26 Νοε 2010

Ανάπτυξη. Προτάσεις για αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει είναι να υπάρξει σταθερότητα στην νομοθεσία που υπάρχει γύρο απ’ την οικοδομή. Και όταν λέμε νομοθεσία εννοούμε σε όλα τα επίπεδα (φορολογικό – πολεοδομικό – ενεργειακό, πράσινης ανάπτυξης κλπ.). Πρέπει δηλαδή να γίνει ότι είναι να γίνει ένα πακέτο και μετά να δεσμευτεί η κυβέρνηση ότι δεν θα αλλάξει τίποτε.

Συγκεκριμένα φορολογικά μέτρα που πρέπει να ληφθούν :

Α) Θέσπιση ΦΠΑ στην πρώτη κατοικία στον μικρό συντελεστή 6,5%. Αυτό θα βοηθήσει τους εργολάβους να μειώσουν την τιμή τους σε πρώτη και δεύτερη κατοικία στην τιμή του κόστους τους χωρίς ΦΠΑ, αφού θα τους επιστρέφεται ΦΠΑ και από την πρώτη κατοικία και επίσης θα εξαφανίσει το κίνητρο τους για υποτιμολογίσεις. Δημοσιονομικό αποτέλεσμα θα είναι θετικό από την αύξηση του ΦΠΑ και την αύξηση των εισοδημάτων των υπεργολάβων και προμηθευτών (πάταξη φοροδιαφυγής). Κοινωνικά μπορεί να επιβαρύνει αλλά πρέπει να εξετασθεί το δημοσιονομικό όφελος όπου πρέπει να μπορεί να καλύψει την επιδότηση του ποσού αυτού (ΦΠΑ 6,5%)

Β) Πρέπει να δοθεί η δυνατότητα η κατασκευαστική εταιρία να μπορεί να συμψηφίζει το ΦΠΑ στην φορολογική περίοδο του, όπως συμβαίνει σε όλες τις εμπορικές δραστηριότητες. Δηλαδή όταν πουλάει ένα ακίνητο πρέπει ο αγοραστής να καταβάλει το τίμημα μαζί με το σύνολο του ΦΠΑ στον κατασκευαστή και ο κατασκευαστής να συμψηφίζει με τις εισροές του, το ΦΠΑ (ανεξάρτητα των χιλιοστών του διαμερίσματος) και να καταβάλει την διαφορά στο κράτος. Αυτό δημοσιονομικά έχει αποτέλεσμα θετικό γιατί εξαφανίζει το κίνητρο για υποτιμολογίσεις. Αυξάνει την ρευστότητα των κατασκευαστών που δεν υπολογίζουν στο κόστος το ΦΠΑ των εισροών μειώνοντας τις τιμές.

Γ) Πρέπει να εξετασθεί η μείωση του ΦΠΑ στην «δεύτερη κατοικία» από το 23% στο 13% με παράλληλη αύξηση των αντικειμενικών τιμών στις πραγματικές. Δημοσιονομικά θα έχει θετικό αποτέλεσμα για δύο λόγους, πρώτον θα αυξηθεί το εισόδημα – κέρδος (πάταξη της φοροδιαφυγής) των κατασκευαστών, και δεύτερον αύξηση των υπολοίπων φόρων που υπάρχουν στο ακίνητο και σχετίζονται με τις αντικειμενικές αξίες. Η μείωση αυτή θα δώσει μεγάλη ώθηση στην οικοδομή αλλά και στην ψυχολογία της οικονομίας (μείωση φόρων) αρκεί να συνοδευτεί από ρητή δέσμευση για σταθερότητα του ΦΠΑ.

Δ) Είναι σωστό και θα βοηθήσει πολύ αυτό που αναγγέλθηκε για την ανάκληση του πόθεν έσχες στην πρώτη κατοικία αρκεί να μην μπει κανένας άλλος περιορισμός (εμβαδού ή αξίας).

Ε) Να εξετασθεί αν μπορεί να επεκταθεί το μέτρο του επαναπατρισμού των χρημάτων σε συνδυασμό με την ΠΟΛ 1059/14-5-2010 (παράγραφος -η- περί αγοράς ακινήτων ή άλλων επενδύσεων) και για χρήματα που υπήρχαν στην αλλοδαπή μετά την 15/4/2010 ή και για χρήματα που υπάρχουν σε θυρίδες.

