. Το πρόγραμμα υπερβαίνει τα 3,5 δισ. ευρώ, ενώ στην ανάπτυξή του εκτιμάται ότι θα προσεγγίσει τα 6 δισ. ευρώ. Οπως κι αν τα μετρήσει κανείς, δεν είναι λίγα.

Στο ίδιο μήκος κύμματος, για νέους εξοπλισμούς, κινήθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντής. Στη Αθήνα, οι Οικολόγοι-Πράσινοι πήραν τη σκυτάλη και έφεραν ως παράδειγμα την Πορτογαλία, που προχώρησε σε περικοπές 4 δισ. ευρώ στις αμυντικές της δαπάνες.

Αν και δεν το συνηθίζει, ο υπουργός Αμυνας θεώρησε σκόπιμο να απαντήσει στον Ντανιέλ Κον Μπεντίτ. Σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο, «η αναφορά σε διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τη γαλλική και τη γερμανική κυβέρνηση για νέα εξοπλιστικά προγράμματα, και μάλιστα κατά τη διάρκεια του Αυγούστου, δεν είναι ακριβής». Κατά κυριολεξία, πράγματι διαπραγματεύσεις δεν γίνονται, αφού τώρα πια πέφτουν οι υπογραφές. Προσθέτει δε με έμφαση ότι τα «ζητήματα της αμυντικής πολιτικής δεν εμπίπτουν στο πεδίο του μνημονίου».

Ακροβατώντας μεταξύ ουσίας και πραγματικότητας, απαντά ότι επί υπουργίας του «δεν έχει ανοίξει κανένα νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα, αλλά με συστηματικό τρόπο επιλύονται χρονίζοντα προβλήματα των τελευταίων πολλών ετών». Κατά τον υπουργό, πρόκειται για διευθετήσεις ανειλημμένων υποχρεώσεων προηγούμενων κυβερνητικών περιόδων. Αυτό εννοούσαν στο ΠΑΣΟΚ όταν προεκλογικά υποσχόταν την επανεξέταση όλων των εξοπλιστικών προγραμμάτων;


Dans l'hémicycle: Daniel Cohn-Bendit répond à Barroso
Ανέβηκε από EurodeputesEE. - Δείτε τα πιο νέα video.

10 Σεπ 2010

Μαύρη τρύπα ενάμισι δισ. ευρώ στους δήμους

Στο «κόκκινο» βρίσκονται τα οικονομικά τουλάχιστον τριάντα δημοτικών διοικήσεων κυρίως στην Αττική.

Οι πλέον χρεωμένοι δήμοι:

Στη λίστα που παρουσιάζεται, εμφανίζονται τα χρέη των δήμων προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και τις τράπεζες.

Συγκεκριμένα πρόκειται για τους Δήμους:

Πειραιά: χρέος 131.128.767 ευρώ


Αθηναίων: χρέος 129.492.613 ευρώ

Αχαρνών: χρέος 55.227.003 ευρώ

Αμαρουσίου: χρέος 52.216.609 ευρώ

Θεσσαλονίκης: χρέος 42.677.741 ευρώ και 33.500.000 ευρώ οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία

Ασπροπύργου: χρέος 41.738.337 ευρώ

Ρόδου: χρέος 41.263.506 ευρώ

Νίκαιας: χρέος 40.036.501 ευρώ

Περιστερίου: χρέος 37.984.492 ευρώ

Ιωαννίνων : χρέος 32.433.246 ευρώ

Ζωγράφου: χρέος 26.486.485 ευρώ και 30.000.000 ευρώ οφειλές προς τρίτους

Άνω Λιοσίων: χρέος 24.847.223 ευρώ και 35.000.000 ευρώ οφειλές προς τρίτους

Καρδίτσας: χρέος 18.533.122 ευρώ

Φυλής: χρέος 17.956.832 ευρώ

Τρικάλων: χρέος 17.693.165 ευρώ

Μία ακόμη «μαύρη τρύπα» στα οικονομικά των δήμων ανακαλύπτει σιγά σιγά το υπουργείο των Εσωτερικών, η οποία έρχεται να προστεθεί σε βεβαιωμένα χρέη ύψους 1,7 δισ. ευρώ. Τα πρώτα δείγματα επεξεργασίας των οικονομικών στοιχείων των ΟΤΑ Α΄ βαθμού φαίνεται ότι δείχνουν οφειλές προς τρίτους, οι οποίες ενδέχεται να φτάσουν ως και το ένα δισ. ευρώ και να τινάξουν στον αέρα τους υπερχρεωμένους δήμους της χώρας.

Ασφαλείς εκτιμήσεις περί τα οικονομικά της Αυτοδιοίκησης αναφέρονται σε περίπου 30 δήμους που βρίσκονται στο «κόκκινο», με τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις να εντοπίζονται στην Αττική. Την ίδια στιγμή οι αιρετοί ερμηνεύουν την κακή οικονομική τους κατάσταση με τη μείωση των κρατικών επιχορηγήσεων, που έφτασε ως και το 35%, εξέλιξη η οποία, όπως υποστηρίζουν, τους κάνει να ασφυκτιούν οικονομικά.

Δήμος Θεσσαλονίκης

Σε αυτό το κλίμα ξανανοίγει ο φάκελος του σκανδάλου της υπεξαίρεσης των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων στον Δήμο Θεσσαλονίκης, το οποίο εξελισσόταν για χρόνια υπό τη διοίκηση του απερχόμενου δημάρχου κ. Β. Παπαγεωργόπουλου. Επειτα από αυτά μέρος των καταθέσεων του δήμου έχει παγώσει με εντολή του υπουργείου Οικονομικών με αποτέλεσμα σύντομα να προστεθεί και ο δεύτερος μεγαλύτερος δήμος της χώρας σε αυτούς που αδυνατούν να καλύψουν ακόμη και τις ανελαστικές τους δαπάνες.


Δήμος Αθηναίων

Την ίδια ώρα η μείωση της κρατικής επιχορήγησης και η ανάγκη για δημιουργία ενός οικονομικού «μαξιλαριού» οδήγησαν στη λήψη νέου δανείου ύψους 20 εκατ. ευρώ και τον Δήμο Αθηναίων, ο οποίος, σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο Οικονομικών κ. Ν. Βαφειάδη, πλήρωσε πέρυσι 54 εκατ. ευρώ σε τοκοχρεολύσια μειώνοντας τις συνολικές του υποχρεώσεις από τα 182 στα 130 εκατομμύρια ευρώ.

Την τριετία 2007-2009 διαμορφώθηκε στο Δήμο Αθηναίων ταμειακό έλλειμμα 107.275.298,63 εκατ. ευρώ και το 2010 θα αυξηθεί ακόμη κατά 30 εκατ. ευρώ.

Η πορεία του ελλείμματος αναλύεται ως εξής:

2007 έλλειμμα:15.213.794,11

2008 έλλειμμα: 34.370.446,89

2009 έλλειμμα: 57.691.057.63

Ωστόσο σύμφωνα με τις καταγγελίες στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο της αντιπολίτευσης, η οποία κατηγόρησε τον δήμαρχο Αθηναίων κ. Ν.Κακλαμάνη ότι «ψεύδεται», τα χρέη του δήμου είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτά που παρουσιάζονται υπερβαίνουν τα 170 εκατομμύρια ευρώ- ενώ το νέο δάνειο ελήφθη κατά παράβασιν των προβλέψεων του Δημοτικού Κώδικα, αφού δεν τηρήθηκε η ρητή πρόβλεψη για ειδική αυξημένη πλειοψηφία 2/3 για την έγκρισή του.

Δήμος Πειραιά

Δεινή είναι και η θέση του Δήμου Πειραιά. Προ ημερών ο δήμαρχος κ. Π. Φασούλας παραδέχθηκε ότι το ταμείο του δήμου θα «στεγνώσει» ολοκληρωτικά στις 13 Αυγούστου καθιστώντας την παύση πληρωμών αναπόφευκτη. Χθες ο κ. Φασούλας είχε συνάντηση για το ζήτημα με τον υπουργό Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου , σε μια προσπάθεια να επιτευχθεί η επιμήκυνση της αποπληρωμής των χρεών του τρίτου δήμου της χώρας. Πάντως χθες ο κ. Φασούλας μετά τη συνάντηση με τον κ. Παπακωνσταντίνου διαβεβαίωσε ότι «καταλήξαμε σε μια λύση που αν τηρηθούν όσα συμφωνήσαμε τα προβλήματα στάσης πληρωμών θα πάψουν να υπάρχουν στον Πειραιά» .


