Διάγγελμα Παπαδήμου

«Eίμαστε σε απόσταση αναπνοής από το σημείο μηδέν» δήλωσε στο διάγγελμα του προς τον ελληνικό λαό ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, συμπληρώνοντας ότι το οικονομικό πρόγραμμα και η νέα δανειακή σύμβαση θα εξασφαλίσουν τη χρηματοδότησή μας κατά 130 δισ. ευρώ.

Επεσήμανε ότι με τη μείωση του χρέους θα απελευθερωθούν νέοι πόροι κι ότι από το 2ο εξάμηνο του 2012 θα μπει η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης, ενώ υπενθύμισε πως η συμφωνία έχει τη στήριξη των 2 μεγαλύτερων κομμάτων της χώρας και αποτυπώνει τις ακραίες συνθήκες ανάγκης.

Ο Λουκάς Παπαδήμος τόνισε επίσης ότι ο πιο καθοριστικός παράγοντας είναι η αστάθεια κι ότι το αξιόπιστο πρόγραμμα θα δώσει τέλος στην αβεβαιότητα και την αστάθεια. «Με μια άτακτη χρεοκοπία θα γινόταν προβληματική η εισαγωγή βασικών αγαθών, επιχειρήσεις θα έκλειναν μαζικά, η ανεργία θα αυξανόταν περισσότερο, το βιοτικό επίπεδο θα κατέρρεε. Γνωρίζουμε ότι οι αντοχές των πολιτών αγγίζουν τα όρια τους κι ότι οι προσπάθειες και οι θυσίες των Ελλήνων αποδίδουν», δήλωσε σε δραματικό τόνο ο Λουκάς Παπαδήμος.

Aναλυτικά στο διάγγελμα του ο πρωθυπουργός ανέφερε:

«Ελληνίδες, Έλληνες,
Απευθύνομαι σήμερα σε σας για να σας εκθέσω με απόλυτη ειλικρίνεια την κρίσιμη κατάσταση που βρισκόμαστε και τις επιλογές που έχουμε μπροστά μας. Είμαστε σε απόσταση αναπνοής από το σημείο μηδέν.
Το ελληνικό Κοινοβούλιο καλείται αύριο να αναλάβει μια ιστορική ευθύνη. Καλείται να εξετάσει και να εγκρίνει το νέο οικονομικό πρόγραμμα της Ελλάδας, το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για τη χρηματοδοτική στήριξη της χώρας κατά τα επόμενα χρόνια.

Το οικονομικό πρόγραμμα και η δανειακή σύμβαση που θα το συνοδεύσει έχουν τεράστια σημασία για το μέλλον της χώρας. Η νέα δανειακή συμφωνία εξασφαλίζει τη χρηματοδότησή μας με 130 δισ. ευρώ και μας δίνει τη δυνατότητα να μειώσουμε το υπάρχον δημόσιο χρέος κατά περίπου 100 δισ. ευρώ. Με τη μείωση του χρέους θα απελευθερωθούν πολύτιμοι πόροι για την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική προστασία, θα δημιουργηθούν συνθήκες ασφάλειας, σταθερότητας και εμπιστοσύνης.

Με την πιστή εφαρμογή του προγράμματος θα αποκατασταθεί η δημοσιονομική σταθερότητα και η διεθνής ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας, η οποία θα επανέλθει σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης - πιθανότατα από το δεύτερο εξάμηνο του 2013. Χωρίς δημοσιονομική εξυγίανση και χωρίς μεγάλες μεταρρυθμίσεις, ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει.

Η συμφωνία για το νέο πρόγραμμα, που επετεύχθη μετά από πολυήμερες, εντατικές και σκληρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα, έχει τη στήριξη των δυο μεγαλύτερων κομμάτων της χώρας. Κατοχυρώνει το μέλλον της πατρίδας μας στο ευρώ και θέτει τις βάσεις για να ξεπεράσουμε τη σημερινή οικονομική κρίση. Παράλληλα, η συμφωνία αποτυπώνει τις ακραίες συνθήκες ανάγκης στις οποίες εξακολουθεί να βρίσκεται η χώρα μας.

Ο κεντρικός και ουσιαστικός σκοπός όλων μας είναι η βιώσιμη ανάπτυξη της οικονομίας μας. Τα τελευταία πέντε χρόνια, όμως, η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι αναπτυσσόταν στηριζόμενη σε συνεχώς αυξανόμενο δανεισμό. Όταν τα δανεικά τελείωσαν, το κράτος δεν μπορούσε πια να χρηματοδοτεί δαπάνες, η κατανάλωση υποχώρησε, και η οικονομική δραστηριότητα συρρικνώθηκε. Το μοντέλο ανάπτυξης που είχαμε μέχρι το 2009 δεν είχε μέλλον. Ήταν καταδικασμένο να τερματιστεί. Αυτό συνέβη όταν τα ελλείμματα διαμορφώθηκαν σε υπερβολικά υψηλά επίπεδα, κληροδοτώντας μας ένα τεράστιο χρέος.

Για την ύφεση ευθύνεται επίσης το δυσμενές διεθνές οικονομικό περιβάλλον. Όμως ο πιο καθοριστικός παράγοντας είναι η αστάθεια και η αβεβαιότητα για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Είναι ο φόβος της χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ που σκιάζει τους αποταμιευτές, αναστέλλει τις επενδυτικές αποφάσεις, παγώνει την οικονομική δραστηριότητα, εμποδίζει την ανάκαμψη της οικονομίας. Στην αβεβαιότητα, την αστάθεια και την ανασφάλεια θα θέσει τέρμα το αξιόπιστο πρόγραμμα, η χρηματοδοτική στήριξη και η αναδιάρθρωση του χρέους που το συνοδεύουν.

Το πρόγραμμα περιέχει πολλές ρυθμίσεις τις οποίες θα έπρεπε να είχαμε υιοθετήσει από μόνοι μας προ πολλού. Αν τις είχαμε εφαρμόσει όταν οι συνθήκες ήταν ευνοϊκότερες, δεν θα είχαμε φτάσει σε τόσο δεινή κρίση.
Το πρόγραμμα όμως περιέχει και ρυθμίσεις που καμία κυβέρνηση δεν θα υιοθετούσε υπό ομαλές συνθήκες. Μέτρα που δοκιμάζουν τις αντοχές και πλήττουν το εισόδημα μεγάλου μέρους της κοινωνίας μας. Έχουμε απόλυτη επίγνωση ότι το οικονομικό αυτό πρόγραμμα συνεπάγεται βραχυπρόθεσμα οδυνηρές θυσίες για τους Έλληνες, οι οποίοι έχουν ήδη δοκιμαστεί σκληρά.

Λένε ορισμένοι: από ένα τέτοιο οικονομικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει επώδυνα μέτρα, καλύτερη η χρεοκοπία. Πλανώνται οικτρά όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, ή δημαγωγούν επικίνδυνα. Μια άτακτη χρεοκοπία θα έριχνε τη χώρα μας σε μια καταστροφική περιπέτεια. Θα δημιουργούσε συνθήκες ανεξέλεγκτου οικονομικού χάους και κοινωνικής έκρηξης.

Οι αποταμιεύσεις των πολιτών θα κινδύνευαν. Το κράτος θα αδυνατούσε να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, να καλύψει στοιχειώδεις λειτουργίες, όπως τα νοσοκομεία και τα σχολεία, καθώς έχει ακόμα πρωτογενές έλλειμμα πάνω από 5 δισ. ευρώ. Δηλαδή τα έσοδα του κράτους δεν αρκούν για να καλύψουν τις δαπάνες, ακόμα κι αν παύαμε να εξυπηρετούμε το χρέος.

Η εισαγωγή βασικών αγαθών -όπως φάρμακα, πετρέλαιο, και μηχανήματα- θα γινόταν προβληματική, αφού η χώρα, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας, θα έχανε κάθε πρόσβαση σε δανεισμό και η ρευστότητα θα συρρικνωνόταν. Επιχειρήσεις θα έκλειναν μαζικά, αδυνατώντας να αντλήσουν χρηματοδότηση. Η ανεργία, η οποία είναι ήδη απαράδεκτα υψηλή θα αυξανόταν περισσότερο.

Το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων στην περίπτωση μιας άτακτης χρεοκοπίας θα κατέρρεε. Η χώρα θα παρασυρόταν σε μια μακρά δίνη ύφεσης, αστάθειας, ανεργίας και παρατεταμένης εξαθλίωσης.
Οι εξελίξεις αυτές θα οδηγούσαν, αργά ή γρήγορα, στην έξοδο από το ευρώ. Από χώρα του πυρήνα της Ευρωζώνης, η Ελλάδα θα καταντούσε χώρα αδύναμη, στο περιθώριο της Ευρώπης.

Κοιτάμε τον ελληνικό λαό στα μάτια με πλήρη συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης. Το κοινωνικό κόστος που συνεπάγεται το πρόγραμμα αυτό είναι περιορισμένο σε σύγκριση με την οικονομική και κοινωνική καταστροφή που θα ακολουθούσε εάν δεν το υιοθετήσουμε.

Γνωρίζουμε ότι οι αντοχές των πολιτών αγγίζουν τα όριά τους. Τα τελευταία δύο χρόνια καταβάλλεται μια υπερπροσπάθεια. Παρά τις καθυστερήσεις στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων έχουμε κατορθώσει πολλά, με μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό κόστος, όπως καταγράφεται από τη συνεχιζόμενη ύφεση και την αύξηση της ανεργίας στο 20%.

Τα τελευταία δύο χρόνια μειώσαμε το πρωτογενές δημόσιο έλλειμμα από 24 δισ. ευρώ σε 5 δισ., μείωση που αντιστοιχεί σε 8 εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ. Ανακτήσαμε περίπου το 1/3 της ανταγωνιστικότητας που χάθηκε κατά τα προηγούμενα δέκα έτη. Οι προσπάθειες και οι θυσίες του ελληνικού λαού αποδίδουν και δικαιούνται το σεβασμό όλων.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα αντλεί σήμερα τη μεγαλύτερη χρηματοδοτική στήριξη που δόθηκε ποτέ με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους. Αυτό αντανακλά τη βούληση των εταίρων μας να στηρίξουν την παραμονή μας στο ευρώ. Γι' αυτό μάς πιέζουν: για να αξιοποιήσουμε τη στήριξη αυτή, δημιουργώντας εμείς οι ίδιοι τις προϋποθέσεις βιώσιμης συμμετοχής μας στο κοινό νόμισμα. Οφείλουμε να εξυγιάνουμε την οικονομία μας. Να μην δαπανούμε περισσότερο από όσα παράγουμε.

Δεν πρέπει να χάσουμε αυτή την ευκαιρία να κάνουμε την οικονομία μας πιο παραγωγική και ανταγωνιστική. Για να διασώσουμε όσα κατακτήσαμε, πρέπει να αλλάξουμε όλα όσα κάναμε λάθος. Πρέπει να εξυγιάνουμε το κράτος και να χτίσουμε την οικονομία μας σε στέρεες βάσεις για να επιτύχουμε υψηλή και βιώσιμη ανάπτυξη.

Αυτός είναι ο αγώνας της γενιάς μας. Και θα ήταν η μεγαλύτερη ήττα τής μεταπολιτευτικής Ελλάδας αν από λιποψυχία ή ελλιπή αίσθηση ευθύνης, από βαριά αμέλεια ή από μοιραίο λάθος αυτή η χώρα κατέληγε κάποια στιγμή χρεοκοπημένη και έξω από το ευρώ. Αν, την ώρα που χώρες πολύ φτωχότερες από μας καταβάλλουν σκληρές προσπάθειες για να μπουν στη ζώνη του ευρώ, εμείς βαδίζαμε την πορεία εξόδου.

Θα είναι μια τεράστια αδικία της ιστορίας, η χώρα από την οποία ξεκίνησε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, που τα τελευταία 65 χρόνια βίωσε έναν εμφύλιο και μια δικτατορία, αλλά πρόκοψε, έφτιαξε την ευημερία της, οικοδόμησε μια δημοκρατία, θεσμούς και αξίες, να φτάσει στην πτώχευση και να βρεθεί, από ένα ακόμα λάθος, σε εθνική απομόνωση και εθνική απόγνωση.

Δεν θα βγούμε από την κρίση χωρίς θυσίες. Είμαστε λαός περήφανος και φιλότιμος. Ξέρουμε από αγώνες. Και αυτός είναι σήμερα ο αγώνας της πατρίδας μας. Να έχουν τα παιδιά μας την ευρωπαϊκή Ελλάδα της σταθερότητας, της ευημερίας και της δημοκρατίας που κατακτήσαμε τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Πατριωτικό σήμερα δεν είναι να ρίξουμε τις ασπίδες, αλλά ενωμένοι να πάρουμε τις αναγκαίες δύσκολες αποφάσεις για τη σωτηρία της χώρας. Θα υπερασπιστούμε τη θέση μας στο ευρώ και στην Ευρώπη.

Το οικονομικό πρόγραμμα που έχει κατατεθεί στη Βουλή, και η χρηματοδοτική στήριξη που θα το συνοδεύει, είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να διασώσουμε τα σημαντικότερα κεκτημένα των τελευταίων δεκαετιών για να διασφαλίσουμε τη θέση της Ελλάδας στην ομάδα των αναπτυγμένων χωρών της Ευρώπης και στο ευρώ. Είναι απολύτως αναγκαία για να προστατεύσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα.

Η προσαρμογή της οικονομίας μας δεν τελειώνει σε ένα χρόνο. Για την ολοκλήρωση των αλλαγών θα χρειαστεί σκληρή προσπάθεια, συνέχεια και συνέπεια, δημιουργική συνεργασία και πνεύμα ενότητας των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας και πίστη στην ανάγκη να αλλάξουμε τη χώρα μας.
Σε ό,τι με αφορά, ανέλαβα την ευθύνη και τον κίνδυνο να κάνω ό,τι μου αναλογεί για να φτάσουμε στην άκρη αυτής της διαδρομής. Και θα το κάνω.

Ένα Δημοψήφισμα είναι ανάγκη ; ΣΚΑΙ

Όταν ξεψυχάει ο ΔΟΛ

Καλά αν νομίζετε ότι το επεισόδιοΣταύρακα -Παπανδρέου για το δάνειο της Εθνικής ήταν η κορύφωση του δράματος ΔΟΛ που εδώ και ένα χρόνο τώρα ψάχνει και δεν βρίσκει ούτε σεντς δανεικό κάνετε μέγα λάθος κόντρα που ξεκίνησε με τον Ρέστη μόλις...
λίγες μόνο μέρες προ των άγιων ημερών δεν θα έχει τέλος. Και φυσικά η δαγκωνιά που πήγε να κάνει ο Σταύρος στον έως τώρα βολικό Βίκτωρα δεν μοιάζει με καμιά. Οι απόπειρες που έκαναν οι έγκριτοι από τα Νέα και το Βήμα σε Εθνική, Μυτιληναίο, Λαυρεντιάδη (και όποιον έχει λόγο να δώσει κάτι), ωχριούν μπροστά στην δαγκωνιά... αλα Ρέστη του πατρός του συμβούλου επί εξωτερικής πολιτικής του ασυμβίβαστου Αντώνη Σαμαρά. Είναι γνωστό για να τα πάρουμε από την αρχή ότι ο Ρέστης μετέχει στον ΔΟΛ και συζητά πολύ καιρό την μεγαλύτερη συμμετοχή του στο πάλαι ποτέ πανίσχυρο συγκρότημα που τώρα ουσιαστικά παραπαίει. Το Βήμα φέτος βγήκε τρίτο σε κυκλοφορία, το καθημερινό έκλεισε και τα Νέα κρατούν τη θέση τους ασθμαίνοντας αφού η Ελευθεροτυπία έκλεισε και το Έθνος δεν είναι εφημερίδα αλλά δελτίο τύπου του κυρ Γιώργου του εργολάβου που λέει ότι είναι εκδότης εδώ και τριάντα χρόνια. Το 2010 ο ΔΟΛ μπήκε μέσα καμία 40αρια εκατ. ευρώ και το 2011 καμιά 35αρια, ουσιαστικά δηλαδή με 150 εκατ. ευρώ ακόμα που χρωστάει κυρίως στην Alpha Bank ,αλλά και δευτερευόντως και στην Εθνική ανήκει στις τράπεζες. Τέλος πάντων, να μην γράφουμε πολλά, ο Σταύρακας στις αρχές του καλοκαιριού έκανε πρόταση στον Βίκτωρα (τον οποίο μια έγλυφε πατόκορφα, μια του έστηνε δικαστικά κολπάκια με κάτι δασικά που αφελώς ενεπλάκη) να τον βάλει κανονικό συνέταιρο, ισότιμο στον ΔΟΛ και ο εφοπλιστής δέχτηκε! Να γίνουν συνέταιροι στις ζημιές, αλλά να τις πληρώνει αυτός με αφεντικό στα νταραβέρια τον Σταύρο. Συμφωνήσανε λοιπόν να πάρει ο ΔΟΛ ένα δάνειο από την τράπεζα του Βίκτωρα την FBB, ύψους 10 εκατ. ευρώ (όσα του έλλειπαν και δεν του έδινε η Εθνική) να τα εγγυηθεί ο Ρεστης γιατί όπως είναι γνωστό ο ΔΟΛ δεν έχει να εγγυηθεί...ούτε τσιγάρο δε Σταύρος δεν βάζει εγγύηση ούτε την αναπνοή του και να αγοραστούν οι μετοχές του Ιδρύματος Λαμπράκη. Συνέστησαν και μια κοινή εταιρία μάλιστα, τη Narozo προκειμένου να εισφέρουν σε αυτή τις νέες μετοχές που θα αγόραζε ο Σταύρος για λογαριασμό και των δυο. Θα έβαζαν στην κοινή εταιρεία και τις μετοχές που κατέχει ο καθένας προσωπικά και να το +51% του ΔΟΛ και τα νέα αφεντικά του. Η δουλειά προχώραγε μια χαρά λοιπόν και τον Αύγουστο η FBB έστειλε στον ΔΟΛ και τα μισά λεφτά μπροστά ήτοι ένα ωραίο ταληράκι μύρια για να γίνει η δουλειά, να αγοραστούν οι μετοχές του ιδρύματος Λαμπράκη. Πέρναγαν οι μέρες ,πέρασαν μήνες οι άνθρωποι του κυρίου Βίκτωρα έβλεπαν τον λογαριασμό του ΔΟΛ στην FBB που είχαν μπει τα 5 εκατ. να λιγοστεύουν αλλά από κίνηση για αγορά μετοχών τίποτααααα. Μέχρι που σχεδόν φύγανε όλα τα μετρητά. Και εκεί λίγο πριν τις γιορτές άρχισαν τα όργανα. Και μάλιστα τα όργανα άρχισαν όταν ο κυρ Σταύρος με τσαμπουκά του ζήτησε και τα υπόλοιπα πέντε!
"Να στα δώσω" του είπε ο Βίκτωρας "αλλά... ξέρεις τι γίνεται με τις μετοχές"; Η απάντηση που πήρε ήταν "φέρε εσύ τα υπόλοιπα κι εγώ θα φροντίσω βρε παιδάκι αλλά κάτι γίνεται με τα νομικά κλπ και ακόμα δεν μπορούν να πουληθούν οι μετοχές του ιδρύματος". Κατόπιν αυτών ο Βίκτωρας καλός καλός αλλά χαζός δεν είναι και έτσι του είπε κομψά ότι κάτι πρέπει να γίνει με αυτά τα πέντε εκατομμυριάκια που "τα πήρες για τις μετοχές, αλλά δεν τις έφερες ποτέ". Έτσι άρχισε να του προτείνει διάφορους τρόπους για να ισοφαρίσουν τα πέντε αυτά χωρίς να χρειαστεί ο κυρ Σταύρος να τα δώσει πίσω(εδώ γελάμε). Μόλις άρχισε τις προτάσεις λογικού και κανονικά συναλλακτικού περιεχομένου ο εφοπλιστής έγινε Τούρκος ο εκδότης. Του στέλνει λοιπόν μια επιστολή ο Δολαρχης σε ύφος κλασικά νταβατζίδικο και του λέει φέρε τα υπόλοιπα λεφτά! Τρελαίνεται ο εφοπλιστής και του απαντάει φερτά εσύ πίσω τα πέντε που πήρες αφού δεν τηρείς τη συμφωνία με τις μετοχές του ιδρύματος. Το σήριαλ συνεχίζεται με επιστολές, απειλές του κυρ Σταύρου και όπως σας είπα και στην αρχή, βλέπω το σήριαλ αυτό πολύ μεγαλύτερο από εκείνο με την Εθνική.