14 Νοε 2010

Η Ελπίδα



"Η πολιτική ανάπτυξης θα πετύχει μόνο αν εστιάσει στις οικογενειακές στρατηγικές, στις μικροεπιχειρήσεις, στην προσοδοκρατία και στον καιροσκοπισμό – είτε για να αξιοποιήσει μερικά στοιχεία τους, είτε για να τα αλλάξει.
Ένα νέο ελληνικό αναπτυξιακό μοντέλο δεν θα μοιάζει με τα πετυχημένα διεθνώς. Ξεκινάει από άλλες βάσεις, και θα έχει άλλη τροχιά. Ας αποδεχθούμε την ιδιομορφία.
Η κοινωνία έχει αναπτύξει ανεπίσημους θεσμούς ευρείας αποδοχής. Τα φροντιστήρια, για παράδειγμα, που δεν κλείνουν ποτέ όταν γίνονται καταλήψεις στα σχολεία. Ή τις μεταχρονολογημένες επιταγές. Ας σκεφτούμε πώς θα τους αξιοποιήσουμε.
Δεν έχουμε μεγάλες επιχειρήσεις στα διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά. Θα ενισχύσουμε τη συγκέντρωση του κεφαλαίου εκεί, και με ποιο τρόπο; Να ένα ερώτημα-αγκάθι για όλο το ιδεολογικό φάσμα. Και αν ναι, πώς θα αποτρέψουμε την προσοδοθηρία και τον καιροσκοπισμό που εισχωρούν σε όλες τις μεγάλης κλίμακας προσπάθειες στη χώρα μας;
Οι μικρές μονάδες θα είναι πάντα κρίσιμες σε εμάς. Χρειάζεται να γίνουν εξωστρεφείς, ανταγωνιστικές, να καινοτομούν, να συντονίζονται, να μην επιβαρύνονται από τη δημόσια διοίκηση. Όλα τα συστήματα του Δημοσίου, εκπαιδευτικό, φορολογικό, ασφαλιστικό, έρευνα, υποδομές, πρέπει να υποστηρίξουν αυτούς τους στόχους. Το αναπτυξιακό λογοπλαίσιο να διαμορφωθεί πάνω στη μικρή κλίμακα."

Αρίστος Δοξιάδης (Διαχειριστής επιχειρηματικών συμμετοχών, επισκέπτης ερευνητής στο πανεπιστήμιο του Warwick, συνεργάτης δράσεων για τον κοινωνικό αποκλεισμό, κοινωνικός παρατηρητής, πατέρας και σύντροφος.)

11 Νοε 2010

Έτσι κάπως φτάσαμε στη χρεοκοπία...

Φυσικά για την διόγκωση αλλά και τη νοοτροπία του δημοσίου φταίει το πελατειακό πολιτικό μας σύστημα. Πολιτικοί και πελάτες. Βεβαίως... εκτός από τη γενική συλλογική υπάρχει και ατομική ευθύνη.

Καλύτερα κατάρρευση, επιστροφή στη δραχμή, έξοδο από την ΕΕ... και αν είναι δυνατή η μεταφορά της χώρας στην υποσαχάρια Αφρική, παρά να χάσω μια χρήσιμη πλεονασματική θέση δημοσίου υπαλλήλου.

Η αφέλεια…

Μερικές φορές η αφέλεια των ανθρώπων δεν έχει όρια. Κάποιοι πιστεύουν πως στο βαθμό που επιστρέψουμε στη δραχμή και το κράτος θα τυπώνει χρωματιστά χαρτιά κατά το δοκούν, οι ίδιοι θα μπορούν να συνεχίσουν να διατηρούν το σημερινό επίπεδο ζωής, με ένα διαμέρισμα ένα ή δυο αυτοκίνητα και πάει λέγοντας...

Ας ρωτήσουν τους συμπολίτες μας και γείτονες Αλβανούς, τι σημαίνει διεθνής οικονομική απομόνωση και δουλειά για όλους εγγυημένη από το κράτος. Η ειρωνεία της ιστορίας έγκειται, αν δικαιωθούν, καταρρεύσουμε και επιστρέψουμε στη δραχμή, τα παιδιά μας θα κατακλύσουν την Αλβανία και τη Βουλγαρία σαν λαθρομετανάστες...