Δήμος Αμαρουσίου

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και ο Δήμος Αμαρουσίου, ο οποίος κουβαλάει στο άρμα του χρωστούμενα από το παρελθόν που ξεπερνούν τα 280 εκατ. ευρώ! Η νυν δημοτική αρχή του κ. Γ. Πατούλη σημειώνει ότι την παρελθούσα τριετία προχώρησε σε δανεισμό 37,2 εκατ. ευρώ για την αποπληρωμή παλαιότερων δανείων ύψους 42 εκατ. ευρώ, ληξιπρόθεσμων οφειλών ύψους 21 εκατ. ευρώ και ενός δανείου προς την τράπεζα Μπερ Στερνς. Μάλιστα ο κ. Πατούλης έδωσε χθες στη δημοσιότητα επιστολή που είχε αποστείλει την προηγούμενη εβδομάδα στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Ι. Τέντε, με την οποία ζητούσε να μάθει τα αποτελέσματα των δικαστικών ερευνών για τη δημιουργία υπέρογκων χρεών στον Δήμο Αμαρουσίου, που διενεργούνται εδώ και δυόμισι χρόνια από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών.

Κλειστός παρέμεινε χθες ο Δήμος Ζακυνθίων από τους 160 εργαζομένους του, οι οποίοι δεν έχουν πληρωθεί μισθούς και επιδόματα εδώ και αρκετό καιρό, ενώ κατάληψη πραγματοποίησαν και οι υπάλληλοι του Καλλιτεχνικού Οργανισμού του Δήμου Βόλου, οι οποίοι δεν έχουν δει το χρώμα του χρήματος από τις αρχές του καλοκαιριού.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες σοβαρά οικονομικά ανοίγματα έχει ένας μεγάλος αριθμός δήμων, οι περισσότεροι εκ των οποίων βρίσκονται στο Λεκανοπέδιο της Αττικής, με χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτά των Ανω Λιοσίων, Αχαρνών, Νίκαιας και Περάματος. Ωστόσο αξίζει να σημειωθεί ότι η αποτύπωση των πραγματικών χρεών τους αποτελεί πραγματικά δύσκολο έργο, καθώς, όπως υπογραμμίζει ο πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών της ΚΕΔΚΕ κ. Ι.Μουράτογλου, «κανένας δεν τα ξέρει και δεν μπορεί να τα ελέγξει».

9 Σεπ 2010

Τι είναι η Κρατική πτώχευση;

ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΤΩΧΕΥΣΗ:

Οι βασικές αιτίες της χρεοκοπίας ενός κράτους, τα αποτελέσματα της για τους πιστωτές, τον κρατικό μηχανισμό, την οικονομία και τους πολίτες της χώρας, οι διάφοροι μέθοδοι αποφυγής της, οι λανθασμένοι χειρισμοί, ιστορικά παραδείγματα κρατικών πτωχεύσεων και οι δείκτες μέτρησης-αξιολόγησης του κινδύνου της χρεοκοπίας ενός κράτους
αποσπάσματα άρθρου του οικονομολόγου Βασίλη Βιλιάρδου - από το Blog Casss - Αθήνα, 20. Νοεμβρίου 2009

Τον τελευταίο καιρό ευρίσκεται κανείς όλο και πιο συχνά «αντιμέτωπος» με μία «πεποίθηση» που κυριαρχεί παντού, σε σχέση με τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας μας. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα έχει ήδη «πτωχεύσει», ενώ αρκετοί κατακρίνουν, θεωρούν ένοχους καλύτερα για την πιθανή «χρεοκοπία», τις κυβερνήσεις μας. Κάποιοι άλλοι, μεταξύ των οποίων και οι κυβερνώντες, ενοχοποιούν την «προδιάθεση» των ελευθέρων επαγγελματιών, καθώς επίσης των μικρομεσαίων κυρίως επιχειρήσεων μας στη φοροδιαφυγή.
Δυστυχώς, ελάχιστοι «ενοχοποιούν» τη συνεχώς διευρυνόμενη επέκταση και τη «στρατηγική» φοροαποφυγή κάποιων ελληνικών και διεθνών πολυεθνικών, τη «δυσλειτουργία» της δημόσιας διοίκησης, η οποία κάποτε κυβερνάει αυθαίρετα, «ερήμην» δηλαδή των εκάστοτε πολιτικών, καθώς επίσης τη συνεχή «εκποίηση» των κερδοφόρων, κρατικών ή ιδιωτικών, επιχειρήσεων μας.

Θεωρώντας ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος μίας χρεοκοπίας, ο οποίος είναι βέβαια υπαρκτός για κάθε επιχείρηση και για κάθε κράτος, είναι ακριβώς η ολοκληρωτική επικράτηση αυτής της «πεποίθησης» η οποία, εκτός των άλλων, δυσχεραίνει τα μέγιστα τις κυβερνήσεις (όπως άλλωστε και τις επιχειρήσεις) στη λήψη των απαιτούμενων διορθωτικών, «αντιθετικών» καλύτερα μέτρων και αντιμετωπίζοντας τη χώρα σαν μία «δική μας» υπερμεγέθη επιχείρηση, από τη σωστή λειτουργία της οποίας εξαρτάται απόλυτα το μέλλον όλων μας (δεν πρόκειται ασφαλώς να μεταναστεύσουμε, για να αποφύγουμε τις συνέπειες), θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε σε γενικές γραμμές το θέμα της «πτώχευσης» ενός κράτους.

ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ
Κατ’ αρχήν, η χρεοκοπία ενός κράτους είναι ουσιαστικά η επίσημη εξαγγελία της κυβέρνησης του, με την οποία καθιστά διεθνώς γνωστή την αδυναμία της να πληρώσει τα ληξιπρόθεσμα χρέη της χώρας της (εξ ολοκλήρου, ενός μέρους ή των τόκων τους). Επίσης η «στάση πληρωμών», στην οποία εκ των πραγμάτων υποχρεώνεται (άδεια ταμεία, αδυναμία πρόσθετου δανεισμού), ανεξάρτητα από το εάν έχει προηγηθεί ή όχι κάποια επίσημη ανακοίνωση.

Περαιτέρω, η κυριότερη αιτία της χρεοκοπίας ενός κράτους (όπως και μίας επιχείρησης) είναι αναμφίβολα η υπερχρέωσή του (οι πολεμικές συρράξεις και οι επαναστατικές αλλαγές πολιτεύματος – για παράδειγμα, η μη πληρωμή των χρεών της Γαλλίας των Βουρβόνων από τη γαλλική επανάσταση - είναι άλλοι λόγοι), η οποία μπορεί να προέλθει:
(α) από την κερδοσκοπική επίθεση εναντίον του εθνικού νομίσματος (κίνδυνος που σε μία χώρα της Ευρωζώνης δεν υφίσταται, λόγω του κοινού νομίσματος),
(β) από την αρνητική οικονομική συγκυρία στις χρηματαγορές, η οποία μπορεί να καταστήσει αδύνατο ακόμη και τον «υγιή», τον εγγυημένο δηλαδή δανεισμό της (ένας κίνδυνος υπαρκτός σήμερα – παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση εν εξελίξει - ακόμη και για μία χώρα της Ευρωζώνης αφού, σύμφωνα με τη συνθήκη του Μάαστριχτ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απαγορεύεται να αγοράζει ομόλογα των κρατών-μελών της Ευρωζώνης),
(γ) σαν αποτέλεσμα μίας «σειράς ετών» ελλειμματικών προϋπολογισμών, κατά τη διάρκεια των οποίων το κράτος δαπανούσε περισσότερα από όσα εισέπραττε, ενώ χρηματοδοτούσε τα ελλείμματα του με συνεχώς αυξανόμενα δάνεια (ομόλογα) από τους πολίτες, από τις τράπεζες, από επενδυτές και από άλλα κράτη,
(δ) από το συνδυασμό, από την χρονική «συνύπαρξη» δηλαδή των παραπάνω διαφορετικών αιτιών (από την ταυτόχρονη εμφάνιση της δεύτερης και της τρίτης αιτίας, όσον αφορά μία χώρα της Ευρωζώνης).