Πλεόνασμα 2,5 δισ. ευρώ θα έχουν το 2011 οι ασφαλιστικοί οργανισμοί

Το υπουργείο Εργασίας εκτιμά ότι θα ξεπεράσει τα 2,5 δισ. ευρώ
Πλεόνασμα ύψους 2,580 δισ. ευρώ εκτιμά το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης ότι θα έχουν το 2011 οι ασφαλιστικοί οργανισμοί από 73 εκατ. ευρώ το 2010.

Σύμφωνα με όσα ανέφερε στη Βουλή ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Γεώργιος Κουτρουμάνης, απαντώντας σε ερώτηση βουλευτή, τα έσοδα των ασφαλιστικών οργανισμών εκτιμάται ότι θα ανέλθουν το 2011 στο ποσό των 47,173 δισ. ευρώ έναντι 45,181 δισ. ευρώ το 2010. Τα έξοδα των ασφαλιστικών οργανισμών εκτιμάται ότι θα ανέλθουν το 2011 στο ποσό των 44,593 δισ. ευρώ από 45,108 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με τον κ. Κουτρουμάνη, το σύνολο των οφειλών προς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς ανέρχεται στο ποσό των 10,8 δισ. ευρώ τα οποία αναλύονται ως ακολούθως:

α) 5,9 δισ. ευρώ για το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ,

β) 3,9 δισ. ευρώ για τον ΟΑΕΕ και γ) 1 δισ. ευρώ για τους λοιπούς.

Αναφορικά με τις δαπάνες, ο κ. Κουτρουμάνης ανέφερε ότι με σειρά νομοθετικών ρυθμίσεων και παρεμβάσεων, έχει καταβληθεί προσπάθεια για τον περιορισμό των δαπανών υγείας των ασφαλιστικών οργανισμών, με σκοπό τη διατήρηση της βιωσιμότητάς τους, τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του δημόσιου χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, καθώς και τη χορήγηση ικανοποιητικού επιπέδου παροχών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε όλους τους ασφαλισμένους.

Όσον αφορά στην εξέλιξη των δαπανών υγείας των ασφαλιστικών οργανισμών, το 2011 η φαρμακευτική δαπάνη αναμένεται να ανέλθει σε 3,308 δισ. ευρώ από 3,873 δισ. ευρώ το 2010.

Οι λοιπές παροχές υγείας εκτιμάται ότι θα διαμορφωθούν σε 2,886 δισ. ευρώ από 2,961 δισ. ευρώ το 2010 ενώ οι πληρωμές στα νοσοκομεία σε 1,350 δισ. ευρώ από 921 εκατ. ευρώ το 2010

Γιατί ο ενημερωμένος πολίτης είναι χρήσιμος

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

Αθήνα, 19 Ιουνίου 2011

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ζήτησα την ανανέωση της εμπιστοσύνης του Κοινοβουλίου προς τη νέα Κυβέρνηση, που σχημάτισα την Παρασκευή, γιατί η χώρα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Και τη ζητώ, όπως ζητώ και την εθνική συνεννόηση, στη βάση συγκεκριμένων βασικών επιλογών και παραδοχών.

Πρώτη παραδοχή, αν θέλετε, πρώτος πυλώνας για την εθνική συνεννόηση: το χρέος και τα ελλείμματα αποτελούν εθνικό πρόβλημα και το πρόβλημα αυτό, μας θέτει υπό μία ιδιότυπη κηδεμονία.

Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ ότι αν θέλουμε να είμαστε εκτός, να μην είμαστε δηλαδή σε αυτή την ιδιότυπη οικονομική εξάρτηση, ας συμφωνήσουμε και ως βάση της εθνικής συνεννόησης ότι, πρώτοι εμείς χρειάζεται να βάλουμε τάξη στα του οίκου μας και ότι είμαστε όλοι διατεθειμένοι να κάνουμε τα πάντα, για να φύγουμε από την εξάρτηση, έστω κι αν αυτή σήμερα μας προστατεύει από τη χρεοκοπία.

Και να συμφωνήσουμε ότι τα προβλήματά μας δεν πρόκειται να λυθούν με το να διώξουμε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με το να διώξουμε τους εταίρους μας ή με το να μην ξαναπατήσει η τρόικα στη χώρα μας. Ας κατανοήσουμε ότι είναι δική μας πια η ευθύνη για την πορεία της χώρας και ότι είναι στο δικό μας χέρι να αλλάξουμε την κατάσταση. Και την αλλάζουμε την κατάσταση και αυτή είναι η δέσμευσή μας.

Όσο δύσκολο και επίπονο κι αν είναι, εμείς θα το καταφέρουμε, κανένας άλλος. Θέλω εδώ να ζητήσω τη συμφωνία σας, αγαπητοί συνάδελφοι. Εμείς πάντως ζητάμε ψήφο εμπιστοσύνης, όχι για να βρούμε εξιλαστήρια θύματα ή να ψάχνουμε συνωμοσίες και συνωμότες, αλλά για να αναλάβουμε κάθε δράση, πολιτική πρωτοβουλία και μεταρρύθμιση εμείς, οι Έλληνες, ώστε η Ελλάδα του αύριο να μην εξαρτάται από δάνειες δυνάμεις.

Δεν υπάρχουν ευθύνες στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Δεν υπάρχουν ευθύνες στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα; Και βέβαια, να έρθουμε και σε αυτές, αλλά κανείς δεν θα ακούσει την ελληνική φωνή, πρόταση, απαίτηση ή ακόμα και διαμαρτυρία και κριτική απέναντί τους, εάν δεν βλέπουν ότι εμείς αξιόπιστα διορθώνουμε τα λάθη μας, λάθη πολλών δεκαετιών.

Δεύτερο σημείο συνεννόησής μας: οι βασικές επιλογές μας για τη διαχείριση του χρέους μας. Τον περασμένο Μάιο, πριν ζητήσουμε τη στήριξη του μηχανισμού, φώναξα συνεργάτες, οικονομολόγους και τους αρμόδιους Υπουργούς στο γραφείο μου και έγραψα στον πίνακα, όπως συνηθίζω, τρεις επιλογές, τις τρεις μοναδικές, πραγματικές επιλογές που είχαμε μπροστά μας.

Εφόσον, είπα, δεν μπορούμε να βγούμε στις αγορές για να δανειστούμε, αξιολογήστε και επιχειρηματολογήστε υπέρ ή κατά των τριών παρακάτω επιλογών: πρώτη επιλογή, η χρεοκοπία. Δηλώνουμε, δηλαδή, στάση πληρωμών. Δεύτερη επιλογή, φεύγουμε από το ευρώ και δηλώνουμε και εδώ στάση πληρωμών, διότι δεν θα μπορούσαμε ούτε να σκεφθούμε να πληρώσουμε σε δραχμές το χρέος μας, που είναι σε ευρώ.

Τρίτη επιλογή, ζητάμε βοήθεια από το νέο ευρωπαϊκό μηχανισμό, που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε, και διαπραγματευόμαστε έναν δύσκολο, αλλά οργανωμένο δρόμο μπροστά στην κρίση. Δεν έχω το χρόνο σήμερα, βέβαια, να αντιπαραθέσω όλη την επιχειρηματολογία, γιατί απορρίφθηκαν οι δύο πρώτες επιλογές. Στην τρίτη επιλογή κατέληξε και το άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο της 22ας Απριλίου του 2010, την παραμονή της ανακοίνωσης της αίτησής μας για βοήθεια από τον μηχανισμό στήριξης.

Μπορώ να σας πω, όμως, ότι οι συνέπειες μιας επιλογής βίαιης χρεοκοπίας ή εξόδου από το ευρώ, θα ήταν άμεσες και καταστροφικές για το ελληνικό νοικοκυριό, τις τράπεζες, αλλά και για την αξιοπιστία της χώρας μας, που μπορεί να μας έφερνε πάλι στα ίδια, δηλαδή σε μια ιδιότυπη οικονομική κηδεμονία από τον ίδιο ή άλλο μηχανισμό, έχοντας όμως πληρώσει ένα τεράστιο τίμημα ολόκληρη η ελληνική κοινωνία.

Υπενθυμίζω ότι, χωρίς τον μηχανισμό στήριξης, θα πηγαίναμε κατευθείαν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, χωρίς ευρωπαϊκή στήριξη. Αλλά ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα στήριξης που έχει δώσει ποτέ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είναι αυτό της Βραζιλίας, δηλαδή 30 δισεκατομμύρια δολάρια. Πού θα έβρισκε 110 δισεκατομμύρια ευρώ και άλλα τόσα περίπου, στο νέο πρόγραμμα που συζητείται;

Προσπάθησα λοιπόν να αφυπνίσω τους Ευρωπαίους εταίρους, για να μας στηρίξουν, ενώ ταυτόχρονα αγωνίστηκα για να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας και κατεύθυνσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Στην αρχή, βρήκα πόρτες κλειστές, κανείς δεν μας άκουγε, κανείς δεν μας πίστευε, κανείς δεν πίστευε την Ελλάδα και τους Έλληνες. Τους είχαμε κοροϊδέψει για πολλοστή φορά, είχαμε πει και επισήμως ψέματα για το έλλειμμά μας.

Έδωσα μάχη για να στηθεί εκ του μηδενός ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης. Τη μάχη αυτή την κέρδισα, την κερδίσαμε, την κέρδισε η Ελλάδα, με την αξιοπιστία της, την κέρδισαν οι πολίτες αυτής της χώρας. Με ειλικρίνεια σας λέω, επίσης, ότι από τότε ξέραμε ότι το ελληνικό χρέος είναι δυσθεώρητο και δύσκολο να το διαχειριστούμε, με όποιο καλό πρόγραμμα και να είχαμε.

Γι΄ αυτό και σας λέω σήμερα – δεν θα μπορούσα να το πω χθες – ότι από τότε ξεκίνησαν μελέτες, προετοιμασίες και αθόρυβες διαπραγματεύσεις, για να φτάσουμε πρώτα απ’ όλα στη μείωση του επιτοκίου και στην επιμήκυνση του θεσμικού δανείου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αυτό που τελικά καταφέραμε μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις τον Μάρτιο του 2011, δηλαδή πριν από δύο μήνες. Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα, μόνο για το σκέλος του δανείου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να έχουμε μια ανάσα 48,5 δισεκατομμυρίων ευρώ μέχρι το 2015 και 4 δισεκατομμυρίων ευρώ μείωσης των επιτοκίων.

Δεύτερον, σήμερα γίνεται οργανωμένα συζήτηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση για τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους, δηλαδή αυτού που οφείλει η Ελλάδα σε ξένες και ελληνικές Τράπεζες και σε Ταμεία. Αυτό γίνεται πια σήμερα. Και τότε, όμως, είχαμε ξεκινήσει αυτές τις διαπραγματεύσεις και δεν θα βρισκόμασταν εδώ, εάν δεν είχαμε δείξει αυτούς τους μήνες, όλον αυτό το χρόνο, αξιοπιστία και συνέπεια στο πρόγραμμά μας. Δεν θα είχαμε φτάσει να συζητάμε για τη λύση του μεγαλύτερου προβλήματος αυτής και των επόμενων γενεών της Ελλάδας.

Ποτέ όμως δεν θα μπορούσαμε να συζητάμε τις κινήσεις μας δημοσίως, παρά τις φωνές, παρά τις κριτικές της Αντιπολίτευσης, παρά τις εκκλήσεις αναλυτών, έγκυρων και μη. Σήμερα, αυτή η συζήτηση έχει γίνει αντικείμενο επίσημης διαπραγμάτευσης στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Θέλω να σας ομολογήσω ότι, ακόμα κι αν με πολύ δύσκολη διαπραγμάτευση έχουμε μια επιτυχή έκβαση στο τέλος αυτής της εβδομάδας ή, αν θέλετε, τον επόμενο μήνα, το ζήτημα της διαχείρισης του ελληνικού χρέους δεν έχει τελειώσει.

Όμως, θεωρώ ότι η βασική επιλογή της οργανωμένης αντιμετώπισης του χρέους, της αντιμετώπισης του χρέους σε συνεργασία με τους εταίρους μας, με τρόπο που δεν δημιουργεί απότομες αντιδράσεις αγορών, δυσπιστία, ανοργάνωτη και ανεξέλεγκτη τελικά χρεοκοπία – έναν ξαφνικό θάνατο – είναι η δεύτερη βάση, πάνω στην οποία μπορεί και πρέπει να υπάρχει εθνική συνεννόηση και ψήφος εμπιστοσύνης. Και ρωτώ και γι΄ αυτό, αν συμφωνείτε με αυτή τη βασική μας επιλογή.

Τρίτο σημείο συνεννόησης μεταξύ μας: το χρέος και τα ελλείμματα είναι το σύμπτωμα της ασθένειας που βιώνουμε, όχι τα αίτια. Τα αίτια είναι πολύ βαθύτερα. Μπορούμε να συμφωνήσουμε στις αιτίες, στις ρίζες του προβλήματος και αυτές να χτυπήσουμε; Ίσως είναι πιο δύσκολο, γιατί ενέχουν και έντονα ιδεολογικό χαρακτήρα.

Για εμάς, η βάση του προβλήματος θεωρώ ότι είναι η ανισότητα στην κοινωνία μας. Ανισότητα, άνιση δηλαδή διαχείριση του πλούτου, άνιση κατανομή εξουσίας, άνιση κατανομή βαρών αλλά και καρπών της ανάπτυξης, άνιση, κακή και ιδιοτελής διαχείριση του δημόσιου πλούτου, που ιδιοποιείται είτε από μεγαλοπαράγοντες, είτε και από τη γραφειοκρατία, από συντεχνίες ή προνομιούχους, σε βάρος των πολλών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ένα πελατειακό κράτος, κοστοβόρο, υπέρογκο, συγκεντρωτικό, γραφειοκρατικό και αδιαφανές, που κάθε άλλο παρά συνέβαλε στη βιώσιμη ανάπτυξη.

Και σε αυτό, προστέθηκε και ο σχετικά εύκολος και φθηνός δανεισμός λόγω ευρώ, που εκτόξευσε επιχειρήσεις-φούσκες, μικρές και μεγάλες, οι οποίες βασίστηκαν σε μια υπερκατανάλωση εισαγωγών και όχι σε μια βιώσιμη ελληνική παραγωγή. Αυτά είναι πρωτίστως πολιτικά προβλήματα.

Εμείς κληθήκαμε από τον Ελληνικό λαό, πρώτιστα, να κάνουμε βαθιές τομές σε ένα σύστημα πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και θεσμικό, που είχε φτάσει στην παρακμή. Και αν αυτές είχαν γίνει, αν είχαν γίνει πριν από την κρίση του χρέους και του ελλείμματος, τότε ίσως θα είχαμε αποφύγει ή τουλάχιστον μετριάσει τις επιπτώσεις μιας παγκόσμιας κρίσης, όπως το κατάφεραν άλλες χώρες.

Αναφέρομαι στη Χιλή, που είναι κοντά στα μεγέθη μας και στην ιστορία μας. Εκεί, τους βρήκε η κρίση με θεσμούς ισχυρούς, διαφάνειας, με πλεονάσματα και με καλή διαχείριση του πλούτου του λαού της Χιλής, και δεν αισθάνθηκαν καν την οικονομική κρίση.

Μπορούμε λοιπόν να εγγυηθούμε στον Ελληνικό λαό, ότι θα κάνουμε τις απαραίτητες θεσμικές αλλαγές στο κράτος, στο πολιτικό σύστημα, στη διάρθρωση της οικονομίας και αυτά να αποτελέσουν τον τρίτο και βασικό πυλώνα μιας νέας εθνικής συνεννόησης;

Τέταρτο σημείο. Με ρωτάτε: είναι σωστός ο δρόμος που έχουμε πάρει; Ξέρουμε πού θέλουμε να πάμε; Μήπως το φάρμακο είναι σε λάθος δόση ή είναι λάθος η συνταγή;

Να συμφωνήσουμε στις πραγματικές διαστάσεις της πορείας μας, λοιπόν, και των δυσκολιών, αλλά και των επιτευγμάτων. Γιατί είναι πολύ εύκολο, αυτή την εποχή, σε αυτή την εθνική κρίση, να ασκεί ο καθένας αντιπολιτευτική κριτική, που ηχεί ευχάριστα ή που ξύνει πληγές των πολιτών, για ψηφοθηρικούς λόγους. Είναι πολύ βολικό να θέλει να βγάλει κανείς τελικά συμπεράσματα, ενώ βρίσκεται στη μέση του δρόμου και, μάλιστα, ίσως στο πιο δύσκολο σημείο. Είναι τόσο εύκολο να τα ισοπεδώνουμε όλα και να λέμε, έτσι αβασάνιστα, «αποτύχαμε, δεν έπιασαν τόπο οι θυσίες του Ελληνικού λαού».

Αγαπητοί συνάδελφοι, έπιασαν τόπο οι θυσίες του λαού. Δεν έχουμε φθάσει στο τέλος, αλλά έχουμε σοβαρά και θετικά αποτελέσματα. Φανήκαμε μέχρι τώρα συνεπείς σε όλες τις βασικές μας δεσμεύσεις. Περάσαμε μέχρι τώρα θετικά όλες τις εξονυχιστικές αξιολογήσεις. Μειώσαμε πέρυσι το έλλειμμά μας κατά 5 μονάδες του ΑΕΠ, όσο καμία άλλη χώρα της Ευρωζώνης δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα – ένας πραγματικός άθλος του Ελληνικού λαού.

Βάλαμε μπροστά μεγάλες αλλαγές: το ασφαλιστικό, τον «Καλλικράτη», την αξιοκρατία στο Δημόσιο, την απόλυτη διαφάνεια στις κρατικές αποφάσεις, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, την αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου της χώρας, με πράσινη ενεργειακή πολιτική.

Αυτές είναι μόνο μερικές από τις μεγάλες αλλαγές, που έπρεπε να είχαν γίνει πολλά χρόνια πριν. Και είναι αλλαγές που, σταδιακά, θα μας οδηγήσουν σε μια οικονομία και μια κοινωνία βιώσιμη, παραγωγική, ανταγωνιστική και πιο δίκαιη. Αλλαγές, που θέλουν βεβαίως και το χρόνο τους.

Όμως, έχουμε και δυσκολίες, βέβαια, έχουμε αλλού και αποκλίσεις, για τις οποίες πρέπει να μιλήσουμε ειλικρινά. Ποιες ήταν οι δυσκολίες και τα λάθη; Ένα βασικό ήταν ότι οι εταίροι μας προέβλεπαν πως, με την εφαρμογή του προγράμματος αυτού, το 2012, η Ελλάδα θα μπορούσε να αρχίσει να δανείζεται και πάλι κανονικά.

Αυτό φαίνεται ότι δεν είναι εφικτό, ήταν μια λάθος πρόβλεψη, μια πρόβλεψη που έγινε σε μια εποχή, πριν μεγαλώσει η κρίση χρέους στην Ευρώπη και πριν χρειαστεί να ενταχθούν κι άλλες δύο χώρες της Ευρωζώνης σε αυτό το μηχανισμό στήριξης.