Πολιτική απόφαση

Η απόφαση για χρεοκοπία ή όχι είναι μια πολιτική απόφαση. Όπως έλεγε χθες μια έκθεση της Morgan Stanley για το ενδεχόμενο ελληνική χρεοκοπίας: «Οι κυβερνήσεις χρεοκοπούν όταν το κοινωνικό και οικονομικό κόστος που απαιτείται για την αποπληρωμή του χρέους υπερβαίνει το αντίστοιχο της μη αποπληρωμής».

Το κόστος της μη αποπληρωμής για την κοινωνία θα είναι πολλαπλάσιο, αν φανταστεί κάποιος τι θα ακολουθήσει αν κλείσουν οι τράπεζες, έστω και για μια μέρα, όχι για πάντα.

Όσο για το όραμα της επιστροφής στη δραχμή ένα έχω να σημειώσω. Ένα ντεπόζιτο αυτοκινήτου και ένα καλάθι νοικοκυράς γεμίζει με ώρες εργασίας που κάποιος είναι διατεθειμένος να πληρώσει...

Είτε με δραχμή είτε ευρώ, είτε με κουρκουμπίνια, άλλη έξοδος δεν υπάρχει πέρα από μείωση δαπανών του δημοσίου, μείωση διαφθοράς, μείωση γραφειοκρατίας, μείωση φόρων και αύξηση θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα και δη σε παραγωγικές και εξαγωγικές μονάδες...

Αν ήταν το νόμισμα από μόνο του που εξασφαλίζει την ευημερία κάθε οικογένεια θα είχε το δικό της εκτυπωτήριο... Την ευημερία την εξασφαλίζει μόνο η παραγωγή και ανταλλαγή αγαθών, φίλτατοι...

Πηγή:www.capital.gr

7 Νοε 2010

ΔΝΤ: Δεν αποτελεί λύση η «ελεγχόμενη» πτώχευση, αλλά η επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων

Ούτε και μια αναδιάρθρωση χρέους με μείωση της τιμής των ελληνικών ομολόγων κατά 50% δεν θα αντιμετώπιζε την κρίση χρέους της Ελλάδας, υποστηρίζει σε έκθεσή του για τις στρατηγικές δημοσιονομικής εξυγίανσης το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Στην έκθεση με τίτλο «Fiscal Exit: From Strategy to Implementation», ο διεθνής οργανισμός, ο οποίος εκτός των άλλων είναι και ένας βασικός πιστωτής της Ελλάδας, με βάση το μνημόνιο οικονομικής βοήθειας της Ελλάδας του περασμένου Μαΐου, δεν θεωρεί λύση την «ελεγχόμενη» πτώχευση.

Οπως τονίζεται χαρακτηριστικά για την περίπτωση της Ελλάδας, ακόμη και μια «ιστορικά υψηλή», όπως τη χαρακτηρίζει, μείωση της τιμής των ομολόγων κατά 50% δεν θα μείωνε τη σχέση χρέους προς το ΑΕΠ, παρά μόνο κατά 2,7%, ενώ σε άλλες χώρες με μικρότερο πρόβλημα χρέους μόνο κατά 0,5%. Τούτο, διότι το βασικό πρόβλημα για την αποκλιμάκωση του χρέους -ειδικά στις ανεπτυγμένες οικονομίες- είναι η επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων, η οποία θα επέτρεπε μια πιο ορθολογική μείωση του χρέους.

Στην ίδια έκθεση, ο διεθνής οργανισμός χρησιμοποιεί σε κάθε περίπτωση την Ελλάδα ως παράδειγμα κράτους - υπόδειγμα που επιχειρεί να βγει από την διπλή κρίση χρέους ελλείμματος που αντιμετωπίζει. Ενδεικτικός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει την Ελλάδα απέναντι στο ενδεχόμενο λήψης νέων μέτρων. Συγκεκριμένα, σημειώνει ότι χώρες με μεγάλο χρέος, όπως η Ιταλία και η Ιαπωνία, ή μεγάλο έλλειμμα, όπως η Ιρλανδία, η Ισπανία και οι ΗΠΑ, έχουν ήδη πάρει μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής, τα οποία όμως είχαν μέτρια αποτελέσματα. Συνεπώς, θα πρέπει να συμπληρώσουν τα πακέτα οικονομικής εξυγίανσης με νέα μέτρα. Εξαίρεση σε αυτό τον κανόνα αποτελεί η Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο, χώρες στις οποίες οι μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες διαρθρωτικές αλλαγές έχουν δρομολογηθεί και υλοποιούνται σταδιακά μέχρι και το 2012.