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ
Η πτώχευση ενός κράτους επιβαρύνει τους πάσης φύσεως πιστωτές του, το ίδιο το κράτος, την Οικονομία του και τους Πολίτες του. Αναλυτικότερα, διακρίνουμε τα εξής:
(α) Όπως είναι φυσικό, οι πιστωτές ενός κράτους χάνουν εξ’ ολοκλήρου ή ένα μέρος αυτών που του έχουν δανείσει, καθώς επίσης τους τόκους των χρημάτων τους. Συχνά βέβαια, στα πλαίσια διεθνών διαπραγματεύσεων, συμφωνείται η πληρωμή ενός ποσοστού των χρεών (για παράδειγμα, στη γνωστή κρίση της Αργεντινής οι πιστωτές έχασαν μέχρι και το 75% των απαιτήσεων τους), η αποπληρωμή των οποίων «ρυθμίζεται» διαφορετικά, συνήθως ανάλογα με το «είδος» των πιστωτών (εσωτερικού, εξωτερικού, ιδιώτες, κράτη κλπ).
(β) Όταν πτωχεύσει ένα κράτος, μηδενίζει (περιορίζει σημαντικά) τις υποχρεώσεις του απέναντι στους πιστωτές του - γεγονός που «ελαφρύνει» τον προϋπολογισμό του, τόσο κατά το ποσόν των τόκων, όσο και των δόσεων επιστροφής των δανείων (χρεολυσίων). Το ίδιο το κράτος «επιβαρύνεται» κυρίως λόγω της απώλειας της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας του, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα τον πιστοληπτικό του «θάνατο». Δηλαδή, το κράτος δεν είναι πλέον σε θέση να δανείζεται από τις χρηματαγορές, πόσο μάλλον με λογικά επιτόκια.
(γ) Τα αποτελέσματα της χρεοκοπίας ενός κράτους στην Οικονομία του είναι καταστροφικά. Αμέσως μετά ακολουθεί
> μία πολύ μεγάλη τραπεζική κρίση (οι τράπεζες είναι συνήθως αυτές που κατέχουν σημαντικό μέρος των ομολόγων δημοσίου, τα οποία υποχρεούνται να «αποσβέσουν»),
> μία εκτεταμένη οικονομική κρίση (η εσωτερική ζήτηση μειώνεται, οι επενδυτές αποσύρουν μαζικά το σύνολο των χρημάτων τους, η παραγωγή συρρικνώνεται, ο πληθωρισμός «καλπάζει», το χρηματιστήριο καταρρέει, η αγορά των ακινήτων επίσης, λόγω απουσίας αγοραστών κλπ) και
> μία νομισματική κρίση (οι ξένοι επενδυτές «αποφεύγουν» για μεγάλο χρονικό διάστημα τη «χρεοκοπημένη» Οικονομία).

(δ) Ή χρεοκοπία ενός κράτους σημαίνει πρακτικά για τους Πολίτες του τη μείωση των αποταμιεύσεων τους, είτε επειδή είναι πιστωτές του κράτους τους, είτε επειδή το νόμισμα υποτιμάται ραγδαία (δεν ισχύει για τις χώρες του Ευρώ), ενώ δεν προλαβαίνουν να κάνουν αναλήψεις από τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους. Η έμμεση επιβάρυνση τους όμως από τα καταστροφικά αποτελέσματα στην Οικονομία του κράτους (τράπεζες, επιχειρήσεις κλπ) είναι πολύ πιο επώδυνη, κυρίως λόγω της υψηλής ανεργίας που ακολουθεί, καθώς επίσης της απώλειας όλων σχεδόν των κοινωνικών παροχών (παιδεία, υγεία κλπ) που απολάμβαναν.

ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΠΟΦΥΓΗΣ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ
Συνεχίζοντας, υπάρχουν αρκετές δυνατότητες για να αποφύγει ένα κράτος την οριστική του χρεοκοπία. Εάν όμως δεν υπάρξει, από αρκετό χρονικό διάστημα πριν το «μοιραίο», η ανάλογη σοβαρότητα, καθώς επίσης η απόλυτη «συναίνεση» των εργαζομένων, των συνδικάτων, των επιχειρήσεων και των πολιτικών κομμάτων του, είναι εξαιρετικά δύσκολο να έχουν θετικό αποτέλεσμα. Σε γενικές γραμμές είναι οι εξής:
(α) Η δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών, όπου «ύστατος» στόχος τους είναι ο περιορισμός των κοινωνικών παροχών, ενώ προέχει η ελαχιστοποίηση των διαφόρων ενισχύσεων-επιδοτήσεων (μέτρα στήριξης, φοροελαφρύνσεις κλπ), καθώς επίσης των μισθών και άλλων εξόδων που συνιστούν μεγάλο μέρος της επιβάρυνσης του ετήσιου προϋπολογισμού (οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων θεωρούνται ανελαστικοί - δεν μπορούν να μειωθούν δηλαδή, επειδή προστατεύονται από συλλογικές συμβάσεις, αλλά ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων μπορεί να περιορισθεί σημαντικά).
(β) Η αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων, καθώς επίσης η επιβολή νέων φόρων σε όλους ανεξαιρέτως τους Πολίτες (επιχειρήσεις) της χώρας (η αυθαίρετη επιλογή κάποιων «πλουσίων» φορολογουμένων και η εσφαλμένη, η «απατηλή» δηλαδή παρουσίαση της έκτακτης φορολόγησης τους σαν «αναδιανεμητικό μέτρο», οδηγεί συνήθως σε αντίθετα αποτελέσματα).
(γ) Ο «τεχνητός» πληθωρισμός, μέσω των χαμηλών επιτοκίων (όπως στις Η.Π.Α. σήμερα και όχι μόνο) και η αύξηση της ποσότητας των χρημάτων στην αγορά, χωρίς αντίστοιχη αύξηση του ΑΕΠ, καθώς επίσης η υποτίμηση (διολίσθηση) του νομίσματος (οι «λύσεις» αυτές δεν μπορούν να εφαρμοσθούν στις χώρες της Ευρωζώνης).
(δ) Η δυσμενέστερη όλων ίσως είναι η επιβολή «καταναγκαστικών μέτρων» εκ μέρους της κυβέρνησης, επί πλέον των συνήθων φορολογικών. Δηλαδή, οι ειδικοί φόροι εις βάρος της ατομικής περιουσίας των Πολιτών, καθώς επίσης των επιχειρήσεων (εδώ αιτιολογούνται οι «απαιτήσεις» των κυβερνήσεων για πλήρη καταγραφή, στις φορολογικές δηλώσεις, όλων των περιουσιακών στοιχείων των φορολογουμένων), οι οποίοι επιβάλλονται «καταναγκαστικά» από το κράτος, χωρίς τη συμφωνία τους και χωρίς να έχουν «προ-αναγγελθεί» στον ετήσιο προϋπολογισμό.
(ε) Η χειρότερη μέθοδος όλων, ο πλέον λανθασμένος κυβερνητικός χειρισμός δηλαδή, είναι κατά την άποψη μας η «φυγή προς τα εμπρός» (front running), με την οποία ουσιαστικά επιδιώκεται η μείωση των δημοσίων χρεών ως ποσοστό επί του ΑΕΠ (όχι σαν απολύτου μεγέθους και ανεξαρτήτως του ύψους των δαπανών), μέσω της αύξησης του ίδιου του ΑΕΠ. Ο κίνδυνος αυτός είναι κατά πολύ πιο αυξημένος, όταν η «δομή» μίας χώρας (διαρθρωτικά προβλήματα, ανελαστικά μεγέθη, διεθνής ανταγωνισμός, μικρές εξαγωγές, μειωμένη παραγωγικότητα, χαμηλή ανταγωνιστικότητα κλπ), υποδηλώνει την αντικειμενική αδυναμία της να αυξήσει ορθολογικά το παραγόμενο ετήσιο προϊόν της.

Τέλος, ουσιαστικά ένα κράτος θεωρείται επίσημα χρεοκοπημένο, μόνο εάν οι Πολίτες του επιδείξουν «ανυπακοή» - εάν «επαναστατήσουν» δηλαδή και εμποδίσουν την εφαρμογή των καταναγκαστικών και λοιπών μέτρων που επιβάλλονται από την κυβέρνηση τους (σε μία χώρα του Ευρώ από την Κομισιόν, μέσω της εθνικής κυβέρνησης).

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΧΡΕΟΚΟΠΙΩΝ
Ιστορικά παραδείγματα κρατικών πτωχεύσεων υπάρχουν πάρα πολλά (από το έτος 1750 και μετά, 64 χώρες έχουν χρεοκοπήσει σε 70 διαφορετικές περιπτώσεις – κάποιες περισσότερο από μία φορά), μεταξύ των οποίων της Γερμανίας (χρεοκόπησε το 1923 και το 1948), της Αυστρίας (1811), της Δανίας (1813), της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1876), της Σοβιετικής Ένωσης (1918, όπου αρνήθηκε να αποπληρώσει τα χρέη της τσαρικής Ρωσίας), της Ισπανίας (1557, 1575 και 1596), της Ρωσίας (1998), της Αργεντινής (2002), της Ισλανδίας (2007) κ.α.