Αλλά αυτή η λάθος πρόβλεψη δεν ήταν δική μας, ήταν όλων των εταίρων μας και διεθνών Οργανισμών, όπως της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Εμείς, είχαμε μιλήσει νωρίς για την κρίση του ευρώ και όχι μόνο για την ελληνική κρίση. Ας μην αδικούμε, λοιπόν, τους εαυτούς μας για το γεγονός ότι αυτή η πρόβλεψη δεν επαληθεύτηκε – δεν φταίει η Ελλάδα.

Μάλιστα, εμείς πάντα μιλούσαμε για έναν μηχανισμό, που θα αντιμετώπιζε αποτελεσματικά τις αγορές, όπως τα ευρωομόλογα. Να δανείζεται δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση εκ μέρους των κρατών-μελών, και οι χώρες με κακή διαχείριση, όπως η Ελλάδα, να πληρώνουν ένα σημαντικό πρόστιμο, αλλά όχι τοκογλυφικά επιτόκια.

Και αυτό πρέπει να το πούμε πολύ καθαρά, για να πάψουμε να αυτομαστιγωνόμαστε ως χώρα. Το πρόβλημα δεν είναι ότι εμείς δεν τηρήσαμε τις δεσμεύσεις μας ή ότι η συνταγή ήταν λάθος. Το πρόβλημα δεν ήταν ότι μειώσαμε κατά 5 και όχι κατά 5,5 μονάδες του ΑΕΠ το έλλειμμα – οι αγορές δεν αντέδρασαν σε αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν σοβαρά συστημικά προβλήματα.

Υποτιμήθηκε διεθνώς – και κυρίως στην Ευρώπη – το βάθος της κρίσης, το μέγεθος της αστάθειας στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Οι οίκοι αξιολόγησης αποφασίζουν κατά το δοκούν. Συντηρούνται φορολογικοί παράδεισοι, παρά τις διαμαρτυρίες και προσπάθειες της Ελλάδας και άλλων χωρών, όπου πολλοί μεταφέρουν πόρους από την Ελλάδα, που θα έπρεπε είτε να φορολογηθούν, είτε να διατεθούν για επενδύσεις.

Οι κερδοσκόποι των παραγώγων έχουν κάθε λόγο να δουν την Ελλάδα να αποτυγχάνει, ενώ οι αναλυτές καθημερινά προβλέπουν χρεοκοπία. Αυτό και μόνον, μαζί με τα Μέσα Ενημέρωσης που δημιουργούν πανικό, επηρεάζει την ελληνική οικονομία, αποτρέπει επενδυτές και φοβίζει τον Έλληνα επιχειρηματία να επενδύσει. Μην αδικούμε λοιπόν εαυτούς. Μη δίνουμε τροφή σε όσους θέλουν την αποτυχία μας, ισοπεδώνοντας τα πάντα και ιδιαίτερα τις θυσίες του Ελληνικού λαού. Αυτές είναι οι θυσίες που πρέπει να σεβαστούμε, γιατί πραγματικά μας έχουν δώσει αξιοπιστία και διαπραγματευτική δύναμη για να συνεχίσουμε, χωρίς ανασφάλεια, μια δύσκολη πορεία.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, το γεγονός ότι η χώρα μας δεν θα μπορέσει να δανειστεί το 2012 από τις αγορές, αποτελεί μια νέα, απρόβλεπτη επιπλοκή, μια απειλή για τη χώρα μας. Μια απειλή, που πρέπει να δούμε κατάματα, όμως, και να την αντιμετωπίσουμε χωρίς να βάλουμε το κεφάλι στην άμμο.

Γι΄ αυτό, ξεκινήσαμε και πάλι – και αυτή η Κυβέρνηση, αυτό έχει μπροστά της – διαπραγματεύσεις με τους εταίρους μας, για να βρούμε λύση, βιώσιμη λύση αυτή τη φορά, σε μακροπρόθεσμη βάση, για το πρόβλημα του υπέρογκου χρέους της χώρας και για να καλύψουμε ομαλά τις δανειακές μας ανάγκες τα επόμενα χρόνια.

Ζητώ λοιπόν και εδώ ψήφο εμπιστοσύνης, για να μπορέσουμε με ισχυρή φωνή να διαπραγματευθούμε μια νέα συμφωνία, που θα προστατεύει την Ελλάδα από τις άγριες διαθέσεις των αγορών, για τα επόμενα χρόνια.

Κανείς δεν μας επιβάλλει την εθνική συνεννόηση, αλλά σκεφτείτε: όταν το θέμα του ελληνικού χρέους αποτελεί κύριο αντικείμενο συζητήσεων σε όλες τις διεθνείς συναντήσεις, όταν η Ελλάδα και το πρόβλημα χρέους της είναι και πάλι πρωτοσέλιδο σε όλες τις εφημερίδες του κόσμου, όταν οι εταίροι μας δείχνουν πρόθυμοι να μας βοηθήσουν και πάλι, όταν τα Κοινοβούλιά τους, συνήθως και διακομματικά, ψηφίζουν υπέρ της Ελλάδας και διαθέτουν χρήματα των δικών τους φορολογουμένων, εγώ θεωρώ ότι είναι καθήκον μας να ομονοούμε σε μια εθνική προσπάθεια, σε αυτή την ιδιαίτερη για την Ελλάδα στιγμή.

Η εικόνα της διαίρεσης καθόλου δεν μας βοηθάει. Μας κάνει λιγότερο πειστικούς και δημιουργεί ανησυχία για τη σοβαρότητα με την οποία αξιοποιούμε τα χρήματα και τις αλλαγές που πρόκειται να κάνουμε, για να γίνουμε βιώσιμοι και ανταγωνιστικοί.

Ρωτούν: θα αποπληρώσουμε τα δάνειά μας; Πάντως, περισσότερο από εμάς, θέλουν οι ίδιοι να απεμπλακούν από αυτή την ιδιότυπη κηδεμονία. Πολιτικά, αντιδρούν στο να μας στηρίζουν, περιμένουν να σταθούμε εμείς στα πόδια μας. Αυτό, για όσους θεωρούν ότι η ένταξή μας στο μηχανισμό είναι μια συνομωσία.

Και ας μην ξεχνάμε ότι η λύση δεν είναι δεδομένη, υπάρχουν ακόμα πολλά προβλήματα και αντιστάσεις. Πολλές ευρωπαϊκές χώρες αντιδρούν, έχοντας δυσκολίες να πείσουν την κοινή τους γνώμη, ακόμη και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπου υπάρχουν αναδυόμενες χώρες, φτωχότερες, οι οποίες λένε, «γιατί τόσα, σε μια πλούσια χώρα, όπως η Ελλάδα;».

Γι’ αυτό, χρειάζεται εθνική ενότητα και την επιδιώκω με κάθε τρόπο. Η νέα Κυβέρνηση έχει ως πρώτο καθήκον, όπως είπα, να ολοκληρώσει την τρέχουσα διαπραγμάτευση. Είναι υπαρκτό πρόβλημα και το θέτει η πραγματικότητα με άμεσο τρόπο.

Ξέρετε πολύ καλά ότι τα διαθέσιμα του Δημοσίου θα εξαντληθούν σύντομα, αν δεν λάβουμε την πέμπτη δόση του δανείου. Παράλληλα, όμως, έχουμε και το μέλλον, τα επόμενα χρόνια. Γι΄ αυτό, δίνουμε μια δύσκολη μάχη διαπραγμάτευσης, για να διασφαλίσουμε την ηρεμία, την ασφάλεια και τη σιγουριά μας.

Θα συναντήσω, αύριο και μεθαύριο, τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κ. Βαν Ρομπόι, και τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ. Μπαρόζο, ακριβώς γι΄ αυτά τα θέματα. Αυτά συζητά και ο νέος Υπουργός Οικονομικών, ο κ. Βενιζέλος, στο σημερινό έκτακτο EUROGROUP.

Πέραν της κρίσιμης διαπραγμάτευσης, η Κυβέρνησή μας έχει ως στόχο και προχωρά στις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η χώρα: πρώτα απ’ όλα, την επίπονη δημοσιονομική εξυγίανση, που το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα προβλέπει, δίνοντας ένα τέλος στην παραγωγή ελλειμμάτων, με πρώτο σταθμό το 2012.

Διπλός στόχος-στοίχημα: να πετύχουμε πρωτογενές πλεόνασμα. Δηλαδή, απλά, το κράτος να πάψει να ξοδεύει περισσότερα από όσα εισπράττει. Και αυτό θα είναι ένα σαφές σήμα, επίσης, ότι δαμάζουμε πια το έλλειμμα και το χρέος.

Και δεύτερον, μια ανάπτυξη βιώσιμη, όχι παρασιτική που παράγει βάρη και ελλείμματα για τον Ελληνικό λαό. Και αυτός ο δεύτερος στόχος της Κυβέρνησης, είναι η προσπάθεια ευρύτερης ανασυγκρότησης και αλλαγής του αναπτυξιακού προτύπου.

Η νέα Κυβέρνηση προσαρμόζει τις νέες προτεραιότητες, για να αντιμετωπίσει πέντε βασικούς άξονες. Πρώτα απ’ όλα, να διορθώσουμε αδικίες που ανέδειξε η τελευταία περίοδος που βιώνουμε. Προσέξτε τι λέω: αδικίες προϋπάρχουσες, τις οποίες ανέδειξε, μεταξύ άλλων, ακόμα και η εφαρμογή του μνημονίου.

Δεν έφταιξε γι΄ αυτές το μνημόνιο – να είμαστε καθαροί και ειλικρινείς. Όταν καλούμαστε να μειώσουμε ραγδαία τα ελλείμματα, αναγκαστικά, τραβάμε χρήματα από το κράτος και την οικονομία. Όταν όμως υπάρχει ένα αδιαφανές, δαιδαλώδες και άνισο σύστημα είσπραξης-επιβολής φόρων και εισφορών, αλλά και ανεξέλεγκτων δαπανών, που δημιουργεί τεράστια σπατάλη και ευνοεί τη διαφθορά, τότε βεβαίως υπάρχει αδικία.

Για να το πούμε απλά, τραβάμε από τον κουμπαρά που έχουμε και δεν τραβάμε από τα λεφτά που είναι είτε κλεμμένα, είτε κρυμμένα. Και αυτό αδικεί τον καλοπληρωτή ή και αυτόν που δεν μπορεί να κρύψει και ευνοεί σκανδαλωδώς τον φοροφυγά.

Παρότι, κ. Σαμαρά, είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε και νέα και καλύτερα φορολογικά συστήματα και να τα συνδιαπραγματευθούμε, το πραγματικό πρόβλημα στην Ελλάδα είναι αυτό. Ας συμφωνήσουμε, λοιπόν, εδώ ότι πρέπει να φτιάξουμε και καλύτερους και αποτελεσματικότερους φορολογικούς μηχανισμούς, για να αντιμετωπίσουμε δραστικά τη φοροδιαφυγή και να διαμορφώσουμε μια φορολογική συνείδηση στη χώρα που, χωρίς αυτήν, αδικούνται οι πιο αδύναμοι.

Να δούμε, επίσης, τη διαφυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό. Όπως ξέρετε, είμαι ήδη σε επαφή με την Πρωθυπουργό της Ελβετίας και κάνουμε κινήσεις για την είσπραξη φόρων από Έλληνες καταθέτες, που φοροδιαφεύγουν μέσω Ελβετίας. Η αίσθηση αδικίας στη χώρα μας δεν είναι μόνον υπαρκτή, αλλά μπορεί και να τινάξει στον αέρα το πολιτικό σύστημα της χώρας.

Στην κορυφή των προτεραιοτήτων μας, είναι ένα νέο Σύνταγμα, εύληπτο, κατανοητό στον κάθε πολίτη. Δεν θα περιορίσουμε την προσπάθειά μας σε μια τεχνητή αναθεώρηση. Επιδιώκουμε μια ευρεία συζήτηση για τις ανάγκες ενός νέου καταστατικού χάρτη. Αυτονόητο: στρεβλώσεις όπως το άρθρο 86, σχετικά με την ποινική ευθύνη των Υπουργών, πρέπει να εκλείψουν οριστικά.

Έχω προτείνει στους Αρχηγούς των κομμάτων και προτίθεμαι να δημιουργήσω μια Επιτροπή 20–25 προσωπικοτήτων, που θα εκπροσωπούν ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, η οποία θα καταγράψει και θα επεξεργαστεί προτάσεις για τις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα – προτάσεις από τους πολίτες, το διαδίκτυο και τους φορείς.

Από τη λειτουργία της Βουλής, τον αριθμό των Βουλευτών, την ευθύνη των Υπουργών, τη χρηματοδότηση των κομμάτων, τη θητεία εκλεγμένων αξιωματούχων, το εκλογικό σύστημα, μέχρι τη Δικαιοσύνη και πολλά άλλα ακόμη, τα οποία θα παραδοθούν στην Κυβέρνηση, για να τα επεξεργαστεί η αρμόδια Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής και, αμέσως μετά, να πάμε σε δημοψήφισμα. Δηλαδή, το Φθινόπωρο, να πάμε σε δημοψήφισμα για τις μεγάλες αλλαγές σε αυτό τον τόπο.

Ξέρω ότι τα «βέλη» της πλατείας, πολλές φορές, αδίκως στρέφονται προς τη Βουλή, όμως, θα έχουν απόλυτο δίκιο, αν αυτή η Βουλή δεν προχωρήσει σε μεγάλες τομές στο πολιτικό σύστημα. Και από αυτό θα κριθούμε, και η Κυβέρνηση, και όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης.

Έχουμε βεβαίως και το πρόγραμμα των μεγάλων αλλαγών στη Δημόσια Διοίκηση, για τις οποίες θα σας μιλήσει ο αρμόδιος Υπουργός.

Δεύτερη προτεραιότητα, η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, με τα πρώτα σημάδια περιορισμού της ύφεσης, που έχουμε μετά από χρόνια, και αύξησης-ρεκόρ των εξαγωγών, με άνοιγμα επαγγελμάτων, με θεσμικό πλαίσιο για επιτάχυνση μεγάλων επενδύσεων, με χρηματοδοτικά εργαλεία ΕΤΕΑΝ, με απλοποίηση της διαδικασίας ίδρυσης επιχειρήσεων και απλοποίηση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος.

Επίσης, σπάσιμο της γραφειοκρατίας, ηλεκτρονικές υπηρεσίες του κράτους, μείωση συντελεστών στα κέρδη των επιχειρήσεων, που επενδύονται με επίκεντρο την πράσινη ανάπτυξη, παραγωγή εξαγωγικών προϊόντων αιχμής και στήριξη της αγροτικής εξαγωγής.

Κύριο θέμα, όμως, και κύρια μεγάλη αλλαγή, είναι η επένδυση στο ίδιο το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας μας, ξεκινώντας με ένα νέο σύστημα εκπαίδευσης, που προάγει δεξιότητες και ταλέντα μαθητών και σπουδαστών, καθώς και με μια ιστορική μεταρρύθμιση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Θεωρώ ότι πάνω σε αυτή τη βάση θα μπορούσαμε επίσης να έχουμε ευρύτατες συνεργασίες.

Και για την ανάπτυξη, βάζουμε για πρώτη φορά ένα τεράστιο πρόγραμμα σε εφαρμογή, αξιοποίησης της κινητής και ακίνητης περιουσίας του κράτους, που θα φέρει θέσεις εργασίας, τεχνογνωσία, επενδύσεις, δυνατότητες και υπηρεσίες στους πολίτες. Δεσμευόμαστε ότι αυτό θα γίνει με τον πλέον διαφανή τρόπο, με πλήρη ενημέρωση της Βουλής και των Ελλήνων πολιτών, θέτοντας ως απαρέγκλιτη προϋπόθεση την προστασία του δημοσίου συμφέροντος.

Τρίτη προτεραιότητα, το αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος. Μια νέα ισορροπία μέσα στο δύσκολο πρόγραμμα του μνημονίου, που εγγυάται και τη μείωση των ελλειμμάτων, αλλά δημιουργεί και όλες τις συνθήκες για την προστασία των πιο αδύναμων στρωμάτων.

Προχωράμε στη στοχευμένη και δικαιότερη κατανομή των κοινωνικών δαπανών και ενοποιούμε όλες τις κοινωνικές παροχές, έτσι ώστε να παρέχονται από μία Υπηρεσία. Πρώτο βήμα, η βάση για να θεμελιώσουμε ένα σύστημα ελάχιστου εγγυημένου επιπέδου διαβίωσης, δίκαιες και αποτελεσματικές ρυθμίσεις στις ασφαλιστικές εισφορές, καθώς και ιατρική κάλυψη σε όλους τους ανέργους, που δεν καλύπτονται από Ταμεία.

Όπως έχουμε δεσμευτεί, προχωράμε στη ριζική αλλαγή του τρόπου απονομής συντάξεων, με στόχο τη σημαντικά ταχύτερη απονομή τους. Και παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, προτεραιότητα και απόφασή μας είναι η ενίσχυση των χαμηλών συντάξεων – και αυτό θα γίνει το ταχύτερο δυνατόν.

Βασικό μέλημα, βέβαια, της κοινωνικής πολιτικής είναι η ανεργία. Παρεμβαίνουμε δυναμικά, ώστε 400.000 άτομα να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας τους, με στοχευμένα προγράμματα επιχορήγησης εισφορών. Δημιουργούμε, μέσω της επιδότησης ασφαλιστικών εισφορών, 65.000 νέες θέσεις εργασίας. Στόχος μας είναι να προωθηθεί η επιχειρηματικότητα.

Θεσμοθετούμε την κοινωνική οικονομία, ως εργαλείο προαγωγής του συλλογικού κοινωνικού συμφέροντος. Επίσης, την επέκταση της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, βελτιώνοντας υπηρεσίες και μειώνοντας δαπάνες. Θέτουμε για πρώτη φορά σε ισχύ το σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

Τέταρτη προτεραιότητα είναι η περαιτέρω ενίσχυση της διεθνούς θέσης της χώρας μας. Θα συνεχίσουμε και είμαστε απολύτως ξεκάθαροι εδώ, ότι τα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας, που αφορούν θέματα εθνικής κυριαρχίας και εθνικών μας δικαιωμάτων, δεν θα παζαρευτούν ποτέ με το οικονομικό πρόβλημα που έχει σήμερα η Ελλάδα. Και αυτό, το έχουμε αποδείξει σε συγκεκριμένες στιγμές, όταν απειλήθηκε π.χ. το δικαίωμα ψήφου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, λόγω του οικονομικού προβλήματος, όπου βάλαμε ξεκάθαρο βέτο.

Αλλά να προσθέσω και μια πέμπτη προτεραιότητα, μπροστά και στο νέο πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης: να κινηθούμε μαζί για όλα τα παραπάνω, αλλά και για μεγάλες κατακτήσεις και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Να προωθήσουμε, ναι, μεγάλες αλλαγές, παρά τη συντηρητική Ευρώπη, γιατί είμαστε ελάχιστοι οι προοδευτικοί στη διακυβέρνηση χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προοδευτικές αλλαγές, που θα βοηθήσουν την ανάπτυξη, όπως τα ευρωομόλογα και ο φόρος επί των χρηματιστηριακών συναλλαγών, εργαλεία που θα βοηθήσουν και τις χώρες της περιφέρειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ειδικότερα, πιο γρήγορη και λιγότερο γραφειοκρατική εκταμίευση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, καθώς και νέα προγράμματα μεγάλων υποδομών, συγχρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, που θα δώσουν αναπτυξιακή δυναμική στη χώρα. Και βεβαίως, ιδιαίτερα και επιπλέον προγράμματα για τη φτώχεια και την ανεργία, αλλά και για τη μεταφορά τεχνογνωσίας σε τομείς όπως είναι η παιδεία, η υγεία και η ηλεκτρονική διακυβέρνηση.

