Ο αξελέστατος

Στην Κρήτη αξελέστατο λέμε τον ατημέλητο. Καλύτερα τον ατημέλητο σε υπερβολικό βαθμό. Αυτόν που δεν προσέχει καθόλου την εμφάνισή του. Και που αν κάποια στιγμή προσπαθήσει να την διορθώσει θα το κάνει με τέτοιο τρόπο που τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα. Θα τραβήξει π.χ. το παντελόνι του προς τα πάνω τόσο πολύ που θα φανούν οι κάλτσες του.

Το να είσαι αξελέστατος είναι στοιχείο που το έχεις από τα γεννήτατά σου. Δεν συμμαζεύεται με τίποτα. Ο αξελέσταστος ντύνεται πάντα βιαστικά έχοντας το μυαλό του σε οτιδήποτε άλλο εκτός από την εμφάνισή του. Θα φορέσει το πουκάμισο και το παντελόνι αλλά το πρώτο θα είναι το μισό έξω από το δεύτερο, του οποίου το ένα μπατζάκι θα είναι μέσα στην κάλτσα. Η ένωση του παντελονιού, του πουκαμίσου και η αγκράφα της ζώνης θα είναι σε τρεις διαφορετικές κατακόρυφες θέσεις. Κατακόρυφες κατά προσέγγιση 10^ο έως 30^ο μοιρών.

Θα είναι εντελώς τυχαίο αν δεν κρέμεται και σπάγκος, μαντήλι, καλώδιο κλιπ από κάποια τσέπη του.

Σύμπτωση θα είναι αν το μπλε παντελόνι δεν συνοδεύεται από άσπρα ή καφέ παπούτσια.

Κατά περίεργο τρόπο ή καλύτερα σύμφωνα με την αρχή ότι τα ετερώνυμα έλκονται, ο αξελέστατος νυμφεύεται συνήθως κομψή και περιποιημένη σύζυγο. Ή μήπως είναι η οικονομία της φύσεως που προβλέπει την κάλυψη των κενών; Περίεργο επίσης είναι ότι οι γάμοι αυτοί είναι μακροχρόνιοι.

Διαρκούν δεκαετίες.

Η σύζυγος περνά συνήθως από τρία στάδια.

Το πρώτο είναι το στάδιο της ελπίδας. «Θα τον συμμαζέψω». Το στάδιο αυτό κρατά συνήθως 5-10 χρόνια, καταβάλλοντας συνεχείς προσπάθειες. Εκείνο που επιτυγχάνει είναι να διατηρήσει τον σύζυγο καθαρό. Γι΄αυτό οι αξελέστατοι είναι συνήθως πεντακάθαροι. Μόλις όμως της διαφύγει 10-30 δευτερόλεπτα θα φορέσει άσπρο παντελόνι, μαύρα παπούτσια και χακί πουκάμισο και θα αναχωρήσει.

Το δεύτερο στάδιο που ακολουθεί το πρώτο είναι της στενοχώριας έως την απελπισία. «Ο Μανώλης δεν συμμαζεύεται με τίποτα!». Κρατάει συνήθως 2-3 χρόνια για να περάσει στο τρίτο και τελευταίο στάδιο, της πλήρους αδιαφορίας, που διαρκεί συνήθως 30-40 χρόνια, όπου επέρχεται η πλήρης απελευθέρωση του συζύγου, η ισορροπία του ζεύγους που στηρίζεται στο «βάλε ότι θες αρκεί να είναι καθαρό».

Η σύζυγος προσέχει την καθαριότητα του αξελέστατου και αυτός ανταποδίδει με το να την στηρίζει να είναι όσο το δυνατόν πιο κομψή.

Ο αξελέστατος είναι σχεδόν πάντοτε συμπαθέστατος ως άνθρωπος. Χαρούμενος, χιουμορίστας, πληθωρικός, γελαστός, χωρίς κανένα κόμπλεξ, έτοιμος να προσφέρει στον συνάνθρωπό του και στην κοινωνία.