Ειδικά όσον αφορά την Ισλανδία, στα πλαίσια της παρούσας χρηματοπιστωτικής κρίσης κρατικοποιήθηκαν οι τρείς μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας, οι οποίες είχαν συνολικές υποχρεώσεις ίσες με το 900% τους ισλανδικού ΑΕΠ. Στις 16 Οκτωβρίου του 2008 όμως, η κυβέρνηση της χώρας δήλωσε ότι δεν μπορούσε να εξοφλήσει ένα ληξιπρόθεσμο ομόλογο μίας από αυτές (Glitnir Bank), ύψους 750 εκ. $ - γεγονός που σήμαινε ταυτόχρονα αδυναμία πληρωμών εκ μέρους της Ισλανδίας. Εν τούτοις, η χώρα δεν χρεοκόπησε «τυπικά», επειδή το ομόλογο δεν είχε εκδοθεί από την ίδια, αλλά από την τράπεζα που αναγκάσθηκε να κρατικοποιήσει για να μη χαθεί η αξιοπιστία στο τραπεζικό της σύστημα (μαζικές αναλήψεις, καταγγελία δανείων κλπ).

ΔΕΙΚΤΕΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ
Υπάρχουν αρκετοί, διαφορετικοί δείκτες μέτρησης του κινδύνου της χρεοκοπίας μίας χώρας, οι οποίοι «χρησιμοποιούνται» τόσο από την ίδια «προληπτικά», όσο και από τις διεθνείς εταιρείες αξιολόγησης (για τον καθορισμό της πιστοληπτικής ικανότητας της, με βάση την οποία υπολογίζονται, μεταξύ άλλων, τα επιτόκια των ομολόγων του δημοσίου).
(α) Ένας σημαντικός δείκτης του κινδύνου χρεοκοπίας μιας χώρας, είναι η καθαρή θέση της – η αξία δηλαδή των περιουσιακών στοιχείων της που απομένει, εάν αφαιρέσουμε τις υποχρεώσεις της (η «μέτρηση» της καθαρής θέσης στη Γερμανία είναι υποχρεωτική από το Σύνταγμα της – στην Αυστρία μετρείται τακτικά, ενώ μόνο στην Ελβετία υπάρχει ένα ειδικό «φρένο δανεισμού», το οποίο εμποδίζει την υπερχρέωση της χώρας).
(β) Ένας δεύτερος δείκτης είναι η πορεία (διαχρονικά) και το ύψος των επιτοκίων που πληρώνει μία χώρα για τα δάνεια που λαμβάνει. Όταν δεν ξεπερνούν πολύ το επιτόκιο μίας ισχυρής Οικονομίας (στην Ε.Ε. η Γερμανία με 3%), θεωρείται ότι δεν «υποδηλώνουν» κίνδυνο χρεοκοπίας (η Αργεντινή πλήρωνε, λίγο πριν πτωχεύσει, 40 ποσοστιαίες «μονάδες βάσης» - δηλαδή πάνω από 40% ).
(γ) Επόμενος βασικός δείκτης είναι το ποσοστό των δημοσίων χρεών μίας χώρας, σε σχέση με το ΑΕΠ της αφού, όσο μεγαλύτερο εμφανίζεται, τόσο πιο πιθανή είναι η χρεοκοπία της (το 125% που υπολογίζεται για τη χώρα μας το 2010, είναι πολύ πάνω από το όριο ασφαλείας – 60%). Επίσης, το ποσοστό του εξωτερικού χρέους της σε σχέση με το ΑΕΠ (στη Μ. Βρετανία υπερβαίνει το 400%!).
(δ) Άλλοι δείκτες είναι η ρευστότητα, το ισοζύγιο πληρωμών, η ευκολία διάθεσης των δημοσίων ομολόγων, το έλλειμμα του προϋπολογισμού σε σχέση με το ΑΕΠ (η Ε.Ε. επιβάλλει το «σεβασμό» ενός ανώτατου ορίου 3%), οι εξαγωγές σε σχέση με το ΑΕΠ (υποδηλώνουν την ανταγωνιστικότητα μίας Οικονομίας), το ποσοστό των καταναλωτικών δαπανών που συμβάλλουν στο ΑΕΠ (στις Η.Π.Α. υπερβαίνει τα 75%, ενώ στη Γερμανία είναι αρκετά χαμηλότερο από το 50%), οι συνολικές αποταμιεύσεις των Πολιτών, τα χρέη των ιδιωτών, καθώς επίσης τα διαρθρωτικά και λοιπά προβλήματα της Οικονομίας (διαφθορά, γραφειοκρατία, απαρχαιωμένες δομές, μη ευέλικτη αγορά εργασίας κ.α.).
(ε) Επί πλέον σημαντικοί δείκτες είναι ο δανεισμός των επιχειρήσεων (εξαιρετικά επικίνδυνος στην Ελλάδα, όπου οι μεταχρονολογημένες επιταγές πλησιάζουν το 150% του ΑΕΠ, όταν σε άλλες χώρες δεν υφίσταται καν αυτός ο όρος), η χρηματιστηριακή αξία (κεφαλαιοποίηση) όλων των εισηγμένων επιχειρήσεων της χώρας (είναι θετικό να ξεπερνούν το δημόσιο χρέος της – στην Ελλάδα υπολογίζεται σήμερα γύρω στα 92,5 δις €, έναντι δημοσίου χρέους 300 δις €) και η έκθεση των εγχώριων τραπεζών σε πιστωτικούς κινδύνους - η Αυστρία θεωρείται «ύποπτη» χρεοκοπίας, επειδή οι τράπεζες της έχουν δανείσει στα κράτη της Α. Ευρώπης ποσό που υπερβαίνει το 100% του ΑΕΠ της χώρας (άλλες «ύποπτες» χώρες, εκτός της Ανατολικής Ευρώπης και εκτός αυτών που έχουμε ήδη αναφέρει – Ιταλία, Μ. Βρετανία - είναι η Ιρλανδία και η Ισπανία).

Αυστηρές ποινές στους φοροφυγάδες Έλεγχοι για ξέπλυμα χρήματος.

Με τις αυστηρές ποινές και τους ελέγχους που προβλέπονται από τη νομοθεσία για το ξέπλυμα χρήματος θα απειλούνται οι επαγγελματίες και οι επιχειρήσεις που επανειλημμένα δεν κόβουν αποδείξεις που έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη προς το δημόσιο πάνω από 120.000 ευρώ που εκδίδουν πλαστά και εικονικά τιμολόγια, καθώς και οι φορολογούμενοι που δεν υπέβαλαν φορολογικές δηλώσεις με αποτέλεσμα να αποφεύγουν την καταβολή φόρων πάνω από 15.000 ευρώ. Αυτό προβλέπεται σε εγκύκλιο του υπουργείου Οικονομικών που εστάλη σήμερα στις εφορίες στα ελεγκτικά κέντρα και στο ΣΔΟΕ.

Ετσι, οι φορολογούμενοι αυτοί θα ελέγχονται εξονυχιστικά για ξέπλυμα χρήματος και εφόσον προκύπτει κάτι τέτοιο θα τους επιβάλλεται άρση του τραπεζικού φορολογικού και χρηματιστηριακού απορρήτου καθώς και ποινές οι οποίες θα μπορούν να φτάνουν έως και κάθειρξη δέκα ετών. Στην εγκύκλιο του υπουργείου Οικονομικών καταγράφονται συγκεκριμένα οι παραβάσεις, οι οποίες θα μπαίνουν στο μικροσκόπιο της Επιτροπής καταπολέμησης νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες. Αυτές είναι:

- η μη έκδοση ή ανακριβής έκδοση φορολογικών στοιχείων (αποδείξεων, τιμολογίων κλπ)

- η μη καταβολή στο δημόσιο ληξιπρόθεσμων οφειλών που υπερβαίνουν τις 120.000 ευρώ

- η παράλειψη υποβολής ή υποβολή ανακριβούς δήλωσης φορολογίας εισοδήματος εφόσον ο φόρος που αναλογεί στα εισοδήματα που δεν δηλώθηκαν ή απεκρύβησαν υπερβαίνει τις 15.000 ευρώ

- η μη απόδοση στο δημόσιο φόρου πλοίων εφόσον αυτός υπερβαίνει τα 15.000 ευρώ.

- η μη απόδοση ή η ανακριβής απόδοση ΦΠΑ και άλλων παρακρατούμενων φόρων που υπερβαίνουν τα 3.000 ευρώ σε ετήσια βάση

- η έκδοση ή η αποδοχή εικονικών φορολογικών στοιχείων ή η έκδοση πλαστών ή εικονικών φορολογικών στοιχείων ανεξαρτήτως αξίας

- τα αδικήματα λαθρεμπορίας.

Αύξηση 3% στις εξαγωγές το α’ εξάμηνο του 2010. Μείωση του εμπορικού ελλείμματος κατά 27,2%

Με βάση την ανάλυση του ΠΣΕ και του ΚΕΕΜ στο εξάμηνο Ιανουαρίου-Ιουνίου 2010, συγκριτικά με το αντίστοιχο εξάμηνο του 2009, οι ελληνικές εξαγωγές αυξήθηκαν σε αξία κατά 3% (σε 7.384 εκ.€ από 7.167 εκ.€). Οι εισαγωγές ακολουθούν σταθερά πτωτική πορεία και στο εξεταζόμενο εξάμηνο η αξία τους μειώθηκε κατά -18,4% έναντι του αντίστοιχου εξαμήνου του 2009 (σε 20.097 εκ.€ από 24.638 εκ.€).