Τέλος, αγαπητοί συνάδελφοι, ένα ευαίσθητο για όλους μας θέμα – στο οποίο δεν έχω σηκώσει τους τόνους, επειδή θέλω να πιστεύω ότι, με τους εταίρους μας, μπορούμε να το λύσουμε – είναι το ζήτημα των εμπράγματων εγγυήσεων για το νέο δάνειο. Θεωρώ ότι και εδώ πρέπει να υπάρχει εθνική συνεννόηση και σύμπνοια, ως προς το ότι δεν μπορούμε να αποδεχθούμε όρους υποτιμητικούς για τη χώρα, αλλιώς, μπορεί να φθάσουμε σε αδιέξοδο, με ό,τι αυτό σημαίνει για όλους μας.

Αγαπητοί συνάδελφοι, ξέρουμε ότι ως λαός κάνουμε πολλές θυσίες. Κατανοούμε και ακούμε τις αγωνίες των Ελλήνων πολιτών, ακούμε τα ερωτήματά τους και θα εξακολουθήσουμε να το κάνουμε, να τα αφουγκραζόμαστε και να τα αντιμετωπίζουμε, μέσα στα δύσκολα πλαίσια αυτής της κρίσης.

Θέλω να διαβεβαιώσω όλους σήμερα, για ακόμα μία φορά, ότι οι θυσίες του Ελληνικού λαού θα πιάσουν τόπο. Υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, με αρχή, μέση και τέλος. Ας δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό, για να δημιουργήσουμε μια νέα Ελλάδα, μια διαφορετική χώρα, δημιουργική, με αποτελεσματικό κράτος, με ισονομία, με δυναμική και εξωστρεφή οικονομία, με ένα σύστημα δικαιοσύνης που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εποχής, με ένα πολιτικό σύστημα διαφορετικό, διαφανές και δημοκρατικό, κοντά στον πολίτη, με σοβαρούς θεσμούς.

Όλοι θα αλλάξουν, όλοι θα αλλάξουμε μέσα από αυτή τη διαδικασία, αλλά θα πετύχουμε να δημιουργήσουμε μια καλύτερη και σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατική χώρα. Δίνουμε αυτή την υπόσχεση για τη νέα Ελλάδα, για την οποία η Κυβέρνηση ζητά σήμερα την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής.

Μια ψήφο εμπιστοσύνης, που σηματοδοτεί μια βαθύτερη εμπιστοσύνη, την εμπιστοσύνη στις προσπάθειες του Ελληνικού λαού, αυτή την κρίσιμη στιγμή. Την εμπιστοσύνη ότι, αυτές οι προσπάθειες θα μας φέρουν – και θα μας φέρουν – σε ένα καλύτερο μέλλον και σε ένα καλύτερο αύριο. Την εμπιστοσύνη ότι μπορούμε και θα τα καταφέρουμε, για να δημιουργήσουμε μια Δημοκρατία με περισσότερο οξυγόνο και συμμετοχή, μια οικονομία βιώσιμη και ανταγωνιστική και μια κοινωνία δίκαιη.

Για όλα αυτά, ζητώ ψήφο εμπιστοσύνης από την Ελληνική Βουλή.

Ευχαριστώ।

Ομιλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, κ. Αντώνη Σαμαρά

στη Βουλή, στην Ψήφο Εμπιστοσύνης της νέας Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ

Κύριε Παπανδρέου,

Αυτή την εβδομάδα έχουν γίνει απίστευτα πράγματα στον τόπο.

Όπως το ξέρετε και το ξέρω, δεχθήκατε να παραιτηθείτε για να κάνουμε Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας.

Εγώ κατάλαβα ότι ήσασταν ειλικρινής εκείνη τη στιγμή. Άσχετο τι έγινε μετά και γιατί υπαναχωρήσατε.

Αντιλαμβάνομαι όμως, πως όταν φτάνει ένας Πρωθυπουργός να δέχεται να παραιτηθεί με τον τρόπο αυτό, η κατάσταση έχει οδηγηθεί σε απόλυτο αδιέξοδο.

Κάτι, δηλαδή, που απαιτεί έκτακτες λύσεις.

Τι άλλαξε μέσα σε μια μέρα, ώστε να ισχυρίζεστε σήμερα ότι με ένα ανακάτεμα της κομματικής σας τράπουλας, έχουν – ως δια μαγείας – αλλάξει όλα;

Αν τα προβλήματα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με έναν ανασχηματισμό, όπως αυτός που κάνατε τελικά, τότε γιατί δραματοποιήσατε την κατάσταση; Προς τι η εξάωρη ακυβερνησία;

Κύριε Παπανδρέου, δεν δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης στη νέα κυβέρνησή σας, γιατί κατά βάθος ούτε κι εσείς την εμπιστεύεστε. Δεν ήταν η πρώτη σας επιλογή. Δεν την θέλατε. Μπορούσατε να την κάνετε οποτεδήποτε, αλλά δεν την κάνατε. Ξέρατε ότι δεν θα βγει πουθενά. Και προσπαθήσατε να κάνετε κάτι άλλο. Που δεν σας άφησαν.

Κι αφού εσείς δεν την εμπιστεύεστε, γιατί να της δώσουμε εμείς ψήφο εμπιστοσύνης;

Δεν σας δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης κ. Παπανδρέου, και για έναν ακόμα απλό λόγο: διότι η κυβέρνησή σας επιμένει σε μια Πολιτική, που όχι απλώς δεν λύνει το πρόβλημα, όχι απλώς το κάνει χειρότερο, αλλά δημιουργεί και νέα προβλήματα.

Δεν θα πω σήμερα ούτε έναν αριθμό. Πέστε, όμως, εσείς ένα στόχο του προγράμματός σας που να έχετε πέσει μέσα!

Πέσατε έξω σε όλα! Φέρατε τα αντίθετα αποτελέσματα. Οι επιδόσεις σας θα είναι μοναδικό παράδειγμα στα οικονομικά εγχειρίδια του μέλλοντος για το τι σημαίνει αποτυχημένη οικονομική πολιτική.

Εμείς σας το λέγαμε από πέρσι. Και φέτος σας λέμε να την αλλάξετε.

Σας λέμε ακόμα, ότι δεν αστόχησε τόσο η οικονομική σας πολιτική λόγω λαθών ή παραλείψεων ή αδυναμιών στην εφαρμογή της. Υπήρξαν βέβαια κι αυτά. Και πάρα πολλά. Αλλά απέτυχε κυρίως γιατί ήταν λάθος Πολιτική, ήταν λάθος συνταγή.

Δεν σας ζητάμε να εφαρμόσετε στο εξής καλύτερα τη λάθος συνταγή.

Σας ζητάμε να αλλάξετε συνταγή.

Κι αν δεν το βλέπετε τώρα, πότε θα το δείτε;

Τι άλλο χρειάζεται ακόμα να πάει στραβά για να το καταλάβετε;

Μας λένε κάποιοι – πολλές φορές το λέτε κι εσείς – ότι «εντάξει, η πολιτική αυτή είναι λάθος, αλλά οι δανειστές μας δεν μας αφήνουν να την αλλάξουμε».

Ώρες-ώρες μοιάζετε να κρύβεστε πίσω από την επιμονή της Τρόϊκας σε κάποια μέτρα.

Όμως, ας αφήσουμε προς στιγμήν την Τρόϊκα. Ας δούμε πρώτα τι πιστεύετε εσείς. Πιστεύετε ότι η πολιτική αυτή είναι σωστή ή όχι;

Αν πιστεύετε ότι είναι σωστή, τότε αφήστε τι λέει η Τρόϊκα.

Εσάς πρέπει να πείσουμε πρώτα ότι είναι λάθος πολιτική…

Αν πάλι εσείς πιστεύετε ότι είναι λάθος, αν βλέπετε αυτά που βλέπουμε όλοι οι άλλοι - από τους διαπρεπέστερους οικονομολόγους στις στήλες του διεθνούς τύπου, ως τους ανθρώπους που ξεχύνονται στους δρόμους - ότι τα νούμερα αυτής της πολιτικής δεν βγαίνουν κι ούτε πρόκειται να βγουν, τότε πέστε το! Δημόσια!

Σας το επαναλαμβάνω: Αφήστε προς στιγμήν την Τρόϊκα, πείτε μας καθαρά εσείς τις πιστεύετε.

Ασφαλώς και πρέπει να πείσουμε τους δανειστές μας. Αλλά πώς να πείσουμε εκείνους, αφού δεν έχετε πειστεί εσείς οι ίδιοι;

Πέραν, όμως, από την ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνησή σας, κύριε Παπανδρέου, υπάρχει και ένα θέμα προσωπικής εμπιστοσύνης. Μπορεί να διαφωνούμε σε πολλά, αλλά ένα κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ μας πρέπει να υπάρχει. Το χρωστάμε, όχι ο ένας στον άλλο, αλλά και οι δύο στη χώρα και το λαό μας. Αλίμονο αν δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας.

Προχθές έγινε μια προσπάθεια για Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας. Τελικά ναυάγησε. Το γιατί, ο κόσμος το γνωρίζει πια.

Αλλά αυτά τα αστεία περί «επικοινωνιακής διαχείρισης», δεν τα δέχομαι!

Όχι μόνο γιατί ακούστηκαν πράγματα που δεν έγιναν εκείνο το βράδυ.

Το λέω, κυρίως – κι εδώ τίθεται θέμα εμπιστοσύνης – διότι το τελευταίο διάστημα ακούω μια τεράστια καμπάνια διαστρέβλωσης των απόψεών μας στο εξωτερικό. Κι αυτό είναι θέμα εμπιστοσύνης.

Διότι όλη αυτή η διαστρέβλωση δεν μπορεί να γίνεται από μας. Δεν διαστρεβλώνουμε...εμείς τις απόψεις μας! Κάποιος άλλος τις διαστρεβλώνει.

Νομίζω ότι δεν είναι άσχετο το κόμμα σας. Ούτε οι συνεργάτες σας.

Κι αυτό, σας το λέω ευθέως, κύριε Παπανδρέου, δεν ενισχύει την εμπιστοσύνη ανάμεσά μας. Την υπονομεύει!

Δεν μπορείτε από τη μια πλευρά να μου ζητάτε συναίνεση, κι από την άλλη όπου σταθούν κι όπου βρεθούν οι συνεργάτες σας, να κάνουν ό,τι μπορούν για να διαστρεβλώνουν τις απόψεις μας.

Εγώ όταν βγαίνω στο εξωτερικό φοράω εθνική φανέλα! Και αν δεν μιλάω για τα κατορθώματά σας σε εφημερίδες και τηλεοπτικά προγράμματα, δεν είναι γιατί δεν μου προσφέρεται η δυνατότητα. Να βλάψω την χώρα μου δεν θέλω.

Αν συνεχίσετε αυτό που γίνεται ως τώρα, εγώ και πάλι στην Ευρώπη εθνική φανέλα θα φοράω. Και πάλι δεν πρόκειται να βλάψω τη χώρα μου. Αλλά τότε, να το ξέρετε, μέσα στην Ελλάδα θα καταλάβετε καλά, ότι τέλειωσαν τα αστεία.

Άλλωστε, εμείς είμαστε το κόμμα της Ευρώπης του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Μαθήματα Ευρωπαϊκής συμπεριφοράς από σας δεν δεχόμαστε...

Διαβάζουμε και ακούμε πράγματα που ποτέ δεν είπαμε, πράγματα που ποτέ δεν κάναμε, πράγματα που είναι αντίθετα από εκείνα που υποστηρίξαμε.

Σήμερα κ. Παπανδρέου, οι δανειστές και οι εταίροι μας, ζητούν από την Ελλάδα να εφαρμόσει διαρθρωτικές αλλαγές. Πέστε μου, δεν ξέρετε ότι τη συντριπτική πλειονότητα των νόμων που φέρατε για διαρθρωτικές αλλαγές τις έχουμε ψηφίσει;

Να σας πω κι εγώ ποιες προσπαθούσε να προωθήσει η Νέα Δημοκρατία όταν ήταν στην κυβέρνηση κι εσείς – το κόμμα σας κι εσείς προσωπικά - ήσασταν στα κάγκελα για να τις ακυρώσετε!

Πότε βγήκατε να το παραδεχθείτε αυτό δημόσια; Πότε βγήκατε να ζητήσετε συγγνώμη γι’ αυτό;

Φέτος, στο Ζαππειο-ΙΙ σας υποδείξαμε περικοπές ύψους 18,4 δισεκατομμυρίων σε τέσσερα χρόνια! Μόνο από τον πρώτο χρόνο περικοπές 4,2 δισεκατομμυρίων!

Πότε έγινε κάτι τέτοιο από κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην Ελλάδα; Ποτέ!

Ποιος διαδίδει, λοιπόν, στον ξένο τύπο, ότι εμείς τάχα «δεν θέλουμε μείωση της κρατικής σπατάλης»; Ποιος άραγε;

Και μετά μας λέτε ότι τάχα «δεν πείθουμε τους έξω». Το αν τους πείθουμε ή όχι θα το δούμε αμέσως. Αλλά πέστε μου κάτι: Εσείς που τους έχετε πείσει ως τώρα;

Η διαφορά μας είναι ότι εμείς πάμε έξω για να τους πείσουμε. Εσείς δεν πάτε έξω για να πείσετε, πάτε για να ... πειστείτε, και να γυρίσετε μετά να πείσετε και μας.

Αλλά πώς να μας πείσετε; Μας διαβεβαιώνετε ότι αν πιστέψουμε αυτά που λέτε, δεν θα επιβληθούν νέα μέτρα, για την 6^η ή την 7^η δόση; Όταν αποδειχθεί ότι κι αυτά που παίρνονται τώρα θα πέσουν στο κενό;

Να γιατί επιμένω στο ποιος λέει έξω τι. Όχι γιατί φοβάμαι το ψέμα, τη συκοφαντία και τη διαστρέβλωση. Όλα αυτά έχουν κοντά ποδάρια.

Πέρσι διαστρεβλώνονταν οι απόψεις μας μέσα στην Ελλάδα. Φέτος η Ελληνική κοινωνία υιοθετεί σε μεγάλη πλειονότητα την κριτική μας, υιοθετεί και τις ίδιες τις απόψεις μας όλο και περισσότερο.

Πέρσι μας αποκαλούσατε απαξιωτικά... «Χάρυ Πότερ»! Φέτος προσυπογράφετε αυτά που πέρσι ειρωνευόσασταν και ζητάτε τάχα συνεργασία από τους «Χάρυ Πότερ»...

Για να καταλάβετε το μέγεθος της παραπληροφόρησης, ακούστε κι αυτό:

Η Γαλλική εφημερίδα Les Echos έφτασε χθες στο σημείο να επιτεθεί προσωπικά σε μένα, με το εξής απίστευτο επιχείρημα. Σας διαβάζω επί λέξει:

«Η παραίτηση Παπανδρέου απορρίφθηκε από τον Αντώνη Σαμαρά κι από την άκρα Κομμουνιστική Αριστερά»!

Κύριε Παπανδρέου, πείτε σε αυτούς που τα δίνουν ότι υπάρχει κάτι πέρα από την αθλιότητα, η γελοιότητα.

Αυτά εμένα δεν μ’ αγγίζουν. Την Ελλάδα βλάπτουν!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Τον τελευταίο καιρό είδαμε ένα όργιο λαϊκισμού. Αυτή τη φορά με επίκεντρο τη λέξη συναίνεση.

Πράγματι, είχε όλα τα χαρακτηριστικά του κλασικού λαϊκισμού:

-- Επικεντρώθηκε σε μια λέξη-σύνθημα, αφού την άδειασαν πρώτα από κάθε περιεχόμενο.

--Προσπάθησε να πολώσει την ελληνική κοινωνία σε βάρος της Νέας Δημοκρατίας.

-- Και πόνταρε στις φοβίες του ελληνικού λαού. Την χρεοκοπία!

Μόνο που αυτή τη φορά ο λαϊκισμός έπεσε στο κενό.

Γιατί πρώτον, καταδείξαμε ότι αληθινή συναίνεση είναι η συμφωνία όλων των πολιτικών δυνάμεων με το σωστό, όχι με το λάθος, και με αυτό που θέλει η κοινωνία, όχι με αυτό που δεν αντέχει πια η κοινωνία.

Και αντιπροτείναμε συναίνεση για αλλαγή της λανθασμένης πολιτικής, και επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου.

Και δεύτερον, φαίνεται να καταρρέει οριστικά η άποψη ότι θα μπορούσε ποτέ η Ευρώπη να εγκαταλείψει το ευρώ και την Ελλάδα. Αυτό δεν θα συμβεί, όπως διαβεβαίωσαν προχθές στη συνάντησή τους, Σαρκοζύ και Μέρκελ.

Ούτε εμείς, βέβαια, θέλουμε να συνεχιστεί η κατάσταση που υπήρχε μέχρι χθες. Προφανώς. Αλλά πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους για να εξαλείψουμε τα ελλείμματα, να μειώσουμε το χρέος και να βγούμε οριστικά από την κρίση.

Ακούστε ακόμα επί λέξει, τι είπε ο Πρόεδρος του Eurogroup Γιούνκερ, σε χθεσινή του συνέντευξη σε Βελγική εφημερίδα για την ανάγκη αλλαγής συμπεριφοράς απέναντι στην Ελλάδα.

Ότι «η Ευρώπη πρέπει να ξαναδώσει την Ελπίδα στους Έλληνες».

Κι ότι ως εκ τούτου «δεν πρέπει η Ευρώπη να συμπεριφέρεται στην Ελλάδα σαν τον πατέρα που μαστιγώνει το παιδί του, κάνοντας βίαιη εισβολή μέσα στην ελληνική πραγματικότητα, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν όλη την ελληνική πραγματικότητα».

Κι ακόμα ο Γιούνκερ προτείνει στην Κομισιόν, σε αυτές τις δύσκολες ώρες, να μην συγχρηματοδοτεί η Ελλάδα τα κοινοτικά της προγράμματα, δηλαδή το ΕΣΠΑ.

Κι ότι αυτό, όπως λέει ο ίδιος, «θα ήταν ένα μπαλόνι οξυγόνου για την Ελλάδα. Για ελπίδα και Ανάπτυξη»!

Αυτά που δηλώνει τώρα ο Γιούνκερ είναι αυτά που φωνάζω εγώ εδώ και ενάμιση χρόνο.

Αυτά που δηλώνει τώρα ο Γιούνκερ είναι αυτά που εσείς δεν τολμήσατε, εδώ κι ένα χρόνο να πείτε για την πατρίδα μας και τους Έλληνες.

Πρόσφορο έδαφος, λοιπόν, υπάρχει στην Ευρώπη.

Πίστη και ψυχή δεν υπάρχει στην Κυβέρνηση!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Αναρωτηθείτε, γιατί άραγε, όλοι ζητούν αυτή τη στιγμή από τη Νέα Δημοκρατία «συναίνεση» σε μια λάθος πολιτική;

Μήπως δεν είχε η κυβέρνηση άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία; Είχε! Μήπως δεν είχε η κυβέρνηση και εφεδρικά εξαπτέρυγα να τη στηρίξουν, όπως έγινε πέρσι; Είχε, αλλά με αυτά που προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο, ούτε τα «εξαπτέρυγα» τολμούν να στηρίξουν πια το αδιέξοδο. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον...

Μήπως η Νέα Δημοκρατία εμπόδισε σε τίποτε την Κυβέρνηση να εφαρμόσει την αδιέξοδη πολιτική της ή μήπως κατέβασε τον κόσμο στους δρόμους, όπως έκανε πάντα το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν στην Αντιπολίτευση; Όχι, ούτε αυτό συνέβη. Ποτέ!

Τότε γιατί επιμένουν τόσο να στηρίξουμε εμείς το λάθος;

Γιατί δεν θέλουν συναίνεση, συνενοχή θέλουν!