Γίνεται επίσης αναφορά και στη διαφορά των κινδύνων πτώχευσης μιας ανεπτυγμένης οικονομίας, σε σύγκριση με μια αντίστοιχη πράξη για μια αναδυόμενη οικονομία. Σημειώνεται ότι οι τρόποι προσαρμογής περνούν από τον έλεγχο των δαπανών για μισθούς, κοινωνικό κράτος, αλλά και την αναμόρφωση των ασφαλιστικών συστημάτων, με στόχο τη βιώσιμη λειτουργία τους.

Σε όλους αυτούς τους τομείς, η Ελλάδα αναφέρεται ως η χώρα η οποία έκανε μια γενναία αλλαγή στο ασφαλιστικό της σύστημα, προχώρησε σε μείωση μισθών του δημόσιου τομέα και σύντομα θα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση των κοινωνικών της επιδομάτων. Επίσης, τονίζεται η προσπάθεια για έλεγχο της δαπάνης για έξοδα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Ευάλωτη στις αγορές

Παρά όμως τα καλά λόγια για την προώθηση των μεταρρυθμίσεων, η έκθεση του ΔΝΤ αναφέρει ότι η Ελλάδα, παρά την καλύτερη προοπτική της σε δημοσιονομικό επίπεδο, παραμένει ευάλωτη απέναντι στις αγορές. Σημειώνει τη συνεχή πτώση των spreads, τις περασμένες εβδομάδες, την οποία ακολούθησε τις τελευταίες 10 ημέρες η επάνοδος στην εποχή προ του μνημονίου.

Η Εκθεση τονίζει ότι η Ελλάδα παραμένει ευάλωτη και σε δημοσιονομικές αβεβαιότητες, όπως μια παράταση της ύφεσης ή της μη επίτευξης κάποιων από τους στόχους που έχει θέσει.

Τις εκτιμήσεις αυτές επιβεβαιώνει και ο κ. Κάρλο Κοταρέλι, επικεφαλής του τμήματος για τα δημοσιονομικά του ΔΝΤ, σε χθεσινή συνέντευξή του, στο πρακτορείο Reuters. Σχολιάζοντας τα συμπεράσματα της έκθεσης, το στέλεχος του Ταμείου παραδέχεται ότι οι αγορές πιέζουν υπερβολικά τις περιφερειακές χώρες με κρίση χρέους και ελλείμματος και τονίζει: «Αν τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής υιοθετηθούν και εφαρμοστούν κατά γράμμα, οι αγορές θα το δουν. Αυτό θα σημάνει τη μείωση του κινδύνου και τη σημαντική μείωση των spreads».

Ο εμπειρογνώμονας του ΔΝΤ παραδέχθηκε ότι δεν μπορεί να προσδιορίσει το χρόνο κατά τον οποίο θα ξεκινήσει η αποκλιμάκωση των επιτοκίων. Ενδεικτικά ανέφερε ότι «αν οι αγορές δουν αποτέλεσμα από τα προγράμματα του 2010, τότε, το 2011, τα spreads θα αρχίσουν να αποκλιμακώνονται», για να προσθέσει αμέσως μετά: «Οι αγορές είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητες. Γι' αυτό χρειάζονται πολύ περισσότερο καιρό από παλιότερα για να πειστούν και να αντιδράσουν θετικά».

Η Barclays Capital

Είναι νωρίς να γίνεται λόγος για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, επισημαίνει η Barclays Capital. Η χώρα καταγράφει πρόοδο στη δημοσιονομική προσαρμογή και είναι μικρή η πιθανότητα επέκτασης της κρίσης σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, σημειώνουν οι οικονομολόγοι. Παρότι οι προκλήσεις είναι σημαντικές για το επόμενο έτος, με βάση τα βήματα που γίνονται από την Ελλάδα, είναι πρόωρο να συζητείται το θέμα της αναδιάρθρωσης, καθώς μια τέτοια εξέλιξη έχει μεγαλύτερο κόστος από ό,τι οφέλη, αναφέρεται στη χθεσινή ανάλυση της Barclays Capital.

ΤΑΣΟΣ ΔΑΣΟΠΟΥΛΟΣ - tdas@naftemporiki.gr