Η θετική αναστροφή της πορείας των εξαγωγών σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη πτωτική πορεία των εισαγωγών, είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του εμπορικού ελλείμματος σε 12.714 εκ. € έναντι 17.471 εκ. € στο αντίστοιχο εξάμηνο του 2009 (-27,2%).

--- Ο χάρτης των εξαγωγών

Η ανοδική ώθηση των εξαγωγών οφείλεται στην αύξηση των εξαγωγών προς τις περισσότερες γεωγραφικές περιοχές, κυρίως όμως στην κατά 2,8% αύξησή τους προς τον ανεπτυγμένο κόσμο (χώρες ΟΟΣΑ) που απορρόφησε πάνω από το ήμισυ (57,8%) της αξίας τους.

Συγκεκριμένα αυξημένες ήταν οι εξαγωγές προς τους εταίρους στην ΕΕ(27) κατά 6,8%, τις χώρες των Βαλκανίων (1,5%), την Κοινοπολιτεία των Ανεξάρτητων Κρατών (22,5%), τη Μ. Ανατολή & Β. Αφρική (8,4%) και τη Ν.Α. Ασία (46,3%), ενώ μείωση σημειώθηκε προς τις χώρες της Β. Αμερικής (-26,6%), τις Υπόλοιπες χώρες ΟΟΣΑ (-9,3%), τις χώρες της Αφρικής (-31,1%) και της Λατινικής Αμερικής (-21,1%).

Κατά χώρες σημαντική ήταν η αύξηση των εξαγωγών προς τη Γερμανία κατά 8,4% (845 εκ. € στο εξάμηνο του 2010) και το Ην. Βασίλειο κατά 51,4% (427 εκ.€) οι οποίες είναι από τους βασικότερους εμπορικούς εταίρους της χώρας μας και επανέκτησαν σημαντικά μερίδια στο σύνολο των ελληνικών εξαγωγών. Αξιοσημείωτη επίσης ήταν και η αύξηση των εξαγωγών προς την Τουρκία κατά 28,8% (383 εκ. €), τη Ρουμανία κατά 11,4% (306 εκ. €), τη Ρωσία κατά 31% (127 εκ. €), τα Ην. Αρ. Εμιράτα κατά 58,1% (78 εκ. €) και την Κίνα κατά 55,8% (71 εκ. €).

Αντίθετα, μεγάλη μείωση παρατηρήθηκε στις εξαγωγές προς τις ΗΠΑ κατά -34,9% (255 εκ. €), την Ελβετία κατά -62,4% (81 εκ .€) και την Αίγυπτο κατά -16% (85 εκ. €).

--- Οι επιδόσεις κατά μεγάλες κατηγορίες προϊόντων

Σημειώνεται, ότι η ανοδική πορεία των εξαγωγικών επιδόσεων της χώρας μας είναι αποτέλεσμα της γενικότερης αύξησης των εξαγωγών σε όλες τις μεγάλες κατηγορίες προϊόντων, εκτός των καυσίμων -που κυμάνθηκαν στα ίδια επίπεδα με του πρώτου εξαμήνου του 2009- και ιδίως των βιομηχανικών προϊόντων. Οι εξαγωγές των βιομηχανικών προϊόντων ενίσχυσαν το ήδη υψηλό ποσοστό συμμετοχής τους στο σύνολο των ελληνικών εξαγωγών (από 58,5% σε 58,9% στο εξάμηνο του 2010), καθώς σε αξία αυξήθηκαν κατά 2,3% και έφτασαν σε 4.318 εκ.€ από 4.222 εκ.€.

Η μικρή αύξηση (1%) της αξίας των εξαγωγών «αγροτικών προϊόντων», οδήγησε σε αύξηση της συμμετοχής τους στο σύνολο των ελληνικών εξαγωγών από 24,5% σε 24,9% στο πρώτο εξάμηνο του 2010, και οφείλεται στην αύξηση των εξαγωγών της κατηγορίας «τρόφιμα και ζώα ζωντανά» κατά 5,6% (από 1.358 εκ.€ σε 1.434 εκ.€), που υπερκάλυψε –λόγω του υψηλού ποσοστού συμμετοχής (79%) στην εν λόγω κατηγορία- τις μειώσεις στις κατηγορίες «ποτά & καπνός» (κατά -12,6%, στα 243 εκ.€ από 278 εκ.€) και «λάδια & λίπη ζωικής ή φυτικής πρέλευσης» (κατά -15%, στα 129 εκ.€ από 151 εκ.€ στο εξάμηνο του 2009).

Στάσιμες παρέμειναν οι εξαγωγές «καυσίμων» (655 εκ.€), με ποσοστό συμμετοχής 9,1% στο σύνολο των ελληνικών εξαγωγών, ενώ αυξήθηκαν οι εξαγωγές των «πρώτων υλών» κατά 16,3% (από 353 εκ.€ σε 411 εκ.€) με ποσοστό συμμετοχής 5%, καθώς και οι χαμηλές σε αξία εξαγωγές της κατηγορίας «είδη και συναλλαγές μη ταξινομημένα κατά κατηγορίες» που αυξήθηκαν κατά 30,4% (από 149 εκ.€ σε 195 εκ.€), αλλά συμμετέχουν με πολύ μικρό ποσοστό (2,1%) στις συνολικές εξαγωγές.


Άλμα εξαγωγών προς Ρωσία, Λευκορωσία το α΄ εξάμηνο


Αύξηση των εξαγωγών μας προς Ρωσία της τάξεως του 30,99% σε ευρώ και μεγάλη μείωση των εξαγωγών των προϊόντων προέλευσης Ρωσίας προς τη χώρα μας κατά -52,24% προκύπτει, σύμφωνα με τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδας σχετικά με την πορεία του διμερούς εμπορίου Ρωσικής Ομοσπονδίας-Ελλάδας.

Ειδικότερα, το πρώτο εξάμηνο 2010, οι ελληνικές εξαγωγές ανήλθαν στα 126,97 εκατ. ευρώ έναντι 96,93 εκατ. ευρώ, το αντίστοιχο διάστημα 2009. Παράλληλα, οι ρωσικές εξαγωγές προς Ελλάδα παρουσίασαν μεγάλη μείωση κατά -52,24% και από 1,26 δισ. ευρώ περιορίστηκαν στα 605,30 εκατ. ευρώ, το πρώτο εξάμηνο 2010.

Ο όγκος εμπορίου παρουσίασε μείωση κατά -46,32% και από 1,36 δισ. ευρώ, το πρώτο εξάμηνο 2009, περιορίστηκε στα 732,28 εκατ. ευρώ, το αντίστοιχο διάστημα του 2010.

Αναλυτικότερα:

- Η αύξηση των ελληνικών εξαγωγών κατά 30,99% οφείλεται, κυρίως, στην αύξηση των εξαγωγών των δασμολογικών κατηγοριών 43.03 (γουνοδέρματα, γουναρικά), 85.17 (ηλεκτρικές συσκευές για ενσύρματη τηλεφωνία), 08.09 (φρούτα νωπά), ενώ σημαντική θεωρείται η αύξηση που παρουσιάζεται στη δασμολογική κατηγορία 03.02 (ψάρια νωπά, με εξαίρεση τα φιλέτα). Για τις δασμολογικές κατηγορίες 85.17 (ηλεκτρικές συσκευές για ενσύρματη τηλεφωνία) και 89.01 (πλοία για μεταφορά προσώπων ή εμπορευμάτων), σαφέστερη εικόνα θα προκύψει με τα στατιστικά στοιχεία των επόμενων τριμήνων.

- Οι εξαγωγές της Ρωσίας παρουσίασαν σημαντική μείωση κατά -52,24%, που οφείλεται στη μείωση των εξαγωγών των δασμολογικών κατηγοριών 27.09 (λάδια ακατέργαστα από πετρέλαιο ή ασφαλτούχα ορυκτά) και 27.10 (λάδια από πετρέλαιο ή ασφαλτούχα ορυκτά). Αντίθετα, αύξηση παρουσίασε η εξαγωγή προϊόντων της δασμολογικής κατηγορίας 27.11 (αέρια πετρελαίου και άλλοι αέριοι υδρογονάνθρακες). Το γεγονός αυτό, καθώς και η επισήμανση της Στατιστικής Υπηρεσίας ότι τα πετρελαιοειδή εμφανίζονται με μεγαλύτερη σαφήνεια στα στατιστικά στοιχεία του τέλους του έτους, μας οδηγεί στο να διατηρούμε επιφυλάξεις για μερική έστω αλλαγή της μέχρι σήμερα διαφαινόμενης εικόνας των ρωσικών εξαγωγών προς Ελλάδα, αφού οι ανωτέρω κατηγορίες αφορούν το 65% περίπου των ρωσικών εξαγωγών προς Ελλάδα.