Όμως, η Νέα Δημοκρατία κατήγγειλε το Μνημόνιο έγκαιρα και σήμερα η κριτική της δικαιώνεται πλήρως.

Η Νέα Δημοκρατία έγκαιρα παρουσίασε και συνολική εναλλακτική λύση, που διαστρεβλώθηκε, χλευάστηκε, αλλά τώρα αρχίζουν σταδιακά να την υιοθετούν. Και να παραδέχονται ότι είχε δίκιο σε πολλά.

Και κάτι ακόμα: Η Νέα Δημοκρατία έθεσε έγκαιρα το αίτημα Επανεκκίνησης της Οικονομίας και Επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου. Αίτημα που ήθελαν να αποτρέψουν!

Αλλά αυτό το αίτημα το υιοθετεί πλέον ολόκληρη η κοινωνία. Το λέει τελευταία και η κυβέρνηση. Δεν ξέρουμε αν το εννοεί. Δεν ξέρουμε πόσο το εννοεί.

Εμείς πάντως, δημιουργήσαμε ένα κλίμα πραγματικής συναίνεσης, με το λαό και με το μεγαλύτερο μέρος του Πολιτικού κόσμου, για Επαναδιαπραγμάτευση.

Άλλωστε, αυτό που εμείς ζητάμε, εκτός από λογικό και απαραίτητο, είναι και ρεαλιστικό: Τα ίδια - και πιο προχωρημένα ακόμα – τα περιλαμβάνουν ήδη τα αντίστοιχα Μνημόνια στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία!

Κι αν ενοχλεί κάποιους η λέξη «επαναδιαπραγμάτευση», αυτό έγινε ήδη από τη νέα Κυβέρνηση της Ιρλανδίας.

Αυτή, λοιπόν, είναι βάση συναίνεσης: Επανεκκίνηση της Οικονομίας, αποκατάσταση της Κοινωνικής Συνοχής και Ανάκαμψη. Με Επαναδιαπραγμάτευση!

Πριν λίγες μέρες δεχθήκαμε ακόμα και να στηρίξουμε μια κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας που θα προχωρούσε τολμηρά στην Επαναδιαπραγμάτευση. Ο πρωθυπουργός, τελικά, δεν μπόρεσε να τολμήσει κυβέρνηση Εθνικής σωτηρίας και προχώρησε σε κυβέρνηση κομματικής σωτηρίας!

Και κατάφερε με πολύ κόπο να σχηματίσει κυβέρνηση, αφού οι πρώτες του επιλογές αρνήθηκαν κατηγορηματικά.

Έκανε κυβέρνηση συγκόλλησης του ΠΑΣΟΚ εν όψει κατάρρευσής του, όχι ενότητας του λαού και των πολιτικών δυνάμεων εν όψει Επαναδιαπραγμάτευσης.

Θα τα καταφέρει, τώρα, να κάνει Επαναδιαπραγμάτευση;

Του το ευχόμαστε, αλλά δεν το βλέπουμε.

Δεν ξέρει τι επιδιώκει, δεν πιστεύει αυτά που κάνει, παραπαίει και φαίνεται!

Για παράδειγμα, πως θα προχωρήσετε στις αποκρατικοποιήσεις όταν διατηρείτε τα προνόμια των συντεχνιών κάποιων ΔΕΚΟ, που δικοί σας είναι, το ΠΑΣΟΚ τους στήριζε μέχρι τώρα και σήμερα μας απειλούν ότι θα κατεβάσουν τους διακόπτες του ηλεκτρικού και θα βυθίσουν τη χώρα στο σκοτάδι! Τι θα κάνετε με όλους αυτούς;

Και για να γίνουμε λίγο πιο συγκεκριμένοι, επαναλαμβάνω κάποια ερωτήματα που διατύπωσα προχθές: Σε ποιες κινήσεις θα προχωρήσει η νέα κυβέρνηση, προκειμένου για παράδειγμα:

-- Να αξιοποιήσει τις δυνατότητες που παρέχει η Ευρωπαϊκή τράπεζα Επενδύσεων ή η Παγκόσμια Τράπεζα και που επίμονα ζητώ εδώ και καιρό.

-- Να βάλει πάλι μπροστά τα έργα συμβάσεων παραχώρησης – ανάμεσα στα οποία και οι πέντε μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι, που έχουν ουσιαστικά σταματήσει.

-- Να επισπεύσει την απορρόφηση των πόρων του ΕΣΠΑ.

-- Να προχωρήσει, επιτέλους, στον αναγκαίο συμψηφισμό για χρέη από και προς το Δημόσιο.

-- Να συνεχιστεί η παροχή εγγυήσεων προς το ελληνικό τραπεζικό σύστημα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για τουλάχιστον έναν ακόμα χρόνο, έτσι ώστε οι πιστώσεις αυτές να φτάσουν στην πραγματική οικονομία.

Γιατί όπως και να το κάνουμε, απαιτείται άμεσα ένας μηχανισμός Ανάκαμψης-Ανάπτυξης, που θα καλύψει για την Ελλάδα το κενό από τα ευρω-ομόλογα έργων που αργούν και τα ευρω-ομόλογα που, δυστυχώς, δεν προχωρούν. Και δίνουν σήμερα μάχη πολλοί μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση για τα ευρω-ομόλογα κ. Παπανδρέου. Κινηθείτε δυναμικά και εσείς προς αυτή την κατεύθυνση.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, και το ελάχιστο να επιτύχει σε μια προσπάθεια Επαναδιαπραγμάτευσης η κυβέρνηση, αυτό θα αποτελεί δικαίωση της Νέας Δημοκρατίας.

Γιατί αν είχαμε εμείς δώσει «συναίνεση» στο Μεσοπρόθεσμο, όπως μας ζητούσαν, κι αν δεν είχαμε θέσει επιτακτικά το αίτημα της Επαναδιαπραγμάτευσης, σήμερα η κυβέρνηση δεν θα ψέλλιζε καν τη λέξη επαναδιαπραγμάτευση, ή «συν- διαπραγμάτευση» όπως την ονομάζει.

Σύρεται, λοιπόν, η Κυβέρνηση στην Επαναδιαπραγμάτευση. Κι όποιος πάει σε διαπραγματεύσεις με το ζόρι, δεν κερδίζει πολλά. Και δεν μπορεί να αξιοποιήσει ούτε τα ελάχιστα που κέρδισε...

Η πραγματική λύση πλέον είναι η προσφυγή στο λαό.

Ο λαός πλέον ξέρει. Το κλίμα στην Ευρώπη αλλάζει.

Όλος ο υπόλοιπος κόσμος καταλαβαίνει ότι η πολιτική που ασκήθηκε ως τώρα στην Ελλάδα έκανε κακό, όχι καλό. Και η συνέχισή της θα κάνει μεγαλύτερο κακό. Ο Βρετανικός «Γκάρντιαν» το ονομάζει «δημοσιονομικό μαζοχισμό»! Ο Εconomist λέει ότι περισσότερη λιτότητα χωρίς ανάκαμψη θα φέρει χειρότερα αποτελέσματα. Ο ίδιος ο κ. Τόμσεν της Τρόικας το είπε πρόσφατα δημόσια: η ελληνική οικονομία δεν αντέχει άλλους φόρους.

Διαβάστε τις στήλες του έγκυρου διεθνούς τύπου. Θα διαπιστώσετε ότι την ουσία της κριτικής μας για το αδιέξοδο που οδήγησε η οικονομική πολιτική, την υιοθετούν πλέον οι πάντες. Την κατανοούν οι ξένοι. Την ξέρουν καλά οι Έλληνες.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Καλούμαστε σήμερα να δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση, που φτιάχτηκε με συγκόλληση ανάμεσα σε στελέχη που λίγες ώρες πριν αλληλοκατηγορούνταν, για να διασώσει όσα προλάβει από το καταρρέον ΠΑΣΟΚ, όχι για να κάνει την υπέρβαση για όλη τη χώρα.

Καλούμαστε σήμερα να δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση που εξακολουθεί να ταλαιπωρεί ακόμα τους αναπτυξιακούς μας «πρωταθλητές»: τη Ναυτιλία και τον Τουρισμό. Τη Ναυτιλία, καταργώντας για μιαν ακόμη φορά το Υπουργείο της, δεν τη θίγετε απλά πλέον, κε Παπανδρέου. Τη διώχνετε ενσυνείδητα! Και τον Τουρισμό τον υποβαθμίζετε ακόμα περισσότερο, αρνούμενοι να διορθώσετε το λάθος σας!

Καλούμαστε να δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης σε ένα σχήμα, στη Κυβερνητική Επιτροπή του οποίου δεν συμμετέχουν ούτε ο υπουργός Εξωτερικών, ούτε ο υπουργός Άμυνας. Πρωτοφανές στα παγκόσμια χρονικά! Και αφοπλιστική ομολογία, ότι ο ανασχηματισμός ήταν λύση έσχατης ανάγκης, όχι έκτακτης ανάγκης. Λύση απελπισίας. Όχι λύση Ελπίδας.

Έτσι θα πάρετε τις μεγάλες αποφάσεις, για την ΑΟΖ, για την ασφάλεια των πολιτών, για το μεταναστευτικό;

Πώς ακριβώς θα σταθεροποιήσετε την Οικονομία όταν η κοινωνία αποσταθεροποιείται συνεχώς από μεταναστευτικά κύματα που προσελκύει ο νόμος που ψηφίσατε πέρσι για την Ιθαγένεια; Τι άλλο θέλετε να γίνει ακόμα στη Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή για να καταλάβετε ότι αυτός ο νόμος πρέπει να αλλάξει αμέσως; Γιατί και αυτές οι εξελίξεις έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος για την Επανεκκίνηση της Οικονομίας!

Μόνο που αυτός ο νόμος περί Ιθαγένειας, δεν είναι από εκείνα που πρέπει να τα επαναδιαπραγματευτείτε με την Τρόικα, αλλά με τον εαυτό σας! Είμαι βέβαιος ότι πολλοί από σας το έχετε μετανιώσει που ψηφίσατε πέρσι τέτοιο νόμο. Αλλά δεν τολμάτε να τον πάρετε πίσω...

Μη σας νοιάζει, κι αν δεν το κάνετε εσείς, το λέω και το ξαναλέω, σύντομα θα το κάνουμε εμείς!

Πέρσι καταφέρατε ένα πρόβλημα ελλείμματος κοινό για όλη την Ευρώπη, να το μετατρέψετε σε κρίση δανεισμού.

Πριν λίγες μέρες πετύχατε κι άλλο κατόρθωμα: Μετατρέψατε την οικονομική κρίση σε συνολική κρίση του πολιτικού μας συστήματος.

Από τους ίδιους τους δικούς σας χωρίσθηκαν οι άνθρωποί σας σε «κηπουρούς» σας και σε εσωκομματικούς αντιπάλους σας, που τη μια στιγμή καταγγέλλονται ως επίδοξοι «αποστάτες» και την επόμενη αναδεικνύονται σε επίδοξους «σωτήρες».

Πώς είναι δυνατό απ’ όλες αυτές τις συνιστώσες της διάλυσης να βγει μια συνισταμένη στοιχειώδους κυβερνητικής συνοχής για το καλό του τόπου;

Δεν δίνουμε εμπιστοσύνη σε τέτοια κυβέρνηση! Εκείνη νομίζει ότι κερδίζει λίγο χρόνο. Εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε να μη χάσει η Ελλάδα άλλο χρόνο.

Θα επιμείνουμε στην Επαναδιαπραγμάτευση.

Θα επιμείνουμε στην Επανεκκίνηση.

Θα επιμείνουμε στο ότι ο μόνος δρόμος για να βγούμε από την αβεβαιότητα είναι η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Σε εκλογές!

Στο μεταξύ, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να κερδηθεί ο,τιδήποτε για τον τόπο, έστω και το παραμικρό.

Δεν πρόκειται εμείς να αποσταθεροποιήσουμε τη χώρα. Αρκετά την αποσταθεροποιεί η ίδια η κυβέρνηση. Δεν θέλουμε αύριο να κυβερνήσουμε πάνω σε ερείπια. Δεν είμαστε εμείς ίδιοι με το ΠΑΣΟΚ!

Αλλά η μόνη λύση είναι πια οι εκλογές.

Αυτό πολύ σύντομα θα το καταλάβει και η ίδια η Κυβέρνηση.

Γιατί ανεξάρτητα από την έκβαση της τωρινής ψηφοφορίας, την εμπιστοσύνη του λαού την έχει χάσει. Οριστικά πια.

Αυτό δεν αντιστρέφεται. Αυτό δεν αλλάζει...

Το ποτάμι ξεκίνησε!

Κι όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν, τόσο το καλύτερο για την Ελλάδα – για να γλιτώσει από τους «μαθητευόμενους μάγους» του «λεφτά υπάρχουν», από την αναίδεια του «μαζί τα φάγαμε», και από τους εκβιαστικούς μονόδρομους στα αδιέξοδα.

Τόσο το καλύτερο για την Ελλάδα που θέλει να ελπίσει, δικαιούται να ελπίσει, μπορεί καλύτερα, αξίζει καλύτερα και σήμερα βουλιάζει σε τέλμα.

Αυτό πρέπει να τελειώνει το ταχύτερο.

Κι ο μόνος που μπορεί να το «τελειώσει» είναι ο ίδιος ο Ελληνικός λαός.

Εμείς, η Νέα Δημοκρατία, είμαστε εδώ και ενωμένοι και αποφασισμένοι να βάλουμε τέλος στα ψευτοδιλήμματα, να δώσουμε ελπίδα και προοπτική σε αυτόν τον τόπο!

ΚΥΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ
ΛΑ.Ο.Σ. ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΠΑΡΟΧΗ
ΨΗΦΟΥ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
19/06/2011

Γ.ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος ΛΑ.Ο.Σ.):
ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΑΜΑΡΑ ΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ
ΥΠΟΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΞΕΝΟΥ ΤΥΠΟΥ
κ. Πρωθυπουργέ, οφείλω να ομολογήσω ότι σας είχα
υποτιμήσει! Εδώ δε μπορείτε να ελέγξετε τους αδερφούς
Κουρή, τις εγχώριες εφημερίδες των 2.000 φύλλων και
μπορείτε να ελέγξετε τον Τύπο της ΕΕ; Μα, είναι σοβαρά
πράγματα αυτά που ακούγονται; Μπόρεσε δηλαδή ο
Πεταλωτής με ένα τηλέφωνο να πει στους
μεγαλοδημοσιογράφους, τους αντίστοιχους Χατζηνικολάου,
Τρέμη κλπ της Ευρώπης να γράψουν κάτι εναντίον του
Σαμαρά! Ελπίζω να μην ακούει η Ευρώπη τη σημερινή
συζήτηση, διότι με αυτά που ακούγονται φοβάμαι ότι θα
δυσκολευτεί να μας δώσει την επόμενη δόση!

ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΣΧΗΜΑ
κ. Πρωθυπουργέ, πράγματι αυτό είναι ένα πιο «σφιχτό»
κυβερνητικό σχήμα. Αναρωτιέμαι όμως γιατί δεν πήγατε
εξαρχής σε ένα τέτοιο και 2 χρόνια ταλαιπωρήσατε την
Ελλάδα και τον εαυτό σας με τους λεγόμενους -ακόμα και
από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ- "κηπουρούς";

ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ ΚΑΙ
ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Ο Πρωθυπουργός πιστεύω θα με αποδεσμεύσει να πω
κάποια πράγματα που ειπώθηκαν στη μεταξύ μας
τηλεφωνική επικοινωνία.
Όταν ο Πρωθυπουργός με κάλεσε προτελευταίο, σε έναν
ενικό που ο ίδιος έχει επιτρέψει, του είπα το εξής:
- Γιώργο, δεν τραβάει το πράγμα! Να πείσουμε το Σαμαρά να
πάμε σε ένα εθνικό σχήμα.
Μου απάντησε πως, λαμβάνοντας υπόψη και το τελευταίο
Συμβούλιο Αρχηγών, το βλέπει πολύ δύσκολο.
Του είπα λοιπόν, τότε, ότι αφού δεν "ξεκολλάει" ο Σαμαράς,
να παραιτηθείς, όπως έκανε ο Τσαλδάρης ή όπως έκανε ο
παππούς σου το ΄44.
Μου απάντησε ότι και αυτό ακόμα το συζητούσε.
Στη συνέχεια μαθαίνω από διαρροές -και να διευκρινίσω ότι
από εμένα, για τη σοβαρότητα του ζητήματος, ουδεμία
διαρροή έγινε- ότι προτάθηκε κάτι τέτοιο -από το Σαμαρά ή
από τον Πρωθυπουργό, ποσώς με ενδιαφέρει.
Το σίγουρο είναι ότι 15:30 ο πρωθυπουργός ήταν έτοιμος να
παραιτηθεί και να προχωρήσει σε μία εθνική κυβέρνηση με
πρωθυπουργό κοινής αποδοχής. Αυτό δεν αμφισβητήθηκε
από κανέναν!
Τι θα έκανα εγώ εάν ήμουν στη θέση του Σαμαρά; Εάν ήθελε
ο Σαμαράς πραγματικά να συμμετέχει σε ένα τέτοιο σχήμα,
ας τον ρωτούσε εάν είναι σίγουρος γι΄ αυτό που λέει και ας
του έλεγε έρχομαι από κοντά να λήξει η υπόθεση, ουδέν
άλλο. Σε 2΄! Ή πιάνεις την ευκαιρία ή δεν την πιάνεις! Όταν
αφήνεις 6 ώρες να περάσουν, γίνονται διαρροές και είναι
φυσιολογικό να επιδρούν κι άλλες δυνάμεις.
Κάποιοι δεν ήθελαν όλο το εύρος μιας οικουμενικής
κυβέρνησης και ήθελαν για δικούς τους λόγους να
παραμείνει ο δικομματισμός.
Όταν έρχεται ο Πρωθυπουργός και για λόγους που έχει
επεξεργαστεί λέει «Παραιτούμαι!», γιατί δεν πιάσατε την
ευκαιρία; Γιατί δεν υπήρξαν τα απαραίτητα αντανακλαστικά;

ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ "ΒΑΘΕΩΣ ΠΑΣΟΚ"
Έτσι, τώρα, αντί για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας έχουμε μία
κυβέρνηση "βαθέως ΠΑΣΟΚ"!
Αυτή είναι μία πονηρή σκέψη για τον Πρωθυπουργό. Από τη
διάλυση της προηγούμενης εβδομάδας, στο τέλος "έδεσε"
την Κοινοβουλευτική του Ομάδα και την έκανε "γρανίτη"!
Καλό γι΄ αυτόν, κακό και ατελέσφορο για την Ελλάδα, όμως...
Καταλήξαμε εκεί, όχι από λάθος επιλογές, αλλά από
εμμονές, φοβικά σύνδρομα και αγκυλώσεις που δε μας
επιτρέπουν να ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον.
Όταν όλος ο Τύπος και σήμερα η Καθημερινή της Κύπρου
που διάβαζα στο αεροπλάνο έλεγε ότι ο Σαμαράς είναι
«επικίνδυνος άνθρωπος», να δούμε λίγο την
πραγματικότητα.

ΓΙΑ "ΕΞΑΠΤΕΡΥΓΑ"
’κουσα πάλι για εξαπτέρυγα σήμερα. Προτιμώ να είμαι
εξαπτέρυγο της ανάγκης παρά χερουβείμ της ανοησίας!!

ΓΙΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Η Ελλάδα βούλιαξε από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ δεν είναι ώρα
τώρα επιμερισμού ευθυνών στον Κωνσταντίνο Καραμανλή,
τον Παπανδρέου, το Μητσοτάκη, το Σημίτη, τον Καραμανλή
μετά.
Όλοι αυτοί είναι που πήραν στη Μεταπολίτευση μία χώρα με
το ισχυρότερο νόμισμα τότε και την κατάντησαν εδώ που
είναι σήμερα.
Πέρυσι στο Μνημόνιο ρωτούσα συνέχεια εάν υπήρχε
εναλλακτική λύση. Δεν υπήρχε! Έπρεπε να αφήσουμε την
Ελλάδα να πτωχεύσει; Η αναιμική κυβέρνηση όμως του κ.
Παπανδρέου δεν μπόρεσε, απέτυχε να δώσει μία ώθηση,
ένα φως στο τούνελ με τα λεφτά -τα μισά ας πούμε- που μας
δόθηκαν.
Ποιο είναι το διακύβευμα σήμερα; Να πούμε στην τρόικα να
φύγει; Ε, τότε, κάντε πρόταση μομφής, όχι στην κυβέρνηση,
αλλά στην τρόικα. Να φύγει αλλά να πάρει μαζί και τα λεφτά
της! Μπορούμε όμως μετά; Όχι! Ούτε με τα 110 δις δεν τα
βγάζουμε πέρα! Μας λείπουν κι άλλα. Εγώ δεν ψηφίζω το
Μεσοπρόθεσμο, αν και δε διαφωνώ σε όλους τους άξονες,
διότι η κυβέρνηση αυτή δεν μπορεί να το διαχειριστεί, όπως
δεν μπόρεσε και το πρώτο.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ
ΕΥΡΩΠΗΣ
Υπάρχει άλλη πρόταση; Το Ζάππειο ΙΙ, πώς το υπεδέχθη η
Ευρώπη; Τι είπαν ο Φιγιόν, ο Μπαρόζο; Και σας είπα (κ.
Σαμαρά) εάν το πάτε στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και το
εγκρίνουν εκεί, να σας περιμένουμε με τα κεριά στο
αεροδρόμιο! Όμως η Ευρώπη είπε «τι είναι αυτά που λες;
Πήγαινε να ενισχύσετε λίγο την κατάσταση». Αυτό είπε η
Ευρώπη! Ποια Ευρώπη; Η οικεία! Το Λαϊκό Κόμμα, ο
Μπαρόζο, ο Ρομπάι, ο Φιγιόν, η Δεξιά που κυβερνάει.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ
Και ακούω κάποια πράγματα εκπληκτικά!
"Επαναδιαπραγμάτευση". Τόσο ανόητος είναι ο
Πρωθυπουργός που να μην το θέλει; Αυτός δεν θέλει μία
επαναδιαπραγμάτευση να βάλει την "πλατεία" μέσα; Δεν το
θέλει; Όλοι το θέλουμε. Μπορούμε να την κάνουμε, εφόσον
είμαστε "ζήτουλες"; Μπορούμε; Να πάμε!
Και καλύτερα να πηγαίναμε πέντε κόμματα επάνω, παρά
σήμερα ο Βενιζέλος μόνος του στο Γιούνκερ, που του
εύχομαι καλή επιτυχία. Μακάρι να πηγαίναμε, θα μας
άκουγαν διαφορετικά, αλλά τορπιλίστηκε από
μικροκομματικούς σχεδιασμούς, ποιος θα πάρει μισό τοις
εκατό παραπάνω, και θυσιάσαμε την Ελλάδα. Είναι σοβαρά
πράγματα;
Έρχομαι και στους δύο σας: παίξατε την Ελλάδα «κορώνα-
γράμματα» με μία «τηλεκάρτα»; Τρία τηλεφωνήματα το
μέλλον της Ελλάδος; Γι΄ αυτό είπα, όταν υπήρξε η πρώτη
νύξη, έπρεπε να γίνει άμεση επαφή! Αυτό σημαίνει
υπευθυνότητα και αυτό θα έκαναν άλλοι σε άλλες εποχές,
που η Ιστορία τους έχει γράψει με καθαρά γράμματα.
’κουσα σήμερα, για άλλη μία φορά, να γίνεται μία υπόμνηση
στο όνομα του μεγάλου Κωνσταντίνου Καραμανλή. Καλώς
γίνεται και είναι η ιστορία τριών κομμάτων της παράταξης.
Αλλά έναν έχει πετάξει έξω από το Προεδρικό Μέγαρο, ο
Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έναν! Δεν έχει πετάξει άλλον,
στα δέκα χρόνια που ήταν Πρόεδρος κι αυτό δεν πρέπει να
το ξεχνάμε, αλλά να καταγράφεται στις μνήμες.

ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΘΡΟΜΑΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
’κουσα επίσης για τους λαθρομετανάστες: η μεγάλη πληγή.
Όταν τα έλεγα εγώ αυτά, δέκα χρόνια, ήμουν ακραίος,
φασίστας και ρατσιστής. Σήμερα το ψελλίζουν όλοι, άλλοι πιο
δυνατά, άλλοι πιο χαμηλά. Αλλά πρέπει να θυμίσουμε στον
ελληνικό λαό, ποιός πρώτος άνοιξε τα σύνορα και μπήκαν
λαθρομετανάστες; Ποιος τους "φώτισε" το δρόμο για να
έρχεται ο ένας μετά τον άλλον και σήμερα να έχουμε δύο
εκατομμύρια λαθρομετανάστες και να μην τους αντέχει η
Ελλάδα, να μην τους αντέχει η οικονομία;

ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΑΠΟ
ΚΑΠΟΙΟΥΣ
Κάποια στιγμή πρέπει να λεχτούν αλήθειες. Και μην
κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας με διαρροές
επιλεκτικές, με γραφίδες οι οποίες οικονομικώς ελέγχονται,
για να καθυβρίζουν και να προσβάλλουν τον πολιτικό
αντίπαλο όποιος και αν είναι αυτός. Πρέπει να έχουμε το
θάρρος του διαλόγου και λείπει από κάποιους το θάρρος του
διαλόγου. Μπορεί να είναι απότοκος λαθών του
παρελθόντος, αλλά σήμερα υφίσταται ως μία
πραγματικότητα. Μπορεί να πιστέψει κανείς μέσα στην
αίθουσα, ιδιαιτέρως δε πολλοί συνάδελφοι της Ν.Δ., με τους
οποίους, με τους περισσότερους, έχουμε πολεμήσει χρόνια
και κάποιοι από σας είχαν έρθει και στην φυλακή όταν με είχε
βάλει το ΠΑΣΟΚ του Κουτσόγιωργα και με βλέπατε πίσω
από τα κάγκελα. Πιστεύετε λοιπόν τη μέρα της κρίσεως όταν
παρέδιδε η δεν παρέδιδε ο Πρωθυπουργός, ότι εγώ δεν είχα
τρόπο να επικοινωνήσω με τον κ. Σαμαρά, για τον οποίο
έδωσα μάχη από την πρώτη μέρα που έφυγε για να
ξαναγυρίσει στην Ν.Δ. όσο ήμουν εγώ εκεί; Μπορώ να σας
πω και στην πλάτη τον πήρα, και το ξέρετε εσείς κάποιοι, για
να έρθει ξανά στην Ν.Δ. και δεν είχα δυνατότητα την στιγμή
της κρίσης να του πω: «κοίταξε ο Γιώργος ο Παπανδρέου
φαίνεται ότι το έχει σκεφτεί διαφορετικά. Πάμε πάνω να το
κάνουμε». Δεν μπορώ να μιλήσω! Και μπορώ ευχερώς να
μιλήσω με τον οποιοδήποτε άλλο. Μπράβο σας που το έχετε
καταφέρει! Μπράβο σας γιατί η δική σας πολιτική δίνει μια
νέα ευκαιρία στο βαθύ ΠΑΣΟΚ.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ
Κύριε πρωθυπουργέ, κλείνοντας, είπα και προχτές και το
λέω και σήμερα, εάν βαθμολογούσα τις προθέσεις σας, θα
σας έβαζα άριστα, αλλά βαθμολογείται το αποτέλεσμα και
εκεί παίρνετε κάτω από την βάση. Ως εκ τούτου, δεν θα
προαχθείτε στην επόμενη διετία. Κοπήκατε, γιατί δεν δώσατε
αυτά που περίμενε ο Ελληνικός λαός, δεν μπορέσατε να
εξασφαλίσετε στο 44% το οποίο σας ψήφισε -μια από τις
μεγαλύτερες πλειοψηφίες- την ελπίδα και το όραμα και τους
βγάλατε έξω στο δρόμο. Και βεβαίως, εφόσον κ
Πρωθυπουργέ, δεν μπορείτε να εξασφαλίσετε την ψήφο
εμπιστοσύνης των 160 βουλευτών που εκλέξατε, και το 5%
ήδη είναι εναντίων σας, τότε ματαιοπονείτε με το να ζητάτε
ψήφο εμπιστοσύνης από τους υπολοίπους. Κοιτάξτε πρώτα
να σας ψηφίσουν όσοι εκλέχθησαν μαζί σας! Πιστεύω, όμως,
ότι ανοίγει μια νέα περίοδος για την Ελλάδα, περίοδος
μεγάλων αγώνων και καλωσορίζω την με καθυστέρηση
απόφαση του αρχηγού της ΝΔ να ζητήσει και αυτός εκλογές,
όπως εξάλλου και τα υπόλοιπα κόμματα. Εκλογές που θα
βγάλουν αυτό το οικουμενικό σχήμα, που είναι το μόνο που
μπορεί να σώσει την Ελλάδα -γιατί ψευδαισθήσεις ότι από τις
εκλογές μπορεί να προκύψει αυτοδύναμο κόμμα, δεν μπορεί
να υπάρχουν. Και το λέω και το επαναλαμβάνω, όπως δεν
πήγα μόνος μου με το ΠΑΣΟΚ, να γίνει κυβέρνηση και έλεγα
"Όλοι μαζί", το λέω και προς κάθε κατεύθυνση: με κανέναν
μόνο της επόμενης ημέρας των εκλογών, που θα έχει ανάγκη
τις ψήφους μας, δεν θα κάνω κυβέρνηση! Επιμένω, ότι η
Ελλάδα θα σωθεί με οικουμενικό σχήμα, όχι με γκρίνιες, όχι
με καταγγελίες, όχι με όλα αυτά που έχουμε συνηθίσει την
Ευρώπη. Μιαν Ευρώπη που λέει: «Σας δίνω λεφτά να
σωθείτε, κι εσείς αρνείστε να τα πάρετε».
Επιτέλους, ας σοβαρευτούμε γιατί η Ελλάδα δεν έχει άλλα
όρια, δεν έχει άλλη υπομονή. Μας παρακολουθεί και μας
κατατάσσει και ο Ελληνικός Τύπος και ο διεθνής Τύπος και η
πλατεία. Η Ελλάδα πρέπει να ζήσει και θα ζήσει με τους
σώφρονες και με τους νουνεχείς!

ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ
Γ.ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος ΛΑ.Ο.Σ.):
ΓΙΑ ΤΗ "ΛΟΓΙΚΗ ΠΟΛ.ΑΝ."
Έχω πάρει πολλούς τίτλους, απλόχερα. Από την Κρήτη ο κ.
Σαμαράς ζήτησε από τον Πρωθυπουργό να με κάνει
υπουργό. Εδώ μέσα στη Βουλή, κοινοβουλευτικό
εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ. ’ρα, πρέπει να τρέμει ο κ.
Πρωτόπαπας... Αυτή είναι η σοβαρότητα του αντρός
μπροστά στα θέματα που έχουμε! Εν πάση περιπτώσει, τα
πράγματα είναι εξαιρετικά σοβαρά για να εξαντλούνται σε
αστεία, επαναλαμβανόμενα κλισέ. Και πρέπει να δούμε, τι
μπορούμε να κάνουμε για την Ελλάδα. Εάν έχει όρεξη ο κ.
Σαμαράς, όχι η ΝΔ, να δουλέψει για την Ελλάδα. Αυτή η ΝΔ,
την οποία ξέρω αρκετά καλά, καλύτερα από αρκετούς, 30
χρόνια την υπηρέτησα. Κι όταν εγώ ήμουν εκεί και έδινα
μάχες, κάποιοι εξύβριζαν χυδαία, πρόστυχα την ΝΔ από
αυτό εδώ το βήμα! Παραπέμπω στα πρακτικά ΄93-΄96. Η
ιστορία διαρκώς επαναλαμβάνεται, «λογική ΠΟΛ.ΑΝ.»
σήμερα, σε μια εποχή που δεν υπάρχει περιθώριο για τέτοια
πράγματα. Σε μια εποχή που πρέπει να είμαστε όλοι
σοβαροί. Αλλά κ. Παπανδρέου, συγνώμη, σας παρέσυρα.
Σας παρέσυρα γιατί μου διέφυγε μία αραβική παροιμία. ’παξ
προδότης, πάντα προδότης! Σήμερα όμως η Ελλάδα είναι σε
κίνδυνο.

ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Ο Υπουργός Οικονομικών και Αντιπρόεδρος της
κυβέρνησης, χωρίς να έχει πάρει ακόμα ψήφο πάει να δώσει
μια μάχη. Τι θέλουμε από αυτή τη μάχη; Να αποτύχει; Να
σπάσει τη μούρη του; Να γυρίσει άπρακτος; Να του κλείσουν
την πόρτα όπως έκανε ο Φιγιόν σε κάποιον άλλον πριν από
μερικές ημέρες; Ή να πετύχει; Και αν πετύχει, θα καρπωθεί
το ΠΑΣΟΚ πόντους; Δεν θα καρπωθεί πρωτίστως η Ελλάδα;
Έχουμε τρελαθεί επιτέλους; Δηλαδή μπορεί να
ισχυριζόσαστε ότι ο τρόπος χειρισμού των πραγμάτων
σήμερα είναι η «πατητή»; Όταν κάνετε πατητή στη θάλασσα,
και το δικό σας σώμα κατατείνει προς τον βυθό.
Δεν ξέρω που το βρήκε ο κ. Σαμαράς ότι εγώ λέει σήμερα
έδωσα ψήφο εμπιστοσύνης. Δε μπορώ να το καταλάβω. Ή
τα ελληνικά μου δεν είναι καλά, ή τα ελληνικά του δεν είναι
καλά. Εν πάση περιπτώσει, επαναλαμβάνω, δεν είναι η
καλύτερη δυνατή κυβέρνηση. Ξεκάθαρα. Εγώ
επαναλαμβάνω χίλιες φορές ότι μόνο ένα οικουμενικό σχήμα
θα μπορούσε να προχωρήσει. Όμως, κάνει μία έκκληση ο
Πρωθυπουργός μετά απ΄ όλα αυτά της προηγούμενης
εβδομάδας και λέει ακόμα «ανοιχτή αγκαλιά». Εμείς όλοι να
τον μουντζώσουμε δηλαδή, που επιμένει ανοιχτή αγκαλιά;
Έχουμε τρελαθεί τελείως;

ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ.
Υπάρχει κάποιος σήμερα που δε θέλει να πάρουμε την 5η
δόση; Εάν υπάρχει κάποιος να βγει και να το πει ξεκάθαρα.
Και να θυμίσω και σε όλους τους βουλευτές της ΝΔ, διότι
φαίνεται ότι κάποιοι το έχουν ξεχάσει, ότι είμαι ο μόνος που
ως βουλευτής της ΝΔ είχα πάει φυλακή με τον
Κουτσόγιωργα τότε με την TV-Press. Δεν αγάπησα εγώ
ξαφνικά το ΠΑΣΟΚ. Αγαπάω όμως την πατρίδα! Και να
θυμίσω και σε κάποιους φυγάδες, ότι τα ίδια έλεγα και στον
Καραμανλή, που με είχε διώξει από τη ΝΔ χωρίς την
απόφαση του Συμβουλίου. Του έλεγα «άλλαξε πολιτική και
σου δίνω τους 10 βουλευτές που έχω για να σώσουμε την
Ελλάδα». Και ήταν τότε που με έλεγε ακραίο. Τότε ήμουν
ακραίος, τώρα έγινα δημοκράτης και μάλιστα τόσο
δημοκράτης που έγινα και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος
του ΠΑΣΟΚ!

ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ. ΓΙΑ ΝΑ
ΔΙΑΣΩΘΕΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Πρέπει να ληφθούν γενναίες αποφάσεις και να
προχωρήσουμε σε πολύ δύσκολα πράγματα που
απαγορεύονται ακόμα και από τους θεσμούς της ΕΕ. Να
πούμε στην Ευρώπη ότι βάζουμε δασμούς 20% στα
εισαγόμενα προϊόντα για να σας πληρώσουμε. Έτσι έσωσε ο
Ομπάμα τη Χαλυβουργία του.
Να πιέσουμε, βλέπουμε ότι αποδίδει η πίεση. Να πάμε στη
Μέρκελ και να πούμε για τα κεφάλαια που φεύγουν από την
Ελλάδα για τη Γερμανία κάθε εβδομάδα με το Lidl κτλ.
Πώς θα μειώσουμε το έλλειμμα έτσι; Είναι δυνατόν; Και εάν
μειώθηκε, αυτό οφείλεται αποκλειστικά στις θυσίες του
ελληνικού λαού.
Όταν έχουμε 12 δις διαρροή κεφαλαίων το χρόνο από τους
λαθρομετανάστες προς τις πατρίδες τους. 4 δις -όπως
παραδέχτηκε και ο αρμόδιος υπουργός στην Αίθουσα-
απώλεια ΦΠΑ από την "κουρελού".
Βάλτε φόρο διοξειδίου του άνθρακα. Έτσι θα εξισορροπήσετε
την ελληνική παραγωγή έναντι των εισαγόμενων εκτός ΕΕ
προϊόντων.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις να αγοράζουν μόνο ελληνικά προϊόντα.
Πώς θα κλείσει το έλλειμμα αλλιώς;
Επίσης, πρέπει να μάθετε να δημιουργείτε πλούτο. Δεν το
ξέρετε! Κάποιοι εδώ 26 χρονών έγιναν βουλευτές. Δεν
δούλευαν.
Είμαι γιος σανοπώλη, πουλούσα γάλα μέχρι τα 18 μου και
κατάφερα και δημιούργησα ένα πρότυπο κέντρο Τύπου και
ένα κόμμα που δε χρωστάει πουθενά, δεν έχει πάρει
προκαταβολή τις κρατικές επιδοτήσεις έως το 2017, αλλά
επέστρεψε και 1 εκατομμύριο ευρώ που του περίσσεψε!
Αυτό που έκανα στον εαυτό μου θέλω να το κάνω και στη
χώρα! Κάποιοι ήταν ανεπάγγελτοι ακόμα και στις κρίσιμες
ώρες για τα πολιτικά τους χρόνια.
Εν πάση περιπτώσει, εγώ τον αγαπώ τον κ. Σαμαρά,
ήμασταν μαζί από την εποχή του Αβέρωφ. Και θα του κάνω
ένα ωραίο δώρο, ένα μυθιστόρημα που έχει γράψει η
Πηνελόπη Δέλτα, η γιαγιά του: "Ο Τρελαντώνης".

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

Αθήνα, 19 Ιουνίου 2011

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μίλησε για εμπιστοσύνη και αξιοπιστία και μας ανέφερε τη συνταγή του προγράμματός του και την επαναδιαπραγμάτευση. Αυτό που δεν μας είπατε, κ. Σαμαρά, είναι ότι αυτό το δήθεν σωτήριο πρόγραμμα για την Ελλάδα, το περιφέρατε παντού, σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, στην τρόικα, όπου σας μίλησαν, σας άκουσαν και σας απέρριψαν.

Απέρριψαν το πρόγραμμά σας. Και δεν μπορώ να πω ότι δεν σας αγαπάνε, είστε παιδί τους, του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, όλων των Συντηρητικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όμως, απλά σας απέρριψαν. Γιατί αυτά που εσείς λέτε, όχι μόνο δεν είναι σωστά, αλλά θα φουσκώσουν τα ελλείμματα, θα δημιουργήσουν πληθωρισμό και θα μας φέρουν μπροστά στην εφιαλτική κατάσταση που ζήσαμε, του 2009, θα μας φέρουν ξανά μπροστά στη χρεοκοπία.