Αφού δεν προσέχει καθόλου τον εαυτό του αναλίσκεται να προσφέρει και να βοηθά τους άλλους. Είναι γενναιόδωρος, κουβαρντάς, κουβαλητής στο σπίτι του, το οποίο έχει ανοιχτό σε φίλους και γνωστούς.

Κοινωνικές διακρίσεις δεν μπορεί να ξεχωρίσει. Συμπεριφέρεται το ίδιο στον πιο απλό άνθρωπο όπως και σε κάθε ‘διακεκριμένο’. Είναι συνήθως περιζήτητος στις παρέες, αγαπητός και φιλικός και έχει πολύ καλές σχέσεις με ανθρώπους που έχουν έντονη αντιπαράθεση μεταξύ τους για διάφορους λόγους.

Το μόνο κακό είναι ότι είναι ολοένα και σπανιότερο είδος ανθρώπου.

Αν ψάξετε στον κύκλο των γνωριμιών σας θα διακρίνετε ελάχιστους ή κανένα ‘γνήσιο’ αξελέστατο. Αυτό γιατί η σήμερα κυρίαρχη ιδεολογία της ‘μόδας’ φρόντισε να τον αντιγράψει, να εμπορευθεί το είδος και τελικά να το βάλει μέσα σε καλούπια.

Έτσι οι μεγάλοι σχεδιαστές της παγκόσμιας συμπεριφοράς στο ντύσιμο βρήκαν στον αξελέστατο τα στοιχεία μιας εξασφαλισμένης επιτυχίας.

Το παντελόνι χωρίς τσάκιση, το ‘jean’. Το προχώρησαν, το πλάσαραν, το επέβαλαν.

Δεν αρκέσθηκαν όμως εκεί. Ακολούθησε το τεχνητά παλαιωμένο, το τριμμένο και φθαρμένο και τελικά το σκισμένο στα γόνατα, στους μηρούς, και όπου αλλού επιθυμείτε ανοίγουν σκισίματα.

Επιδίωξαν επίσης και πέτυχαν να θεωρήσουν ότι αυτό αποτελούσε – το τριμμένο, σκισμένο και κακοποδωμένο παντελόνι, πουκάμισο ή μπουφάν – ένδειξη και σημείο κοινωνικής ελευθερίας, και μάλιστα των νέων, υποκλέπτοντας με απύθμενη θρασύτητα το πραγματικό νόημα του αξελέστατου, του ανθρώπινου τύπου που περιγράψαμε.

Η αντιγραφή, ο μιμητισμός, η υποκλοπή, η προβολή προσπαθεί να επιβάλλει πρότυπο με το οποίο δεν έχει καμμία σχέση. Αυτό γιατί η αποδοχή της παραπάνω εμφάνισης έγινε πολύ της μόδας, ΙΝ κατά την σύγχρονη έκφραση.

Εντελώς δηλαδή αντίθετα από την χαρακτηριστική ιδιότητα του αξελέστατου, που είναι η αδιαφορία προς τους παραδεδεγμένους κανόνες που εκφράζονται με κάποια ‘πρότυπα’ ένδυσης.

Έτσι ο νέος ή η νέα που φορά σήμερα σκισμένο, τριμμένο ή μπαλωμένο ρούχο το κάνει για να συμμορφωθεί προς την παραδεδεγμένη μόδα και όχι για να αντιταχθεί σε αυτήν.

Αν θέλει πραγματικά να αντιταχθεί ας φορέσει μια καλοσιδερωμένη και κομψή φούστα και μία λινή ή μεταξωτή έντονου χρώματος μπλούζα. Τότε πράγματι θα ξεφύγει από την προσπάθεια καθιέρωσης της ατημελησίας ως κανόνα ένδυσης.

Στο μεταξύ ο πραγματικός αξελέστατος θα είναι ότι το πιο σπάνιο…

Υ.Γ. Δεν μίλησα καθόλου για το αυτοκίνητο του αξελέστατου – περιμετρικά τρακαρισμένο, με δύο ή τρία φανάρια σπασμένα – το όνειρο κάθε φανοποιού, τον οποίο ουδέποτε επισκέπτεται…