- Στις υπόλοιπες δασμολογικές κατηγορίες, πλην προϊόντων ενέργειας, παρατηρούνται σαφώς αυξητικές τάσεις στις ρωσικές εξαγωγές προς Ελλάδα.

- Η μείωση του εμπορικού ελλείμματος με τη Ρωσία ήταν σημαντική, αφού το αρνητικό μας ισοζύγιο με τη χώρα αυτή μειώθηκε κατά 59,13% και ανήλθε στα -478,32 εκατ. ευρώ, από αρνητικό ισοζύγιο της τάξεως των -1,17 δισ. ευρώ, το πρώτο εξάμηνο 2009.

- Επίσης, παρατηρείται ότι οι ελληνικές εξαγωγές προϊόντων στη Ρωσία είναι λιγότερο συγκεντρωμένες σε κατηγορίες προϊόντων, αφού τα 10 πρώτα ελληνικά εξαγόμενα προϊόντα κατέχουν το 64,17% του συνόλου των προϊόντων, ενώ οι ρωσικές εξαγωγές στην Ελλάδα αφορούν, κατά μεγάλο μέρος, σε εξαγωγές προϊόντων ενέργειας.


Διμερές εμπόριο Λευκορωσίας - Ελλάδας

Αύξηση των ελληνικών εξαγωγών προς Λευκορωσία της τάξεως του 11,25% σε ευρώ και πολύ μικρή αύξηση των εισαγωγών προϊόντων προέλευσης Λευκορωσίας προς τη χώρα μας κατά +0,23% προκύπτει, σύμφωνα με τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος σχετικά με την πορεία του διμερούς εμπορίου Λευκορωσίας-Ελλάδας.

Ειδικότερα, το πρώτο εξάμηνο 2010, οι ελληνικές εξαγωγές ανήλθαν στα 3,506 εκατ. ευρώ έναντι 3,151 εκατ. ευρώ, το αντίστοιχο διάστημα 2009. Παράλληλα, οι λευκορωσικές εξαγωγές προς Ελλάδα παρουσίασαν πολύ μικρή αύξηση κατά +0,23% και από 0,598 εκατ. ευρώ ανήλθαν στα 0,599 εκατ. ευρώ, το πρώτο εξάμηνο 2010.

Ο όγκος εμπορίου παρουσίασε αύξηση κατά +9,49% και από 3,75 εκατ. ευρώ, το πρώτο εξάμηνο 2009, ανήλθε στα 4,10 εκατ. ευρώ, το αντίστοιχο διάστημα του 2010.

Αναλυτικότερα:

- Η αύξηση των ελληνικών εξαγωγών κατά 11,25% οφείλεται, κυρίως, στην αύξηση των εξαγωγών των δασμολογικών κατηγοριών 08.09 (φρούτα νωπά), 08.10 (άλλοι καρποί και φρούτα νωπά), ενώ οι δασμολογικές κατηγορίες 33.04 (προϊόντα ομορφιάς και μακιγιάζ) και 76.07 (φύλλα και ταινίες από αλουμίνιο), που αντιπροσωπεύουν μεγαλύτερο όγκο, παρουσιάζουν μεγάλη ή μικρή μείωση, αντίστοιχα.

- Οι εξαγωγές της Λευκορωσίας παρουσίασαν οριακή αύξηση 0,23%, που οφείλεται, εν πολλοίς, στην εμφάνιση προϊόντων σε διάφορες δασμολογικές κατηγορίες, για πρώτη φορά. Το γεγονός αυτό μας οδηγεί στο να διατηρούμε επιφυλάξεις για τη μελλοντική πορεία των λευκορωσικών εξαγωγών προς Ελλάδα, οι οποίες, προς το παρόν, εμφανίζονται να έχουν ευκαιριακό χαρακτήρα.

4 Σεπ 2010

Η ιστορία της Αργεντινής και η σχέση της με Ιρλανδία και Ελλάδα


Στις χώρες η χρεωκοπία έχει περισσότερο την έννοια μιας κρίσης ρευστότητας, δηλαδή η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τις πληρωμές που πρέπει να κάνει. Σε αυτή την περίπτωση, κάνει στάση πληρωμών και τελικά αναδιαπραγμάτευση του χρέους της. Συνήθως, ή σχεδόν υποχρεωτικά, ξεκινά από την καθυστέρηση ή άρνηση καταβολής κάποιων τοκοχρεωλυσίων και, αν τα πράγματα είναι πολύ άσχημα, και άλλων πληρωμών φτάνοντας μέχρι τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και την καταβολή των συντάξεων.


Περίπου αυτό συνέβη και στην Αργεντινή το 2002. Το συνολικό χρέος του αργεντινού δημοσίου έφτανε τα 195,5 δισ. δολάρια τη στιγμή που εκδηλώθηκε η κρίση ρευστότητας. Δεν ήταν πάρα πολύ υψηλό ως ποσοστό του ΑΕΠ, μόνο γύρω στο 65%, αλλά σημασία είχε ότι δε μπορούσαν να γίνουν οι τρέχουσες πληρωμές. Αιτία ήταν το πρώτο «οικονομικό θαύμα» της Αργεντινής που άρχισε το 1991. Στο τέλος της δεκαετίας του 1980 ο πληθωρισμός είχε ξεπεράσει το 200% το μήνα(!). Οι τιμές αυξάνονταν κάθε μέρα. Ο Κάρλος Μένεμ εξελέγη πρόεδρος το 1989 και ξεκίνησε με την κλασική συνταγή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ): άνοιγμα της οικονομίας στο διεθνές εμπόριο, ιδιωτικοποιήσεις και μείωση της γραφειοκρατίας. Η συνταγή δεν είχε και πολλή επιτυχία μέχρι την υποχρεωτική σύνδεση του νομίσματος (πέσο) με το δολάριο, σε αναλογία ένα προς ένα το 1991. Κάθε πέσο θα άξιζε ένα δολάριο για πάντα. Τέλος στις υποτιμήσεις, τέλος και στον πληθωρισμό με μια κίνηση. Τα επιτόκια έπεσαν εξ ορισμού στο επίπεδο των αμερικανικών. Δεν τα όριζε πια η Κεντρική Τράπεζα της Αργεντινής αλλά η Federal Reserve των ΗΠΑ. Το στοίχημα της νομισματικής σταθερότητας απέδωσε αμέσως. Την περίοδο 1991-94 ο μέσος ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης ήταν 7,7% και όλοι μιλούσαν για το οικονομικό θαύμα της Αργεντινής, ήταν η χώρα - πρότυπο της Λατινικής Αμερικής και αγαπημένο παιδί των ξένων επενδυτών που έριξαν άφθονα χρήματα στη χώρα.


Αλλά το «θαύμα» οδήγησε στη χρεωκοπία, καθώς τα πράγματα στράβωσαν στο τέλος της ίδιας δεκαετίας. Το δολάριο παραήταν ισχυρό εκείνη την εποχή, ενώ μόνο ένα μικρό μέρος των εμπορικών συναλλαγών της χώρας ήταν με τις ΗΠΑ. Ο κύριος όγκος ήταν με τη Βραζιλία, που είχε υποτιμήσει, και την Ευρώπη (θυμάστε πόσο χαμηλά ήταν τότε το ευρώ έναντι του δολαρίου – περίπου στη μισή τιμή σε σχέση με σήμερα). Αποδείχτηκε ότι η σύνδεση είχε γίνει με το λάθος νόμισμα. Τρία χρόνια ύφεσης, από το 1999 έως το 2002, ανάγκασαν την τότε κυβέρνηση του Ντουάρτε να εγκαταλείψει την υποχρεωτική σύνδεση του πέσο.


Η χώρα σταμάτησε να εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος και επαναδιαπραγματεύτηκε με τους πιστωτές της. Μόνο ένας απαίτησε να συνεχίσει να πληρώνεται κανονικά: φυσικά πρόκειται για το ΔΝΤ. Η κυβέρνηση της Αργεντινής κράτησε πολύ σκληρή στάση με τους υπόλοιπους και τους υποχρέωσε (συγκεκριμένα το 76% αυτών) να δεχθούν μια συμφωνία με την οποία τα ομόλογα ανταλλάχθηκαν με νέα ομόλογα μεγαλύτερης διάρκειας και ονομαστικής αξίας μόλις στο 25-35% των αρχικών. Δηλαδή όποιος ομολογιούχος είχε έναν τίτλο αξίας 100 πέσο έπαιρνε ως αντάλλαγμα έναν άλλο αξίας 25-35 πέσο.