Τώρα, ακούστε τι λέει ο κ. Σαμαράς: για την απόρριψη, λέει, του προγράμματός τους, από όλους αυτούς τους επιφανείς, σοβαρούς πολιτικούς, για την απόρριψη και την αναξιοπιστία του προγράμματός τους, «δεν φταίει κανένας άλλος, παρά η προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ».

Δηλαδή, όταν ο Γιούνκερ, όταν ο Φιγιόν, όταν ο Μπαρόζο, όταν ο Ρομπάι, όταν η Μέρκελ, όταν ο Σαρκοζί, απορρίπτουν το πρόγραμμα, το κάνουν λόγω προπαγάνδας του ΠΑΣΟΚ! Μα είστε σοβαρός, κ. Σαμαρά; Είστε σοβαρός; Θέλετε να σας πιστέψει ο Ελληνικός λαός, με αυτά τα επιχειρήματα;

Δηλαδή, εμείς φταίμε για το δικό σας πρόγραμμα, που είναι αναξιόπιστο; Παραδεχτείτε το, κ. Σαμαρά. Το δικό σας πρόγραμμα είναι αναξιόπιστο και μην ψάχνετε άλλοθι για να κρυφτείτε. Παραδεχτείτε ότι το πρόγραμμά σας υπάρχει για να χαϊδεύει αυτιά, για ψηφοθηρικούς λόγους, όταν σήμερα έχουμε εθνική κρίση.

Αυτή είναι η αξιοπιστία και η εμπιστοσύνη; Αυτό θέλετε; Μας μιλήσατε για εμπιστοσύνη. Μεγάλα λόγια, εύκολα λόγια για το πρόγραμμά σας, το οποίο απέρριψαν με δημόσιες πια τοποθετήσεις, όπου κι αν πήγατε – και το γνωρίζω πολύ καλά.

Εγώ δεν κατέφυγα, κ. Σαμαρά, σε δημοσιογραφικές πληροφορίες. Θέλετε από δημοσιογράφους κοντά στον Πρωθυπουργό της Γαλλίας, να διέρρευσε ότι μπροστά στην άρνησή του να δεχτεί τις προτάσεις σας, απαντήσατε ότι του κλείσατε το μάτι; Ότι αυτά αποτελούν επιχειρήματα και πρόγραμμα για προεκλογικούς λόγους; Αυτή είναι η εθνική φανέλα, κ. Σαμαρά; Μάλλον γυρίσατε χωρίς φανέλα, ξεγυμνωμένος από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και στενοχωριέμαι για την Ελλάδα. Και για εσάς κ. Σαμαρά, και για την Ελλάδα. Διότι αυτό το οποίο λέγεται πια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι: «μα είστε σοβαροί στην Ελλάδα; Δεν καταλαβαίνετε πού βρισκόσαστε και ποια κρίση έχετε να αντιμετωπίσετε και όχι μόνον εσείς, αλλά όλη η Ευρώπη;».

Και ζητάτε εκλογές γι΄ αυτό το λόγο, κ. Σαμαρά; Για να παρουσιάσετε ρόδινα τα πράγματα, να δώσετε κούφιες υποσχέσεις και να σύρετε την Ελλάδα σε νέες περιπέτειες, όπως κάνατε τα προηγούμενα 5,5 χρόνια; Περιπέτειες, που ζούμε σήμερα δραματικά, λόγω των ελλειμμάτων και του χρέους που εσείς μας κληροδοτήσατε.

Να σας ρωτήσω, επειδή μιλάτε για εμπιστοσύνη και αξιοπιστία: τελικά, αποδέχεστε το σημείο αφετηρίας της πολιτικής μας; Αποδέχεστε ότι το σημείο αφετηρίας της πολιτικής μας, σε ό,τι αφορά τα δημοσιονομικά, είναι 15,4% έλλειμμα;

Διότι όλοι οι άλλοι το αποδέχονται. Όλοι στην Ευρώπη το αποδέχονται. Και η EUROSTAT αυτό λέει. Εξακολουθείτε να ισχυρίζεστε ότι ήταν 9,9% και ότι, με μαγικές φόρμουλες, θα μπορούσε να μειωθεί; Γιατί αυτά είναι ζητήματα αξιοπιστίας. Η αξιοπιστία δεν χτίζεται πάνω σε αναλήθειες και ψευδή στοιχεία.

Μας λέει η Νέα Δημοκρατία, μας λέτε κ. Σαμαρά, ότι δήθεν δεν είμαστε καλοί διαπραγματευτές για την πατρίδα μας. Ότι στην Πορτογαλία διαπραγματεύτηκαν καλύτερα από εμάς τους όρους χρηματοδότησης. Για να δούμε ποια είναι η αλήθεια. Από πού ξεκινήσαμε εμείς; Ποιο ήταν το βάρος που εμείς αναλάβαμε και από πού ξεκίνησε η Πορτογαλία;

Η Πορτογαλία μπήκε στο μνημόνιο με χρέος 90% του ΑΕΠ, εμείς μπήκαμε με χρέος 130% του ΑΕΠ. Η Πορτογαλία μπήκε με έλλειμμα 9% του ΑΕΠ, δηλαδή 10 δισεκατομμύρια ευρώ, εμείς με έλλειμμα 15,4% του ΑΕΠ, δηλαδή 36 δισεκατομμύρια ευρώ παραπάνω από ό,τι μπορούσαμε να ξοδεύουμε, παραπάνω από όσα είχαμε ως έσοδα στη χώρα μας. Η Πορτογαλία έπρεπε να μειώσει το έλλειμμά της, το πρώτο έτος, μόνο κατά 2,4 δις ευρώ, δηλαδή 1,4% του ΑΕΠ και εμείς, κατά 14 δισεκατομμύρια, δηλαδή 5,5% του ΑΕΠ.

Να μιλήσουμε για το Δημόσιο; Σε 12μηνη βάση, η Πορτογαλία έχει μέσο μισθό 1.600 ευρώ μεικτά, ενώ στην Ελλάδα είναι κατά 31% μεγαλύτερος, δηλαδή 2.100 ευρώ μεικτά. Να πούμε ότι ο Σόκρατες είχε ήδη κάνει μια μεγάλη ασφαλιστική μεταρρύθμιση, εδώ και πολλά χρόνια, αντίστοιχη με τη δική μας, αυτή που εμείς κάναμε πέρυσι, ώστε να μην χρειάζεται να κάνει κι άλλες αλλαγές και ιδιαίτερα στο ασφαλιστικό σύστημα, αυτή τη στιγμή;

Άρα, λοιπόν, ας τελειώνουμε με τις εντυπώσεις ότι κάποιοι άλλοι ξέρουν να διαπραγματεύονται και εμείς δεν διαπραγματευόμαστε. Ας σταματήσουμε τα εύκολα λόγια, ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές, χωρίς πυροτεχνήματα περί επαναδιαπραγμάτευσης, διότι αυτό το μνημόνιο, το διαπραγματευόμαστε κάθε μέρα, με σοβαρότητα, αξιοπιστία και επιχειρήματα, όχι λέγοντας ότι θα μειώσουμε τα ελλείμματα, μειώνοντας τους φόρους και αυξάνοντας τις κοινωνικές δαπάνες.

Με σοβαρότητα και αξιοπιστία διαπραγματευθήκαμε και πετύχαμε να μην καταργηθεί ο 13ος και ο 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα, παρότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Πείσαμε να μην ισχύσει η γενικευμένη μετάταξη όλων των προϊόντων στον υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ, όπως ήταν η αρχική πρόβλεψη του μνημονίου.

Πετύχαμε την επιμήκυνση και τη μείωση του επιτοκίου του δανείου των 110 δισεκατομμυρίων ευρώ – και ήταν βασική διαπραγμάτευση, βασική επαναδιαπραγμάτευση, αν θέλετε, στον όρο αυτό. Εμείς την κάναμε κ. Σαμαρά αυτή τη διαπραγμάτευση και εμείς την πετύχαμε. Και για την ακρίβεια, την πέτυχε ο Ελληνικός λαός, με τη συνέπεια και τις θυσίες του. Ναι, οι θυσίες αυτές πιάνουν τόπο.

Η Ιρλανδία δεν το πέτυχε αυτό και όταν ήμασταν στο Συμβούλιο Κορυφής και δεν υπήρξε τελικά συμφωνία με την Ιρλανδία για τους όρους του προγράμματος, είπαν «ωραία, εσείς δεν μπορείτε να έχετε αυτούς τους όρους, η Ελλάδα όμως γιατί να πληρώσει; Η Ελλάδα έχει κάνει αυτό που έπρεπε, με συνέπεια».

Και αυτή η αξιοπιστία, αγαπητοί συνάδελφοι, μας επιτρέπει να συνεχίζουμε να διαπραγματευόμαστε και να επαναδιαπραγματευόμαστε συνεχώς για καλύτερους όρους, όπου υπάρχει αυτή η δυνατότητα, βεβαίως. Δίνουμε τη μάχη στο στίβο, με αξιοπιστία και σοβαρότητα, δεν πετάμε κουβέντες του καφενείου. Αυτή είναι η πατριωτική και υπεύθυνη στάση μας.

Και σας πρότεινα να διαπραγματευθούμε από κοινού, με όλους τους Αρχηγούς των κομμάτων, για όποια θέματα θέλετε. Για το φορολογικό θέλετε; Από κοινού να πάμε να διαπραγματευθούμε, διότι πίστευα και πιστεύω ακόμα και σήμερα, μετά από την επίθεσή σας κ. Σαμαρά, σε αυτή την κοινή λειτουργία.

Διότι ναι, μας δίνει νέες δυνατότητες στη διαπραγμάτευση, μας δίνει μεγαλύτερη αξιοπιστία. Και είπα π.χ. αν πάμε όλοι μαζί, με ένα φορολογικό νομοσχέδιο πιο ελαφρύ, πιο απλό – έχουμε κι εμείς προτάσεις και περιμένουμε να τις συζητήσουμε – για να πείσουμε τους εταίρους μας, τότε να βγούμε όλα τα κόμματα και να πούμε «ναι, είναι ένα καλύτερο, ελαφρύτερο και δικαιότερο φορολογικό σύστημα».

Αλλά είναι πατριωτικό καθήκον, αυτό το σύστημα να το υπηρετήσουμε όλοι. Είναι πατριωτικό καθήκον να σταματήσουμε τη φοροδιαφυγή. Τότε θα είμαστε πειστικοί και γι’ αυτό η συναίνεση έχει σημασία – όχι γιατί δεν μπορούμε να κυβερνήσουμε κ. Σαμαρά, αλλά για να μπορέσουμε, αυτά τα οποία εμείς αποφασίζουμε, να τα κάνουμε συνείδηση στον Ελληνικό λαό.

Ας μη βάζουμε λοιπόν τρικλοποδιές στην ίδια μας τη χώρα. Και έχουμε πολλά άλλα ακόμη, επίσης θετικά, στη διαπραγμάτευση που κάνουμε καθημερινά. Από τις γενικευμένες συντάξεις που ήθελαν να κόψουν – που δεν έγινε – από τη μείωση των εργαζομένων στα βαρέα και ανθυγιεινά, από τη μαζική απόλυση των δημοσίων υπαλλήλων, μέχρι και το θέμα των εγγυήσεων ακόμα, όλα αυτά είναι θέματα που δεν είναι πλέον στο τραπέζι.

Και στη συνάντηση των Αρχηγών, εγώ ζήτησα από όλους, να είμαστε μαζί σε αυτή τη διαπραγμάτευση ή συνδιαπραγμάτευση, διότι ξέρω, βλέπω τα προγράμματα και σε πολλά υπάρχουν συγκλίσεις, σε άλλα ίσως όχι, αλλά ας δουλέψουμε πάνω σε αυτές τις συγκλίσεις.

Δεν θα μπω στη δημοσιογραφική ενασχόληση, ως προς το τι διαμείφθηκε μεταξύ μας τις προηγούμενες ημέρες. Και το λέω αυτό κ. Σαμαρά, διότι σας γνωρίζω, γνωριζόμαστε και είστε φίλος μου, προσωπικός, εδώ και χρόνια. Εγώ θεωρώ ότι ήταν μια στιγμή ιστορικής σημασίας. Δεν επετεύχθη αυτό το οποίο θα θέλαμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η αναζήτηση συνεργασίας και συναινέσεων δεν πρέπει να είναι διαρκής.

Όμως, πράγματι, δεν θα μείνω στον τρόπο με τον οποίο διαχειριστήκατε αυτή την πρόταση, θα πω δυο λόγια και γι’ αυτό, αλλά αυτό που αποδείχθηκε τελικά είναι ότι δεν είχατε τη διάθεση ουσιαστικής συνεργασίας. Θέλατε, όχι μόνο να παραδώσουμε την εντολή που μας έδωσε ο λαός πρόσφατα και, θα έλεγα, τη σχετικά νωπή εντολή, παρά τις μεγάλες δυσκολίες που έχουμε, αλλά και να κάνουμε μετάνοιες, να υιοθετήσουμε το πρόγραμμα, το οποίο απέρριψε ακόμα και το δικό σας κόμμα, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, και να διαπραγματευθούμε από την αρχή, όταν ξέρετε ότι είμαστε σε συνεχείς διαπραγματεύσεις, και μετά να πάμε σε εκλογές – αυτή ήταν η δημόσια τοποθέτηση του κόμματός σας, με διαρροές.

Σας είπα κ. Σαμαρά, να γράψουμε τα δύο μεγάλα κόμματα – γιατί όχι και άλλα – ιστορία. Σας είπα, ελάτε να αλλάξουμε σελίδα, να αφήσουμε τους τσακωμούς σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή, την ώρα που όλη η υφήλιος ασχολείται μαζί μας και με το πώς δεν θα χρεοκοπήσουμε. Να πάψουμε να δίνουμε σε όλο τον κόσμο την εικόνα μιας χώρας, που τσακώνεται και κατασπαράσσεται.

Γιατί εγώ, προσωπικά, και εμείς, βλέπουμε ως βάση συνεννόησης, όχι την πολιτική ήττα του άλλου, ούτε την ταπείνωση του αντιπάλου, αλλά την ειλικρινή προσπάθεια να δημιουργήσουμε κλίμα εμπιστοσύνης και σύγκλισης.

Μιας σύγκλισης, όμως, όχι στο μοίρασμα της εξουσίας, το οποίο – σας είπα – δεν είναι το πρόβλημά μου, αλλά σύγκλιση σε πολιτικές για το πού πηγαίνει η χώρα. Αυτή είναι η προϋπόθεση και είναι η προϋπόθεση μιας οποιασδήποτε πολιτικής συνεργασίας, είτε κυβερνητικής, είτε μεταξύ των κομμάτων του Κοινοβουλίου. Προφανώς, αυτό δεν έγινε εφικτό, αλλά θα ήταν για το καλό του τόπου.

Και πιστεύω ότι αυτή η προσέγγισή μου είναι και το νέο στοιχείο που φέρνουμε, για να κλείσουμε μια εποχή της μεταπολίτευσης. Διότι ειλικρινά, αγαπητοί συνάδελφοι, στη μεταπολίτευση, υπέβοσκε ακόμα μια εμφυλιο-πολεμική πόλωση. Μια πόλωση, που δεν επέτρεπε να στήσουμε εκείνες τις δομές και εκείνους τους θεσμούς, που οι ίδιοι θα σεβόμασταν. Που δεν θα άλλαζαν με κάθε κυβερνητική αλλαγή. Θεσμούς και αξίες, όπως της αξιοκρατίας – αυτονόητο. Όπως της διαφάνειας – αυτονόητο. Όπως της διαβούλευσης – αυτονόητο. Όπως της ευνομίας, αντί της ατιμωρησίας, το αυτονόητο που ζητάει ο πολίτης, είτε είναι στην πλατεία, είτε οπουδήποτε αλλού, προκειμένου να χτυπηθούν τα εξωθεσμικά κέντρα, που θέλουν να αιχμαλωτίζουν την πολιτική ζωή του τόπου.

Είχαμε αυτή την ευκαιρία, να δουλέψουμε μαζί πάνω σε αυτό. Αυτό είναι το πραγματικό στοίχημα της εθνικής συνεννόησης, πέραν της συγκυρίας, πέραν της κρίσης την οποία σήμερα αντιμετωπίζουμε, που βεβαίως είναι απόρροια όλων αυτών για τα οποία μίλησα προηγουμένως.

Την Τετάρτη, λοιπόν, ναι, αγαπητοί συνάδελφοι, έκανα μια υπέρβαση. Μια προσωπική υπέρβαση. Όχι για να φυγομαχήσω, όχι για να παραιτηθώ από οποιαδήποτε μάχη, αλλά για να πω σε όλους, «ελάτε να δώσουμε τη μάχη μαζί». Ελάτε επιτέλους να δώσουμε τη μάχη μαζί. Να δείξουμε ότι αλλάζει ο πολιτικός πολιτισμός. Όχι κύριοι, δεν φυγομαχώ, δεν θα φυγομαχήσω, όπως κάποιοι άλλοι έκαναν, θα δώσω και θα δώσουμε τη μάχη για την Ελλάδα.

Η ουσία της πρωτοβουλίας που πήρα την Τετάρτη, δεν είχε καμία σχέση με οφίτσια, με καρέκλες, με πλειοψηφίες, με συσχετισμούς ή με γκάλοπ. Είχε σχέση, αφενός με την ανάγκη, την ώρα που κρινόμαστε από φίλους στο εξωτερικό και από εταίρους, ή που μας χτυπούν οι διεθνείς αγορές, να δείξουμε ότι, με μια φωνή, εμείς λέμε «ναι, και θέλουμε, και μπορούμε να προχωρήσουμε ως Έλληνες».

Και αφετέρου, είχε σχέση με την ανάγκη να αλλάξουμε το πολιτικό πρότυπο στη χώρα μας, μέσα σε μια μεγάλη κρίση, οικονομική και κοινωνική, όπου απαιτεί ο πολίτης, η κοινωνία μας, τεράστιες αλλαγές που έχει εντοπίσει, που έχουμε εντοπίσει όλοι μας, αλλά δεν έχουμε τολμήσει ως πολιτικό σύστημα να αγγίξουμε και να αλλάξουμε.

Γι’ αυτό μιλώ, για να πάμε μαζί και να συνεργαστούμε πραγματικά, όχι προσχηματικά. Να φτιάξουμε πραγματικά εκείνες τις απαραίτητες ρυθμίσεις και να πάμε στον Ελληνικό λαό με δημοψήφισμα, για να θεσπιστεί ξανά η Δημοκρατία στον τόπο μας, με οξυγόνο, αυτό που ζητάνε πάρα πολλοί.

Σας το είπα στο Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών – και οι συνάδελφοι που ήταν εκεί, μπορούν να πιστοποιήσουν τη διάθεσή μου και την αγωνία μου γι΄ αυτού του είδους τη συνεργασία. Υπάρχουν άλλωστε και τα πρακτικά που, κάποια στιγμή, η ιστορία θα τα κρίνει. Είχαμε την τεράστια ευκαιρία να συμφωνήσουμε, να αλλάξουμε πολλά, ακόμα πιο δυναμικά, αν δουλέψουμε πολλά κόμματα μαζί. Και αυτή την ευκαιρία, όπως το χειριστήκατε, την τορπιλίσατε εν τη γενέσει της.

Δεν είναι το ζητούμενο να μιλήσουμε για επικοινωνιακή διαχείριση, αλλά κοιτάξτε, όταν δύο άνθρωποι μιλούν για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, για ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα, και δεν έχουν τελικά φτάσει σε κάποια συμφωνία, αλλά είναι μια πρώτη, μια προκαταρκτική συζήτηση, η οποία διαρρέει μετά στον Τύπο, αυτό είναι ήδη ένα δείγμα τού κατά πόσον μπορεί να υπάρχει εμπιστοσύνη και αξιοπιστία για περαιτέρω συνεργασία.

Δεύτερον. Σκεφτείτε αυτές τις ημέρες μια διαπραγμάτευση, που δεν ξέραμε πού θα καταλήξει και αν θα κατέληγε, με μια χώρα που θα φαινόταν ότι είναι ακυβέρνητη. Αυτό θέλαμε, αυτό ήταν το σοβαρό; Δεν μπορούσε, λοιπόν, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, να γίνει αυτή ή η οποιαδήποτε συνεργασία.

Προφανώς, είτε εσείς, είτε λόγω πιέσεων και μέσα στο κόμμα σας, αυτή η μεγάλη κίνηση ήταν πολύ δύσκολη. Ίσως να ελπίζετε στη φθορά τη δική μας, τη δική μου, ώστε να μπορείτε να επανέλθετε αμετανόητοι και να συνεχίσετε από εκεί όπου αφήσατε την Ελλάδα του 2009.

Εγώ, πραγματικά, θέλω να πιστεύω διαφορετικά, παρά τη δυσκολία της προηγούμενης εβδομάδας. Θέλω να πω και κάτι άλλο, όμως, επειδή πολλοί μίλησαν για τη σημερινή Κυβέρνηση, για ένα ΠΑΣΟΚ ενωμένο και δυνατό. Ναι, εμείς επιδιώκουμε συνεργασίες και συναινέσεις και θα επιδιώκουμε συνεργασίες και συναινέσεις.

Από την άλλη μεριά, δεν παίζουμε με τους θεσμούς και αναλαμβάνουμε πλήρως τις ευθύνες μας ενώπιον του Ελληνικού λαού. Αυτή η Κυβέρνηση, αυτή η παράταξη, αυτή η Κοινοβουλευτική Ομάδα, θα σηκώσει το βάρος των αλλαγών, θα σηκώσει το βάρος του αγώνα, έστω και με δυσκολίες, έστω κι αν μας λαβώνουν πολλές φορές αυτές οι δυσκολίες, για να φτιάξουμε την Ελλάδα καλύτερη. Και θα τη φτιάξουμε καλύτερη.

Όσοι πιστοί, προσέλθετε. Όσοι θέλετε, ανοιχτές είναι οι αγκάλες. Αλλά όχι μικροκομματικά παιχνίδια πια, αυτή την εποχή της μεγάλης κρίσης. Είμαι ανοιχτός να συνεχίσουμε τις προσπάθειες συναινέσεων, συνεργασιών και συνεννοήσεων. Εγώ θέλω να είμαι ανοιχτός, έως ότου το πετύχουμε αυτό. Κι αν δεν το πετύχουμε τώρα, να το πετύχουμε μετά από ένα χρόνο ή μετά από 2-3 χρόνια.

Δεν μιλάω αναγκαστικά για κυβερνήσεις συνεργασίας, αλλά για να μπορούμε να βάλουμε τις βάσεις μιας θεσμοθετημένης Δημοκρατίας, η οποία θα είναι σεβαστή από όλους. Να βάλουμε τις βάσεις μιας ευνομίας κάθε Κυβέρνησης, κάθε πολιτικού κόμματος, και του ίδιου του πολίτη, που θα σέβεται και θα αγαπά πια αυτή την Πολιτεία, την οποία σήμερα βλέπει ως ξένη.

Αλλά έως ότου αυτό γίνει πραγματικότητα, ναι, αυτή η Κυβέρνηση, όπως και η προηγούμενη, που έκανε τεράστιο έργο, και αυτή, που θα κάνει τεράστιο έργο, αναλαμβάνει και θα αναλαμβάνει τις ευθύνες της και θα το κάνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για τη σωτηρία και την αλλαγή της Ελλάδας।

Δευτερολογία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, κ. Αντώνη Σαμαρά

στη Βουλή, στην Ψήφο Εμπιστοσύνης της νέας Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ

Έχω σταχυολογήσει ορισμένα ζητήματα τα οποία ακούστηκαν για τα οποία θα ήθελα να απαντήσω.

Κύριε Παπανδρέου,

Το πολιτικό ερώτημα που σας έθεσα, ερώτημα που το έχει στα χείλη του όλος ο ελληνικός λαός, είναι πώς ένας πρωθυπουργός που παραιτείται το πρωί μπορεί το απόγευμα να ξαναγεννηθεί φέρελπις πρωθυπουργός. Σ’ αυτό οφείλετε απάντηση.

Αντί απαντήσεως, μιλάτε παραπολιτικά και όχι πολιτικά.

Τώρα όμως βγάλατε και τη μάσκα. Βγάλατε τη λεοντή. Βγάλατε το προσωπείο ως προς το θέμα της συναίνεσης.

Εσείς δεν ήσασταν που δεχόσασταν να πορευτούμε μαζί μέσα από πολλά σημεία του Ζαππείου 2 στη «συνδιαπραγμάτευση» και μου δείχνατε τα θετικά στοιχεία της δικιάς μας πρότασης;

Αλλά είπατε ότι έχετε ντοκουμέντα, στοιχεία αποδεικτικά αλλιώς είναι λόγια αέρος και verba volant, φεύγουν, εξαφανίζονται. Είπατε ότι υπάρχουν αντιρρήσεις στην πολιτική του Ζαππείου 2 από τους ξένους ηγέτες από τον Φιγιόν μέχρι τον Μπαρόζο ή οποιονδήποτε θέλετε εσείς, τον οποίο συνάντησα.

Έχετε κάποια τέτοια δήλωσή τους; Θέλετε να σας πω εγώ τι δηλώσεις κάνανε; «Προτείνουμε, θα θέλαμε, προτρέπουμε την αξιωματική αντιπολίτευση να πάει μαζί με την κυβέρνηση στην εξέλιξη αυτής της κρίσης. Να ψηφίζουν μαζί». Ακούσατε ποτέ ότι διαφωνούμε στο συγκεκριμένο με τον κ. Σαμαρά που λέγεται πρόγραμμα;»

Θα ’ρθω σ’ αυτό. Εκτός αν θεωρείτε ότι κάποια εφημερίδα από κάποιον φίλο δημοσιογράφο που ήταν και Έλληνας –δικός σας προφανώς- είπε ότι το περιβάλλον του Γάλλου Πρωθυπουργού είπε κάτι. Είναι δυνατόν να στεκόμαστε σ’ αυτά τα θέματα;

Αλλά εγώ θα σας πω κάτι. Να ψηφίσω μαζί σας ήθελαν.

Διαπραγματεύεται, κ. Παπανδρέου κανείς, όταν διαφωνεί. Εγώ θα ήθελα να σας ρωτήσω που διαφωνείτε. Και επειδή θεωρείτε –και κάγχασαν ορισμένοι- ότι υπάρχουν δήθεν στοιχεία από το εξωτερικό ότι διαφωνούν με μένα σε συγκεκριμένα θέματα, εγώ θα σας πω την τελευταία σημερινή –την έχει το ΒΗΜΑ- άποψη της τρόικας. Είναι το σχέδιο της τρόικας, ολόκληρη η τελευταία έκθεση της τρόικας για την 5^η δόση.

Λέει λοιπόν: «Η αποστολή διαπίστωσε σημεία σύγκλισης μεταξύ της κυβέρνησης και των προτάσεων της Ν.Δ.». Η τρόικα το λέει. «Η Ν.Δ. υποστηρίζει ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων ενώ υπάρχει σύγκλιση απόψεων του κόμματος σε ό,τι αφορά τις περισσότερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που αποσκοπούν στην τόνωση της ανάπτυξης. Επιπλέον ένας αριθμός μέτρων του προγράμματος σταθεροποίησης της Ν.Δ., όπως είναι η υιοθέτηση ενός σχήματος εργασιακής εφεδρείας για τους πλεονάζοντες δημοσίους υπαλλήλους, η κατάργηση ή συγχώνευση δημοσίων υπηρεσιών, η κατάργηση των φορολογικών προνομίων, τα αντικειμενικά κριτήρια για τους αυτοαπασχολούμενους και τα μέτρα για την κατασπατάληση ή για την καταπολέμηση της σπατάλης στην Υγεία, έχουν ληφθεί από το οικονομικό πρόγραμμα της Ν.Δ.» Και παραλείπει η εφημερίδα να βάλει ότι επίσης (αναφέρει η τρόικα) ότι συμφωνεί η τρόικα με τη Ν.Δ., όχι με εσάς, για την ανάγκη συμψηφισμού και για την ανάγκη να γίνουν κινήσεις για τα διαρθρωτικά Ταμεία.

Επομένως, αυτό το οποίο εγώ λέω προηγουμένως για διαρθρωτικά Ταμεία που σας εξήγησα, για το ΕΣΠΑ, αυτά τα οποία είπα προηγουμένως, για όλα αυτά τα ζητήματα τα οποία θα μπορούσατε να κάνετε στην Ευρώπη, που είναι η διαφωνία που έχουν οι ξένοι εφόσον συμφωνεί η τρόικα, κ. Παπανδρέου;

Αλλά εν πάση περιπτώσει, επειδή ίσως πιστεύετε ότι πράγματι διαφωνείτε με εμένα, θα ήθελα να κοιτάξετε και πάλι τις δηλώσεις της προηγούμενης εβδομάδος.

Δηλώσεις -που είναι και αναρτημένες στο διαδίκτυο- των σημερινών υπευθύνων της οικονομικής σας πολιτικής, των νέων υπευθύνων της οικονομικής σας πολιτικής. Οι οποίοι μιλάνε για επαναδιαπραγμάτευση, μιλάνε για την ανάγκη να μειωθούν οι φόροι, μιλάνε για την ανάγκη να βγούμε –δικιά τους λέξη, δικιά μου έκφραση- μια ώρα αρχύτερα από το Μνημόνιο και σήμερα είναι αυτοί οι οποίοι βρίσκονται στην υπεύθυνη θέση του υπουργείου των Οικονομικών.

Επομένως, μην προσπαθείτε να φτιάχνετε από μόνος σας δήθεν διαφορές στα πάντα. Είναι ξεκάθαρο ότι η δικιά μας η πρόταση είναι πρόταση η οποία πρέπει να απασχολήσει τον Ελληνικό λαό, εσάς, την κυβέρνηση. Και μιλάτε βέβαια, για παραπληροφόρηση μετά. Είπατε τώρα. Σ’ αυτά απαντάω που είπατε.

Μιλάτε για λιβέλλους που -κατά την άποψη μας- γράφονται στα κυβερνητικά γραφεία της Αθήνας. Άλλωστε, δεν είναι δύσκολο να γράφετε λιβέλλους για πρόσωπα όπως είναι ο Σαμαράς. Γράψατε και είπατε λιβέλλους για την Ελλάδα ολόκληρη. Ότι είναι σε Τιτανικό και διεφθαρμένη, όπως κάνατε στο εξωτερικό τόσο καιρό, κ. Παπανδρέου. Είναι γνωστό το έργο για σας.

Ζητάτε συναίνεση. Εμείς προτείνουμε επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου για να πετύχει η Ελλάδα. Εσείς εμποδίσατε όταν εμείς θέλαμε να κάνουμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, για τις ιδιωτικοποιήσεις παραδείγματος χάριν. Για να αποτύχουμε εμείς ως κυβέρνηση τότε. Εμείς δεν θέλουμε αυτό. Εμείς θέλουμε να πετύχετε, για να πετύχει η Ελλάδα. Αλλά δεν μπορείτε να το πετύχετε με τη λάθος συνταγή.

Κάτι αφήσατε να εννοηθεί ότι περίπου, αφού με καθυβρίσατε βέβαια, ότι θα θέλατε και πάλι να υπάρχει μια συνέχιση αυτής της προσπάθειας. Μα εσείς το απορρίψατε. Τι πίσω – μπρος είναι αυτό; Αλλά προσέξτε μην βιάζεστε κιόλας κ. Παπανδρέου. Γιατί πιστεύω ότι θα έρθουν και πάλι οι κομματικοί σας «κηπουροί» με τα κλαδευτήρια να το απαγορεύσουν αυτό το πράγμα να γίνει και πάλι, κ. Παπανδρέου!

Ένα σημείο άλλο, το οποίο επίσης θέλει απάντηση. Μιλήσατε για την Πορτογαλία. Η Πορτογαλία στο Μνημόνιο της προβλέπει -ειδικής πρόνοιας- μέριμνες για τους ανέργους. Λέξη άγνωστη στο ΠΑΣΟΚ σήμερα. Και λέει ότι μια από τις στοχεύσεις τις κεντρικές του Μνημονίου είναι να μειωθεί η ανεργία ιδιαίτερα στα νέα τα παιδιά.

Η Πορτογαλία μείωσε τις συντάξεις σε εκείνους που έχουν συντάξεις μόνον πάνω από 1.500 ευρώ. Εμείς τις μειώσαμε και για τα 700. Στην Πορτογαλία –προσέξτε, γιατί υπάρχει λογική σ’ αυτό, εσωτερική οικονομική λογική- επειδή ακριβώς αύξησαν το κατώτατο ωρομίσθιο κατά 1 ευρώ τους επετράπη, για να ισοφαριστεί το δημοσιονομικό αυτό γεγονός, να μειώσουν κατά 50% τις εργοδοτικές εισφορές για τους χαμηλόμισθους. Με άλλα λόγια να δοθεί το μεγάλο κίνητρο στην εργοδοσία να προσλάβει χαμηλόμισθους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Και να γιατί. Σας το επαναλαμβάνω, το είχα πει και για τις συντάξεις. Γιατί αυτοί που έχουν χαμηλό μισθό ή χαμηλή σύνταξη τον ξοδεύουν όλο τον μισθό τους και όλη τη σύνταξή τους στην αγορά. Όταν αυτή τη μειώνετε, το αφαιρείτε ολόκληρο αυτό το εισόδημα από την αγορά.

Θέλω επίσης να πω ότι μιλήσατε για το χρέος το δυσβάσταχτο που σας άφησε δήθεν η Ν.Δ. Επειδή και στα οικονομικά έχετε γίνει πρύτανης της συκοφαντίας, εγώ θα θελήσω να σας πω ότι το μόνιμο τροπάριο του ΠΑΣΟΚ για τα 125 δισ. ευρώ, -ότι άφησε η Ν.Δ., ότι μεγάλωσε το χρέος κατά 125 δισ. ευρώ- θα πρέπει να πάρετε μια απάντηση. Και η απάντηση είναι η εξής: 45 δισ. ευρώ από αυτά, κ. Παπανδρέου, είναι αναχρηματοδότηση χρέους από παλιά δάνεια του ΠΑΣΟΚ, τα οποία έληγαν και έπρεπε να ανανεωθούν. Μένουν 80. Από αυτά τα 80, το 62,5% πήγανε για εξυπηρέτηση του χρέους, δηλαδή για τόκους από χρέη που είχε συνάψει το ΠΑΣΟΚ. Το 12,5% πήγε για εξοπλιστικά προγράμματα. Δηλαδή για πληρωμές προμηθειών που είχαν συναφθεί επί ΠΑΣΟΚ. 9% πήγανε για πληρωμές κοινωνικής ασφάλισης. ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΙΚΑ για συγκεκριμένα θέματα τα οποία είχαν συναφθεί επί ΠΑΣΟΚ. 3,3% για τα χρέη των νοσοκομείων που μας αφήσατε εμείς να τα πληρώσουμε τότε. 4% ήταν οι λοιπές υποχρεώσεις που αφήσατε και έτσι καθαρή συμβολή, στα 5 χρόνια της Ν.Δ., για τη Ν.Δ. στο χρέος που μεγάλωσε δεν είναι 125 δις. ευρώ. Αποτελεί αυτό τερατολογία. Είναι μόλις 7 δισ. ευρώ, κ. Παπανδρέου.

Και αυτή είναι η αλήθεια των αριθμών. Αυτό που απομένει να μάθουμε είναι γιατί με όσα κάνατε ή με όσα παραλείψατε να κάνετε οδηγήσατε τη χώρα συνειδητά στο μηχανισμό στήριξης της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ.

Είπατε για τις διαρροές. Ο κ. Πεταλωτής, οι βουλευτές σας, οι υπουργοί σας -αν θέλετε λέω ονόματα, αλλά δεν είναι ανάγκη- ήταν εκείνοι οι οποίοι έπλεκαν το εγκώμιο σας στις τηλεοράσεις. Για την ηρωική σας απόφαση. Για την κίνηση που συμφωνήσαμε. Που πήγε ο ηρωισμός; Που εξατμίστηκε αυτή η υπέρβαση σας; Εγώ την τορπίλισα; Αποφασίσατε, κ. Παπανδρέου, συμπόρευση και το ακυρώσατε αυτό για «πολιτικά κουτσομπολιά και διαρροές»; Ακυρώσατε τη σωτηρία της χώρας για ένα πολιτικό κους-κους κ. Παπανδρέου;

Και έρχομαι στο θέμα του κ. Καρατζαφέρη. Το μόνο κόμμα στη Βουλή που κάνει αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. Άλλο αυτό γεγονός. Μια συμβουλή κ. Παπανδρέου: Να τον ακούτε τον σύμβουλό σας. Δικαίως διαμαρτύρεται, δεν του έχετε φερθεί καλά. Εγώ πιστεύω, πάντως, σήμερα ότι ενέκρινε τη νέα σας την κυβέρνηση. Δεν έχει σημασία αν θα την ψηφίσει ή όχι. Την ενέκρινε. Πάντως, κοιτάξτε. Δώστε του σημασία. Δεν βλέπετε πόσο σας αγαπάει; Σας είπα να τον κάνετε υπουργό και εσείς τον κάνατε κοινοβουλευτικό σας εκπρόσωπο. Δικαίως διαμαρτύρεται.

Θέλω να τελειώσω με το θέμα ότι έχετε δήθεν έτοιμη μιαν άλλη οικονομική πολιτική. Και θέλω να σας πάω 10 μέρες πριν. Δεν άλλαξαν, δα, τόσο τα πράγματα έκτοτε! Σε μία εκπομπή που ο κ. Παπακωνσταντίνου ερωτώμενος, στους «Φακέλους», είπε: «Έστω ότι εγώ φεύγω αύριο το πρωί. Και λοιπόν; Θα υπάρχει άλλη οικονομική πολιτική; Αυτός ο οποίος θα με αντικαταστήσει θα κάνει άλλη οικονομική πολιτική; Διαφορετική; Υπάρχει τέτοιο περιθώριο για μια άλλη διαφορετική οικονομική πολιτική;» Αυτολεξεί.

Και θα ήθελα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να τελειώσω με το θέμα του δημοψηφίσματος. Είναι χρήσιμο, κ. Παπανδρέου, να καταλάβετε ότι στα θέματα των αναγκαίων αλλαγών του Συντάγματος η Ν.Δ. προετοιμάζει συγκεκριμένες θέσεις, τολμηρές μεταρρυθμίσεις, ρηξικέλευθες προτάσεις, τις οποίες εδώ και καιρό έχουμε ανακοινώσει ότι ετοιμάζουμε και σύντομα θα έχετε τα νέα μας. Από εκεί και πέρα οτιδήποτε είναι για το καλό του τόπου και συμφωνούμε, να συμφωνήσουμε. Οτιδήποτε σχετίζεται με δημοψηφίσματα διχαστικά, με νέες περιπέτειες –σας το είπα και πριν- πιστεύω ότι θα είναι παιχνίδι με τους θεσμούς και δεν πρέπει να γίνει. Δεν εκτονώνεται ο λαός με αυτό τον τρόπο. Ο λαός άλλη πολιτική ζητάει. Και η καλύτερη πολιτική που ζητάει, αν το πάτε με δημοψήφισμα, είναι οι εκλογές για τον Ελληνικό λαό, κ. Παπανδρέου.

Ευχαριστώ πολύ.