  • Άδικο; Στην πραγματικότητα η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους είναι το πιο δίκαιο πράγμα που μπορεί να συμβεί, όχι μόνο για τη χώρα που έχει δανειστεί αλλά και για τους επενδυτές που ΔΕΝ έχουν δανείσει αυτή τη χώρα, όσο και αν φαίνεται παραδοξολογία. Ας πάρουμε ένα όχι και τόσο υποθετικό παράδειγμα. Μια χώρα (Α) δανείζεται με ομόλογα που δίνουν τόκο 3% και μια άλλη (Β) με 5%. Ερώτημα κρίσης: τι θα πρέπει να κάνει η χώρα Β σε (ας πούμε) δέκα χρόνια ώστε να μην αδικηθούν οι ομολογιούχοι που επένδυσαν στην χώρα Α (σωστά διαβάσατε, στη χώρα Α). Ας βάλουμε κάτω τα νούμερα: όσοι έχουν επενδύσει σε ομόλογα της χώρας Α αξίας 100 ευρώ θα έχουν εισπράξει 30 ευρώ σε τόκους και θα τους οφείλεται κεφάλαιο 100 ευρώ. Μετά από δέκα χρόνια όσοι έχουν επενδύσει σε ομόλογα της χώρας Β θα έχουν εισπράξει τόκους 50 ευρώ και θα τους οφείλεται κεφάλαιο 100 ευρώ. Συνεπώς, όσοι επένδυσαν στη χώρα Α (τη «σωστή» και χαμηλού ρίσκου χώρα), πιάστηκαν κορόιδα. Αν, όμως, η χώρα Β κηρύξει στάση πληρωμών και κάνει επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, τα πράγματα αλλάζουν. Σε αυτήν την περίπτωση, θα μπορεί να πει στους πιστωτές της ότι για κάθε ομόλογο ονομαστικής αξίας 100 ευρώ θα πάρουν στο χέρι 80 ευρώ (το ποσό θα πρέπει να είναι ακόμη μικρότερο λόγω ανατοκισμού των τόκων που έχουν ήδη πάρει στο χέρι οι πιστωτές, αλλά το παρακάμπτουμε για λόγους ευκολίας). Φυσικά, οι πιστωτές θα γκρινιάξουν και θα σηκώσουν «επανάσταση», αλλά στην πραγματικότητα θα είναι ευχαριστημένοι γιατί αν είχαν επενδύσει στη χώρα Α, πάλι τα ίδια θα είχαν πάρει (επειδή τα ομόλογα αλλάζουν χέρια στη διάρκεια «ζωής» τους, όσοι τα πούλησαν νωρίς έχουν κερδίσει και όσοι τα αγόρασαν αργά έχασαν – αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Τα πράγματα, βέβαια, δεν γίνονται τόσο τακτοποιημένα στην πραγματική ζωή, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι περίπου αυτό. Εναλλακτικά, αν οι δύο χώρες είχαν διαφορετικό νόμισμα, θα μπορούσε απλώς να γίνει μια υποτίμηση με το ίδιο αποτέλεσμα. Στην περίπτωση της Αργεντινής έγιναν και τα δύο.


Η υποτίμηση του νομίσματος το 2002 εξανέμισε τις αποταμιεύσεις μιας ζωής για τη μεσαία τάξη της Αργεντινής καθώς είδαν την αξία τους να πέφτει στο ένα τρίτο μέσα σε ελάχιστο διάστημα. Φυσικά, οι ισχυρότεροι είχαν τη δυνατότητα να μεταφέρουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό εγκαίρως, ενώ οι φτωχότεροι δεν είχαν τίποτα να χάσουν. Και το ξέσπασμα της βίας κράτησε για πολλές εβδομάδες με τους δρόμους του Μπουένος Άιρες και των άλλων μεγάλων πόλεων να έχουν γίνει κόλαση. Πάντως, μετά την πρώτη απογοήτευση, η γρήγορη ανάκαμψη της οικονομίας έφερε πάλι το χαμόγελο. Το δεύτερο οικονομικό θαύμα της Αργεντινής έγινε κάνοντας ακριβώς τα αντίθετα από τη συνταγή για το πρώτο θαύμα και από τις υποδείξεις του ΔΝΤ. Υποτίμηση, κρατικοποιήσεις, έλεγχοι τιμών, αντικατάσταση των ιδιωτικών συντάξεων με κρατικές και τελικά ανάπτυξη 9% από την πρώτη κιόλας χρονιά και για τα επόμενα πέντε-έξι χρόνια.

Συμπέρασμα πρώτο: Τελικά, η οικονομία είναι πολύ περισσότερο αντιφατική και πολύπλοκη απ’ όσο θα θέλαμε να πιστεύουμε. Η περίπτωση της Αργεντινής δείχνει ότι μπορεί να δουλεύει μια συνταγή, αλλά και η αντίθετή της (όμως καμία από τις δύο για πάντα).

Συμπέρασμα δεύτερο: Η περίπτωση της Αργεντινής λέει περισσότερα για την Ιρλανδία παρά για την Ελλάδα. Στη δεκαετία του 1990 η Ιρλανδία είχε «δέσει» το νόμισμά της στο γερμανικό μάρκο -ενόψει της δημιουργίας του ευρώ- ενώ οι εμπορικές της συναλλαγές ήταν κυρίως με τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, δύο νομίσματα που ήταν τότε υπερτιμημένα έναντι των ευρωπαϊκών. Δηλαδή βρέθηκε -χωρίς να το έχει σχεδιάσει- ακριβώς στην αντίθετη κατάσταση από την Αργεντινή της ίδιας περιόδου. Αλλά με την ανατίμηση του ευρώ η Ιρλανδία έγινε μια νέα Αργεντινή. Τα μέτρα που λαμβάνει το Δουβλίνο είναι συνταγή για κοινωνική καταστροφή και μπορούμε να διακινδυνεύσουμε την πρόβλεψη ότι ο επόμενος «Δεκέμβρης» θα ξεσπάσει στις κελτικές ακτές. Η ελληνική οικονομία είναι πιο «κλειστή» από την ιρλανδική και οι συναλλαγές της περισσότερο με άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ.

Συμπέρασμα για την Ελλάδα: Όσο η χώρα μας δανειζόταν με μόλις 0,20-0,30% πάνω από το γερμανικό δημόσιο, η ημέρα που θα όφειλε (τονίζω το «όφειλε») να ρίξει φέσι ήταν πολύ μακριά, πολλές δεκαετίες στο απώτερο μέλλον. Αν συστηματικά υποχρεωθεί να πληρώνει 2,00% παραπάνω, αυτή η ημέρα έρχεται πλησιέστερα αλλά πάντως όχι πολύ κοντά. Στο μεσοδιάστημα θα συμβαίνει μια μεταβίβαση πλούτου από την ελληνική κοινωνία στους ξένους και εγχώριους ομολογιούχους.

Τι προεξοφλούν τα ελληνικά spread; Γιατί δεν πέφτουν;

Η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρώπη, η ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης και οι προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης τελικά όπως φαίνεται δεν παρέχει πλέον αυτόματα εγγύηση εξωτερικής χρηματοδότησης με χαμηλό κόστος για τη χώρας μας. Το spread του ελληνικού ομολόγου εξακολουθεί να καταγράφει υψηλές «πτήσεις» αναζωπυρώνοντας τα σενάρια της Ελλάδας για αναπόφευκτη χρεοκοπία.
Το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (Council on Foreign Relations) των ΗΠΑ έδωσε στη δημοσιότητα μία σύντομη έκθεση όπου αναλύεται το πρόβλημα της Ελλάδας, ερμηνεύοντας κατά αυτόν τον τρόπο και την παραμονή του spread σε υψηλά επίπεδα.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται τα επίπεδα του ελληνικού spread παραμένουν σχεδόν τα ίδια όπως ήταν πριν την ενεργοποίηση του μηχανισμού, όταν η Ελλάδα βρισκόταν σε «κατάσταση ημι-χρεοκοπίας» (eve of the Greek semi-default), μετά την ανακοίνωση της ένταξης στο μηχανισμό, αλλά και τώρα το Σεπτέμβριο μετά δηλαδή από τις θετικές εκθέσεις της Κομισιόν και του ΔΝΤ.
Σύμφωνα με το CFR, η Ελλάδα τελικά θα αφεθεί στην χρεοκοπία, μόλις τα ελληνικά ομόλογα δε θα καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος των χαρτοφυλακίων των ευρωπαϊκών τραπεζών. Αυτή η υπόθεση προϋποθέτει δύο πράγματα: Να αποδεσμευτούν από το ελληνικό χρέος οι τράπεζες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, η έκθεση των οποίων είναι πολύ μεγάλη, και ότι όλοι οι Ευρωπαίοι στο τέλος θα θέλουν να «αποβάλλουν» το ευρώ, μετά τις οδυνηρές συνέπειες ενδεχόμενης ελληνικής χρεοκοπίας.
Το CFR προειδοποιεί ότι εάν θέλουν οι επενδυτές να καταλάβουν τι ακριβώς θα συμβεί θα πρέπει να παρακολουθούν στενά το ελληνικό spread τις επόμενες εβδομάδες.
Το ίδιο υποστηρίζει και η Goldman Sachs σε πρόσφατη έκθεση της, η οποία μάλιστα επισημαίνει χαρακτηριστικά ότι εάν είχαν την επιλογή της χρεοκοπίας ή μη της Ελλάδας οι Βόρειοι εταίροι της, θα επέλεγαν το δεύτερο μόλις οι τράπεζες «ξεφορτώνονταν» τα ελληνικά ομόλογα. Αυτό άλλωστε προεξοφλούν και οι αγορές, με τους θεσμικούς να επιλέγουν τη λύση της απεμπλοκής από το ελληνικό χρέος.
Με την οικονομική δραστηριότητα στην Ελλάδα να μειώνεται ραγδαία και με τα έσοδα του προϋπολογισμού να υστερούν δραστικά των προβλέψεων, η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να βρει τους πόρους για να καλύψει τις ανελαστικές δαπάνες της, επισημαίνουν οι αναλυτές, προσθέτοντας ότι βέβαια τα spreads αυξάνονται και για τον πρόσθετο λόγο ότι κάθε στοιχείο που ανακοινώνεται για την ελληνική οικονομία αναλύεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αποδειχθεί αυτό που ήδη έχει γίνει αποδεκτό εγχωρίως και διεθνώς, ότι δηλαδή η ελληνική οικονομία καταρρέει.

Διακύμανση ελληνικού spread 1/4-1/9

Ημέρ. Spread
1/4/2010 345
3/5/2010 543
7/5/2010 965
1/6/2010 517
1/7/2010 770
1/8/2010 749
1/9/2010 910

ΥΠΟΙΚ: Απόφαση για διόρθωση λαθών στο έντυπο Ε9 του 2009

Τη δυνατότητα να διορθώσουν τυχόν λάθη τους στο έντυπο Ε9 για τα ακίνητα και να ζητήσουν επανεκκαθάριση του Ενιαίου Τέλους Ακινήτων και της έκτακτης εισφοράς ακινήτων 2009, παρέχει το υπουργείου Οικονομικών στους φορολογούμενους.

Με απόφασή του ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, καθορίζει τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσει κάθε ενδιαφερόμενος για τη διόρθωση τυχόν λαθών στο Ε9.

Όπως ορίζεται στην απόφαση, διορθώσεις που αφορούν το έτος 2008 και δεν έγιναν από το φορολογούμενο, πραγματοποιούνται μετά τη λήψη του εκκαθαριστικού σημειώματος ΕΤΑΚ έτους 2009.

Οποιαδήποτε μεταβολή της περιουσιακής κατάστασης του υπόχρεου που αφορά τα έτη 2005 έως και 2008 πραγματοποιείται με την υποβολή δήλωσης στοιχείων ακινήτων έτους 2009 (έντυπο Ε9).

Για τις διορθώσεις που πραγματοποιούνται μετά τη λήψη του εκκαθαριστικού σημειώματος ΕΤΑΚ και έκτακτης εισφοράς έτους 2009 μέχρι την τελευταία εργάσιμη ημέρα του επόμενου της καταβολής μήνα, δεν θα επιβάλλονται κυρώσεις.

Ειδικά για την πρώτη εκκαθάριση Ε.Τ.ΑΚ. και έκτακτης εισφοράς έτους 2009 της 22ας Ιουνίου 2010, οι διορθώσεις θα πραγματοποιούνται μέχρι 30/9/2010.

Αν ο φορολογούμενος διαφωνεί με τα στοιχεία του εκκαθαριστικού του ΕΤΑΚ έχει τη δυνατότητα με την υποβολή του εντύπου Ε9 του 2009 να διορθώσει: στοιχεία της συζύγου και των προστατευομένων τέκνων, καθώς και περιγραφικά στοιχεία ακινήτου τα οποία εμφανίζονται λανθασμένα στο εκκαθαριστικό (νομός, δήμος, διεύθυνση ακινήτου, δρόμοι που περικλείουν το οικοδομικό τετράγωνο, προσόψεις, όροφος, έτος κατασκευής, προσθήκη ή διαγραφή ακινήτου ή εμπράγματων δικαιωμάτων κλπ).

Τροποποίηση της περιουσιακής κατάστασης απαιτεί την αναγραφή του λόγου μεταβολής της καθώς και τα στοιχεία του αντίστοιχου εγγράφου.

πηγή : www.euro2day.gr

Χειρότερη η Ελλάδα από την Αργεντινή και τη Ρωσία, υποστηρίζει η Bank of Japan

Κατώτερη θεωρεί την οικονομία της Ελλάδας και φτωχότερο τον τραπεζικό της κλάδο από ότι ήταν η Ρωσία και η Αργεντινή όταν βρίσκονταν σε περίοδο κρίσης χρέους, δήλωσε η Bank of Japan στο σημερινό της report σχετικά με τις παγκόσμιες οικονομικές συνθήκες οι οποίες επηρεάζουν τις αγορές...




Στο report αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι οι δείκτες ελλείμματος, ισοζυγίου πληρωμών και εξωτερικού χρέους, είναι πολύ χειρότεροι, από αυτούς που είχαν η Ρωσία και η Αργεντινή, όταν αντιμετώπισαν το πρόβλημα της χρεοκοπίας καλώντας το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Η BoJ θεωρεί ότι η παρουσία της Ελλάδα στους κόλπους της ΕΕ λειαίνει αρκετά τα προβλήματα της χώρας, ενώ το σχέδιο διάσωσης της από το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ βοηθά στην μερική αποκατάσταση της εμπιστοσύνης για την οικονομία της χώρας.
Υπενθυμίζεται ότι η Ρωσία έφτασε σε αθλία κατάσταση το 1998 όταν στην προεδρία ήταν ο Γιέλτσιν. Ο πρόεδρος είχε αναγκαστεί να ανακοινώσει, μεταξύ άλλων, την κατά 34% υποτίμηση του νομίσματος. Γύρω στα 22 δισ. δολ. ήταν η βοήθεια του ΔΝΤ στη Ρωσία, η οποία όμως δεν κατάφερε να προχωρήσει στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις .Η Ρωσία θεωρήθηκε κατ΄ εξοχήν το παράδειγμα χώρας, στην οποία το ΔΝΤ προχωρούσε στην εκταμίευση των συμφωνηθέντων παρότι δεν εφαρμόζονταν τα απαιτούμενα μέτρα.
Η διαχείριση της κρίσης στην Αργεντινή προκάλεσε σοβαρό πλήγμα στο κύρος του ΔΝΤ, το οποίο χορήγησε δάνεια 7,2 δισ. δολ. το 1999 και 39,7 δισ. δολ. τον Δεκέμβριο του 2000. Η ανεργία εκτινάχτηκε στο 40% καθώς οι οροί του ταμείου ήταν ασφυκτικοί. Τον Δεκέμβριο του 2001 η νέα κυβέρνηση υπό συνθήκες πανικού κήρυξε πτώχευση.


Η Anglo Irish Banks θα πάρει βοήθεια το 22% του ΑΕΠ της Ιρλανδίας!

Τα βλέμματα πλέον έχουν στραφεί στην Ιρλανδία, καθώς η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του α' 6μηνου της Anglo Irish Banks άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου για το κατά πόσο τελικά η χώρα έχει ξεπεράσει το “σκόπελο” της κρίσης που την οδήγησε ένα βήμα πριν από τη χρεοκοπία.
Σε άρθρο του στους New York Times, ο πρώην επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Simon Johnson, προειδοποίησε ότι επέρχεται νέα, βαθύτερη, ύφεση για την Ιρλανδία, με τον κίνδυνο της χρεοκοπίας να ανυψώνεται πολύ σοβαρά. Οι Ιρλανδοί θα οδηγηθούν στη μετανάστευση έγραψε χαρακτηριστικά, μην αντέχοντας τα νέα δεδομένα. “Εάν αυτή η πολιτική συνεχιστεί, η καταστροφή του ιρλανδικού τραπεζικού κλάδου θα είναι ολέθρια με τις επιπτώσεις να κρατούν για δεκαετίες.
Οι πιθανότητες χρεοκοπίας της Ιρλανδίας ξαφνικά αυξήθηκαν το τελευταίο διάστημα, καθώς φτάνουν το 25% για τα επόμενα πέντε χρόνια. Η τράπεζα Anglo Irish Banks θα πάρει συνολικά από την ιρλανδική κυβέρνηση γύρω στα 35 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 22% του ΑΕΠ της Ιρλανδίας!